Waarom subsidie? Geloof je niet in jezelf?

Ken je Leeuwarder BC al?

In deze tijd kreeg je nagenoeg de vrije hand om beslissingen door te voeren in een recordtijd. Vakbonden stonden meestal buitenspel. Gewoon omdat het nemen van beslissingen daar veel te lange lijnen moest volgen en we daar als interimmanagement geen tijd voor hadden.

Mensen die zeurden en koppig vasthielden aan oude gewoonten en niet verder kwamen in gesprekken dan "vroeger deden we het altijd zo", kregen als vast antwoord: "Juist. En daarom ging het fout en wil ik niet meer horen hoe jullie het vroeger deden. Ik wil horen hoe we het nu anders gaan doen."

Ik zie tegenslagen NOOIT als een probleem. Het zijn altijd de problemen die ervoor zorgen dat er creatief wordt gedacht en waardoor er dus oplossingen komen. Hoe boos de mensen ook waren als we harde beslissingen namen... Achteraf heb ik zelden meegemaakt dat ze na de re-engineering van het bedrijf terug wilden naar de oude situatie. Het is ook iets wat universeel is, want waar ik ook kwam in de wereld: de mensen reageerden altijd hetzelfde. Het was totaal voorspelbaar. Één een keer een bedrijfs-turnaround gedaan en je hebt een blue print voor de volgende.

We werkten met een vast team. Een persoon die het technische gedeelte voor zijn rekening nam en ik ging steevast over personeel, werkindeling en alle niet-technische zaken. Wat mijn partner deed of zei had ALTIJD mijn vertrouwen en steun. En andersom was dat ook het geval.

Regel nummer 1 was zonder uitzondering dat we de "vroeger deden we het altijd zo"-denkers geheel links lieten liggen en we aan de slag gingen met iedereen die de schouders eronder wilde zetten.

Regel nummer 2 was nog veel belangrijker. Als je steun of subsidie nodig hebt, dan moet je het niet doen. Ik was dan ook oprecht blij voor het badminton in ons land dat de subsidie stop wordt gezet.

Natuurlijk word je er even een paar uur stil van, maar dan is het ook wel genoeg geweest. Het geeft namelijk zo verschrikkelijk veel mogelijkheden. Ik zie eigenlijk alleen maar positieve situaties ontstaan en dat is gebaseerd op ervaring. In het stuk van afgevaardigde Harm van Schaik stonden zoveel herkenbare elementen van een no-nonsense beleidsplan dat het wat mij betreft gelijk door het bestuur bekeken en geïmplementeerd moet worden.

Met alle respect voor het werk dat het bestuur heeft gedaan, heb ik vanaf het begin gezegd dat het niet ging lukken op die manier. Urenlang heb ik aan de telefoon doorgebracht en een tiental persoonlijke gesprekken gevoerd met de verantwoordelijke bestuurders. De koers bleef waar hij lag: inzetten op het binnenhalen van subsidie.

Clemens Wortel deze week heeft gelijk een brief geschreven aan de afgevaardigden met een vraag om hulp. Ironisch genoeg wordt er een beroep gedaan op de eredivisieverenigingen, academies en badmintonscholen. Allemaal instanties die hetzelfde Badminton Nederland tot voor kort als 'lastig voor het topsportbeleid' zag. En nu... Nu moeten ze het het speerpunt worden.

Terugvallen op het verleden is geen toekomstvisie. Het is herhalen van het bekende en getuigt van weinig fantasie. Er had in dit rijtje minimaal een privé-initiatief moeten staan. Op 25 augustus was dit het enige waar de bond mee kwam dat positief was. Het opleiden van spelers en trainers zou in privéhanden terecht moeten kunnen komen en niet exclusief bij Badminton Nederland moeten liggen.

Mooie woorden, maar zo leeg als het maar zijn kan. Samen met bestuursleden van de VBO zijn we aan het kijken hoe we de kwaliteit in ons land kunnen verhogen met vernieuwende bijscholingen. Voor zulke bijscholingen moet de VBO bij Badminton Nederland toestemming vragen over de licentiewaardigheid. Je raadt het al: Badminton Nederland geeft geen licentiewaardigheid aan deze bijscholingen.

