Rune Massing: de eerste bondscoach met ballen?

Maak kennis met Robin Tabeling!

Als er een ding duidelijk is dan is het wel dat de hele wereld is veranderd en de badmintonbond is geen uitzondering. Net als bijvoorbeeld de vakbonden achteruit hollen en de ledentallen kelderen, omdat ze doodeenvoudig zo verschrikkelijk uit de tijd zijn en vasthouden aan oude gedachten die helemaal niet meer leven bij de achterban, zo is ook de situatie bij Badminton Nederland.

Er is geen collectief van mensen die allemaal als één man achter de bond staan. Als het Yonex-contract iets heeft laten zien dan is het wel dat badmintonners geen teammensen zijn.

De frisse wind komt bij Rune Massing vandaan. Hij is een bondscoach van het type dat ik graag zie en de eerste in Nederland die iets vertelt over wat hij doet. Ik vind de Jakarta-verslagen een genoegen om te lezen. Op de eerste plaats omdat het herkenbaar is, maar bijna nog meer omdat het een bondscoach is die iets schrijft.

De volgende stap voor Rune Massing

Ik heb meer van Rune gelezen het afgelopen jaar dan dat ik van Martijn van Dooremalen in 25 jaar heb gelezen. De volgende stap, Rune, is dat je iets technisch gaat schrijven en het maakt me niet uit wat. Als je op je bek zou gaan, dan geeft dat ook niks, want het laat lef zien en als er iets is wat we nodig hebben is dat wel een bondscoach met lef. Iemand met ballen.

Rune is een van de zeer weinige lichtpuntjes bij Badminton Nederland en ik vind het jammer dat hij niet naar Oro kan komen waar ik hem de afgelopen twee jaar voor heb uitgenodigd. Misschien mag hij niet, het kan ook zijn dat hij niet wil, want ik ben geen vriend van zijn werkgever en de "killing fields for coaches" van Martijn van Dooremalen voor elke Nederlandse coach met ambitie hangt boven zijn hoofd.

Met jonge mensen zoals Rune zou ik het wel aandurven om een weg in te slaan waar we succes mee zullen hebben.

Een denktank vol lucht

De denktank waar ik het een paar weken geleden over had, is vooral een tank. Leeg, hol en totaal zonder inhoud... tot nu toe. Ik ben coach in een sport waar alles op snelheid aankomt en heb te maken met de besluitvorming van een schildpad. Dat moet veranderen. De snelheid van processen.

Ook hier jongens: kom met iets. Het hoeft niet perfect te zijn, want dat kunnen we toch niet maken. Maar maak een levend proces, maak een fout en corrigeer die fout als er goede argumenten voor zijn. Het is onmogelijk zelf het perfecte systeem of de perfecte oplossing te vinden / beschrijven, maar maak een schot voor de boeg en geef aan dat je het ook niet 100% zeker weet. Dus vraag je om input, gelijk in het begin. Dat is geen schande, het is een wijsheid.

Moet alles gaan zoals Ron Daniëls het wil? Ja, als je niet met iets beters komt... Als je dat wél doet, dan ben ik de eerste die je een hand geeft en zegt: "Het enige wat er niet goed is aan jouw plan is dat het niet van mij was. Geweldig, ik ben er voor.""Badminton Nederland is verder heen dan mijn oma"

Mijn oma is meer spannend om mee samen te zijn dan met wie dan ook van Badminton Nederland. En dan moet je weten dat mijn oma al 25 jaar dood is. Sterker nog, de meeste wormen willen niet in deze kist komen. Weet ik hoe het moet? Nee, maar ik weet een deel en samen weten we vrij veel.

Een ding weet ik zeker en dat is als ik Martijn van Dooremalen de hal zie in lopen. Dan denk ik: mijn god, ik ben op een antiekmarkt (ik zeg dit omdat rommelmarkt zo negatief klinkt) en daar wil ik niet zijn. Net zoals vakbonden, banken en zelfs hele landen moet Badminton Nederland zichzelf 'reengineren', zichzelf heruitvinden. Dat is wat de bond nodigheeft, letterlijk op alle vlakken. Wat ze nu doen is op geen enkel vlak succesvol.

We hebben een dynamisch bond nodig die snel kan inspringen op ontwikkelingen. Een bond die net zoals de Deense bond niet wil deelnemen aan de opleidingsstandaard van Europa, omdat deze doodeenvoudig niet goed genoeg is. Badminton Nederland zou ook zijn eigen opleiding moeten hebben. Ik wil geen Sportleiders 1, 2, 3 of 4. Ik wil badmintontrainers met verstand van zaken.

Het waterhoofd van de bond is zo groot dat het enige waar aan gedacht wordt subsidie is. Ga eens nadenken hoe je veel beter kan werken met veel minder kosten. Als de prestaties komen, dan komt het geld ook. Er is geen hond die wil investeren in deze bond, want er komt niets uit terug.

Spelers die uit de bond zijn gestapt blijken wel in staat sponsors te krijgen. In de eerste plaats omdat ze er wel op uit moeten als ze ergens willen komen en op de tweede plaats omdat ze een duidelijke visie hebben en daarin geloven. Een bond als collectief heeft geen toekomst. Een bond die de enkele speler ondersteund hoort bij deze tijd. Badminton Nederland straft de spelers en trainers die niet binnen het collectief willen werken.

Er kan nu al worden begonnen met het schrijven van het rapport "Te laat voor Rio", want dat gaat met deze snelheid niet lukken. Wachten op commissies, wachten op subsidie, eerst een rapport schrijven, dan een beleidsplan maken, deze vervolgens gaan bespreken... het gaat maar door net als de tijd.

Ik kan me al voorstellen dat er mensen zijn die denken: maar dat kan helemaal niet op die manier want het MOET over bepaalde schijven gaan. Dan zeg ik: had er iemand gedacht dat Fortis in een weekend kon worden verkocht tussen drie landen? Had iemand gedacht dat we in de Nederlandse politiek in een weekend vijf totaal verschillende partijen mee konden krijgen in het lenteakkoord? Iets wat normaal weken of maanden moet duren, kon ineens ook in 48 uur. Een klus kost de tijd die je er voor tot je beschikking hebt, als je maar kan handelen. Alles kan, als er maar een wil is en als men de noodzaak kan inzien dat het radicaal anders moet.