Het EK landenteams door de ogen van de bondscoach

Ken je BC 't Pluumpje al?

Vandaag was de wedstrijd waar het voor ons eigenlijk om draaide. Mijn doelstelling van tevoren was duidelijk. De kwartfinale winnen en zo een medaille mee naar huis nemen...

Maar eerst een korte terugblik op de voorgaande dagen.

Zondagavond kwamen we aan. In de aankomsthal op het vliegveld hadden al meerdere teams zich verzameld. In een grote bus ergens uit de middelleeuwen werden we naar naar onze bestemming vervoerd. Tot mijn verbazing nam hij de eerste afslag rechts van de snelweg af en reden we vervolgens een dik uur lang op een door met pakken sneeuw bedolven landweggetje door een donker bos.

Toen we eenmaal in Ramenskoe waren aangekomen duurde het nog een uur om het hotel te vinden. Onze chauffeur, een kleine man uit Kirgizistan met een veels te grote sneeuwhoed op, had geen enkel idee waar hij mee bezig was. Ik heb voorheen wel eens in betere hotels geslapen, maar een bed is een bed. Groter probleem was dat er geen enkele eetgelegenheid in de buurt was. Een nog groter probleem was de ongelofelijke taalbarrière. Russen gaan namelijk alleen nog maar harder Russisch praten als je aangeeft dat je ze niet begrijpt.

Op dinsdag stond onze eerste wedstrijd gepland tegen Luxemburg. Een klein half uurtje voor de wedstrijd gaf Jelle Maas aan dat hij zich plotseling heel duizelig voelde en moest ik hem laten vervangen door Jorrit de Ruiter. Op advies van de toernooidokter ben ik na de wedstrijd met Jelle meegegaan naar het plaatselijke ziekenhuis, omdat zijn duizeligheid niet verbeterde. Diezelfde avond is hij verplaatst naar een beter ziekenhuis in Moskou.

Woensdag stond de wedstrijd tegen Hongarije op het programma. Ook deze pot leverde geen problemen op. Op het moment dat het 3-0 was geworden ben ik vertrokken om Jelle te bezoeken. Eric Pang had ik als plaatsvervangend coach aangewezen om de laatste twee wedstrijden te begeleiden. De diagnose van Jelle was overigens toen al duidelijk. Vestibular Apparatus, oftwel een aandoening aan het evenwichtsorgaan. Hoewel je er heel beroerd door gaat voelen, was het gelukkig geen levensbedreigende situatie. Dikke pech voor Jelle en ons team dat hem dit op dit moment moest overkomen.

Donderdag speelden we om een plek in de kwartfinale tegen de Zwitsers. Alleen de wedstrijd van Patty tegen Nicole Schaller, getraind door de Nederlandse Pierre Pelupessy, was een redelijke pot, hoewel beide spelers wel veel last van de wind hadden. Alle andere wedstrijden gingen makkelijk naar ons. We hadden gedaan wat we moesten doen. Nu voor een verrassing zorgen.

Een verrassing werd het zeker niet. Jorrit en Samantha Barning beten het spits af. Zij stonden tegenover de boomlange Ivanov en de dominante Sorokina. Vooral Sorokina wist precies wat er ging gebeuren. Haar perfecte service liet Jorrit weinig opties om te retourneren en waar Samantha te vaak de derde bal liet gaan, zat deze Sorokina er juist wel tussen zodat wij vanaf het begin altijd onder druk stonden.

Eric speelde vervolgens een te laag tempo tegen Malkov. Eric wist sommige fases nog te versnellen, maar toen was de voorsprong al te groot. In de derde wedstrijd begon Patty heel sterk tegen Diehl, maar kantelde de wedstrijd toen Patty steeds dieper op haar forehand werd weggedrukt, waardoor ze eigenlijk alleen maar kon terugslaan en niet meer kon dicteren.

En toen was het 3-0. Wedstrijd voorbij, Oranje gesneuveld in de kwartfinale. Als we hadden willen winnen, had echt iedereen zijn absolute niveau moeten halen en meer. Dat is niet gebeurd. Teleurstelling.

Jelle Maas is vandaag ontslagen uit het ziekenhuis en is vanaf daar meteen naar de hal vervoerd. Hij heeft zelfs ons een groot gedeelte van de wedstrijd nog aangemoedigd. Naar alle waarschijnlijkheid zal Jelle zondagavond met ons terugvliegen naar Nederland.