Hetzelfde geldt voor de bijscholingen op Oro. Daar komen de meest fanatieke trainers naar toe die graag een nieuwe kijk op onze sport willen zien en horen. Als deze bijscholingen een heel simpel stempeltje zouden krijgen van licentiewaardigheid, dan kunnen deze trainers een vergoeding krijgen van scholen, werkgevers of overheid. Hierdoor wordt het meer haalbaar voor trainers om de bijscholingen op Oro te kunnen volgen.

Twee jaar terug ben ik via de VBO gaan vragen naar de licentiewaardigheid, maar ook die word niet gegeven. We hebben het hier dus niet over het actief stimuleren van het privé-initiatief, maar enkel en alleen over een stempeltje voor licentiewaardigheid. Badminton Nederland is helemaal niet van plan ook maar iets uit handen te geven, hoe slecht de opleidingen ook zijn. Ze blijven tegenwerken als er iets anders komt dat hun positie aan zou kunnen tasten.

De nieuwe situatie die is ontstaan, geeft de mogelijkheid om een veel betere nationale training op te zetten als je tenminste outside of the box durft te denken. Plan A van Badminton Nederland stond bij mij nooit als A. Het plan B dat Badminton Nederland niet had, staat bij mij als veel realistischer en kwalitatief hoger aangeschreven. Daarnaast heb ik voor het eventueel niet haalbaar zijn van plan B nog een plan C. In alle plannen wordt ook nog voldaan aan de eisen die het bestuur van Badminton Nederland stelt als doel.

Een viertal punten van het outside of the box denken:

• Topsportgedeelte van BNL uitbesteden aan privé-organisaties. (Hierdoor heeft BNL geen personeel meer in dienst en geen vaste trainingshal meer nodig.)
• Geen nieuwe technisch directeur aanstellen, geen nieuwe bondscoach maar het geheel uitbesteden. Dat is de enige verantwoordelijke manier van werken.
• Aan het beschikbaar gestelde budget trainersopleidingseisen stellen. (Hiermee stel je de eis aan een privé-organisatie kennis te delen zodat die Nederlands badminton ten goede komt.)
• Persoonsgebonden budget de spelers laten volgen. (Spelers zelf verantwoordelijk maken voor hun kosten. Hier heb ik een in detail gemaakt plan voor klaarliggen.)

Gaat het gebeuren? Nee. Ik denk het niet. Het duurt nog een paar jaar voor de anderen in Nederland zo ver zijn met het toekomstdenken. De spelers van nu zijn helemaal ingepakt door het Martijn van Dooremalen-systeem en het zal nog een lange en donkere schaduw werpen over onze sport. Ookal zou Van Dooremalen vandaag vertrekken uit Nieuwegein en we zouden hem nooit meer zien... Dan nog is de ellende die hij heeft geschapen niet weg.

Iedereen mag zeggen dat ik doordram over deze dingen. Daar heb ik geen moeite mee. Maar kom nu eens een keer met dingen die ik verkeerd heb ingeschat of waar ik het helemaal bij het verkeerde eind had? Ik schrijf meer dan 75 artikelen per jaar. Hoe vaak heeft de rest van Badminton Nederland me onderuit kunnen halen, omdat ik iets heb geschreven dat niet juist was?

Het was hard en het was op de man, maar het was ook heel hard nodig. En daarnaast... Maffia moet je bestrijden met dezelfde methode. Ik ben alleen niet zo laf dat ik niet mijn naam durf te zetten onder keiharde kritiek. En als Martijn van Dooremalen mijn vrienden - waar dan ook ter wereld - hun baan doet verliezen, dan spreek ik hem er op aan, recht in zijn gezicht. Ook al probeert hij me te ontlopen en kijkt hij naar zijn schoenen als ik hem uiteindelijk toch te pakken krijgt in de hal.