Jaarplanning onder de loep

Ken je BV TFS Barendrecht al?

Een jaarplanning bestaat uit een verbeteringsfase, een voorbereidingsfase en een wedstrijdfase gevolgd door een restitutiefase. Als je het goed kon plannen dan had je twee wedstrijdfases per seizoen die meestal bestonden uit een lange vier fase en een korte vier fase. Bijvoorbeeld duurde de eerste cirkel een maand of vijf, zes en de tweede drie tot vier, van deze tijd had je twee duidelijke pieken van een week of vier in de eerste cirkel en twee tot drie in de tweede.

Dit was de manier waarop er in Denemarken werd gewerkt zo;n 25 tot 30 jaar terug en je ziet hetzelfde principe in nog veel boeken terugkomen. Ik denk ook dat het goed is om hier van af te weten maar had wel al gelijk tegen Roel gezegd dat hier niet meer mee gewerkt wordt binnen de badminton. Het is met name goed om te leren hoe restitutieplanning gedaan moet worden en hoe je werkt met supercompensatie en dus ook het voorkomen van overtraining. In de badminton zie je overtraining niet echt vaak, dat is meer iets wat je bij duursporten ziet. Ik heb een aantal jaren in Denemarken wielrennen en triatlon getraind en daar kwam deze kennis goed van pas.

Waarom is deze overigens verstandige manier van plannen niet van toepassing op badminton? Wij zijn naar Barcelona 1982 helemaal in de ban van de Olympische Spelen. Daarvoor was het winnen van de All England belangrijk en dat was elk jaar. Nu is de nummer 1 status om de OS-titel herenenkel en damesenkel te veroveren en in mindere mate de dubbels. Daarom heeft het plannen van het jaar geen nut meer. In Azië plannen ze de Spelen op het enkelspel en op het laatste moment gooien ze daar ook een paar dubbels in. In vele gevallen zonder dat bijvoorbeeld de gemengddubbel samen trainen, want de vrouwen en mannen trainen helemaal niet samen (net als in Duitsland trouwens).

In Europa hebben we nog een heel ander probleem en dat is het feit dat als je naar de Spelen wil je een hoge positie op de wereldranglijst moet hebben en die krijg je alleen maar als je het hele jaar door alle kleine toernooien speelt om zo genoeg punten te krijgen voor je kwalificatie. Dus geen tijd meer voor een 'verbeteringsfase' uit het planningssysteem, want die tijd heb je als middelmatige speler niet, terwijl je hem broodhard nodig heb.

Het is net als met een goede wijn. Je kunt hem al verkopen na 18 maanden zonder eik en een snelle winst maken, maar als je echt van wijn houdt dan geef je hem wat meer tijd met eik om te rijpen. Het levert niet enorm veel extra winst op maar veel meer genot. Het is maar net waar je voor kiest en helaas kiest het technisch beleid van BNL voor de goedkope uitgave en lopen alle bondstrainers braaf mee aan de hand van de loonbetaler.

Als je het goed wil doen vandaag de dag dan moet je een verbeteringsjaar nemen waar je gaat werken aan de dingen die je mist. Of je gaat in de zomer een stage volgen waar je gaat werken aan dingen die in Nederland nog niet bekend zijn, zodat je daar ook aan kan werken. Ik hoor elke week weer wat er gebeurt in ons land en ik ben blij dat het een heel klein beetje beter gaat, maar het is zo weinig dat het niet echt uitmaakt of je het wel of niet doet. We blijven in ons land achter de feiten aan hollen zonder ooit de winnaars in zicht te krijgen.