Learn, earn and return

Maak kennis met Kirsten de Wit!

Er staat nergens beschreven dat je de shuttle aan je tegenstander moet geven als die aan jouw kant van het net op de grond ligt, maar iedereen doet het. Ook als die net onder het net ligt.

Als je dat niet doet, dan heb je al gauw een slechte naam en er zijn veel van deze ongeschreven regels in onze sport. Het zegt iets over de mensen die deze sport beoefenen en je herkent het over de hele wereld.

Het hebben van zulke regels is niet expliciet voorbehouden aan de badmintonsport. Je ziet het ook in het bedrijfsleven en er is een onbeschreven regel die me heel erg aan staat in dat bedrijfsleven. Dat is de regel onder succesvolle managers en leidinggevenden. Je krijgt als aankomend manager een kans en die pak je. Het is een leerproces en je moet je nog bewijzen, maar je bent blij met de kans en om toegelaten te worden tot de kennis die tot dan toe onbereikbaar was.

Na een aantal jaren heb je het door en hoor je bij de top. Jij bent nu de manager en het tijdperk van het verdienen is begonnen. In deze tijd ben je bezig om je investering terug te krijgen en om je eigen mening over het leren te vormen. Als die tijd op zijn eind loopt, dan is het tijd om iets terug te doen voor hetgeen je zelf heb gekregen: de kans en de mogelijkheid.

Hier ontstaat het verschil tussen de echt goede, de middelmatige en de slechte managers / leidinggevenden. Ze zijn onder te verdelen in drie groepen: de hebbers, de houders en de gevers.

De hebbers zijn veruit de ergste. Ze graaien om zich heen om zoveel en zolang mogelijk het meeste naar zich toe te trekken. Macht, geld en invloed.

Nummer twee zijn de houders. Ze zijn niet zo heel veel met geld bezig, maar vooral met het beschermen van hun kennis, want dat is naar hun mening de weg naar het geld en de macht. Ze denken dus niet zoveel over het geld hier en nu maar geloven dat door kennis achter te houden het geld en de macht vanzelf er achter aan komt.

Dan heb je de gevers die erkennen dat ze het wisten toen ze begonnen en dat ze het onderweg hebben geleerd door de mogelijkheden die hen zijn gegeven. Ze erkennen min of meer dat het anderen waren die mede hebben bepaald waar ze zijn uitgekomen. Deze mensen hebben ook de behoefte iets terug te doen voor het bedrijf, de sector of in ons geval de sport.

Martijn van Dooremalen: zowel een hebber als een houder

Martijn van Dooremalen is een speciaal geval in de sport, want hij bezet twee plaatsen. Hij is zowel een hebber als een houder en voor 100% geen gever. En het is in zijn geval heel erg triest, want de verkregen kennis is ook nog eens voor 100% betaald door de mensen / leden waaraan hij NIETS wil teruggeven. Als je niet wil teruggeven, omdat je slecht bent betaald, daar kunnen zowel ik als de vakbond begrip voor opbrengen.

Maar... in het geval van deze man is het het tegenovergestelde. Hij is overbetaald voor wat hij heeft gedaan en geeft NIETS terug. Sterker nog: voor de kennis die hij op kosten van de bond heeft verkregen vraagt hij grof geld om het af te geven in bijscholingen van de VBO.

Deze man houden wij met zijn alle in stand en betalen hem een grove bonus om zijn baan te verlaten en een geweldig loon om de kennis voor zich te houden. Kan iemand me uitleggen waar de logica is?