Een andere aanpak: hoe gaan we met talentontwikkeling om in Italië?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Ik zou kunnen starten met te vertellen wat er in mijn ogen zou moeten gebeuren, en ietwat kritisch te zijn op onze talentontwikkeling en helaas zijn de verhalen die ik hoor van spelers, coaches, ouders niet echt positief. Uit eigen ervaring weet ik dat er er eigenlijk alleen een topsportcultuur hangt als de bondscoach voor de neus van de spelers staat.

Opnieuw dat is hier niet de insteek. Dat wordt al genoeg gedaan en het helpt helaas vrij weinig: vandaar nu dus een andere aanpak. Ik ga vertellen wat we hier aan het doen zijn in Italië binnen een 10-jarenplan, waarvan we natuurlijk hopen dat het ietsjes sneller zal gaan. Natuurlijk is hier het voordeel dat we vanaf een laag niveau beginnen, met vele structurele problemen die het land eigen zijn. Gebrek aan hallen, kosten, weinig mensen met kennis, enzovoorts.

Nederland heeft het probleem dat ze al zoveel hebben en vooral hebben gehad. Dit maakt vaak een beetje blind voor wat er gebeuren moet.

In Italië hebben we enkele projecten opgestart die met elkaar samenhangen. We hebben het aan onze technisch directeur te danken en de voorzitter dat de middelen zijn gevonden om het te kunnen beginnen. We hebben sinds dit jaar een nationaal trainingscentrum voor de jeugd. Dat is leuk, maar we ervaren veel problemen met de school die niets met sport heeft en echt LOOT-scholen bestaan hier niet, behalve in het duitstalige gedeelte.

Het eerste project heet Vola in Azzuro. Dit is een soort van lijn die we hebben uitgezet met een aantal vaardigheden. Het lijkt wel wat op het deeldiploma-project van weleer. De betere jeugdspelers in de U13 en U11 worden gescout tijdens toernooien en daarbij wordt enkel naar de vaardigheden gekeken. Zo is de winnaar van de U13 niet uitgenodigd, maar enkele anderen wel. Dat is het eerste principe.

Vervolgens worden deze spelers twee keer per jaar uitgenodigd in het nationaal centrum met hun clubcoaches. Deze lopen vooral mee, maar worden aangemoedigd in te stappen en een ochtend doen ze de baantraining, maar binnen het traject Vola in Azzuro. Dat wil zeggen dat ieder niveau zijn vaardigheden heeft. Dit kunnen slagen zijn, maar ter zijner tijd worden hier bewegingspatronen, tactische vaardigheden en fysieke zaken bijgevoegd (vooral m.b.t. blessure preventief bezig zijn).

Deze vaardigheden zijn omschreven, er zijn oefeningen bij gegeven om ze in progressie te ontwikkelen. We hebben onlangs nieuwe video's opgenomen, waarin de hoofdpunten worden aangegeven. Iedere slag heeft een blok van aandachtspunten die chronologisch met elkaar samengaan: een basis van een chain of events.

De clubcoaches die aanwezig zijn weten dus hoe iedere slag eruit moet zien. Verder doen we ze voor en leggen we aan alle spelers de slagen uit. Vervolgens worden deze eerst geëvalueerd van 1-3 (in de toekomst wordt dit uitgebreid). Waarbij 1 wil zeggen: nee, nog niet, hij/zij kan de slag niet. 2) het idee is er, maar er missen nog teveel dingen en 3) de slag is correct, maar moet natuurlijk getraind blijven worden.

Deze evaluatie zorgt ervoor dat na dit eerste blok iedere speler getraind wordt op slagen waar hij/zij geen 3 heeft. Heeft hij aan het einde van de drie dagen op 1 niveau tenminste allemaal 2, dan behaalt hij dit niveau tijdens een kleine prijsuitreiking. Tijdens het volgende kamp moeten alle slagen 3 zijn en zijn ze dit niet, is dat het niveau waarop je begint te trainen.

Dit zorgt voor stimulans bij de spelers om de slagen te trainen en bij de trainer om dit proces te volgen. De trainers nemen indien ze denken dat de spelers verbeterd zijn de slagen op en via dartfish, dropbox of whatsapp sturen ze deze op naar de bondstrainers. De slagen worden beoordeeld en zo zijn we klaar voor het volgende kamp. Natuurlijk worden ook alle slagen waar geen 3 op staat voorzien van commentaar dat in lijn is met de omschrijving en video's van alle vaardigheden.

Indien er geen video's komen van de spelers of er wordt duidelijk niet gewerkt, omdat de clubcoach anders denkt, dan is er geen probleem maar dan maken de spelers geen deel meer uit van het project na een aantal keer.

Om te zorgen dat iedere speler dus in staat is om deze vaardigheden aan te leren, wordt ook de coach immer uitgenodigd.

Een tweede project wat hier nauw mee samenhangt heet Vola con Noi. Dat is een project waarmee ieder niveau van de slagen plus een deel pedagogiek, tactiek, voetenwerk, trainingmethodes enzovoorts worden onderwezen. Hier zit ook een deel shuttletime in. Dit wordt gedaan in iedere regio (20 in Italië) voor alle geïnteresseerden zonder mensen uit te sluiten. Op dit moment zijn er 5 niveaus en dus zijn er 5 weekenden voor iedere regio. Een flink blok werk dus.

Dit zorgt ervoor dat degene die de regio's ingaat een direct contact krijgt, laat zien dat de bond er is voor de clubs en trainers, dat we niet enkel dingen vragen maar juist meehelpen aan het opleiden, en de besten van iedere regio worden gestimuleerd en gevraagd om tijdens 3 keer een week op het nationale centrum te worden opgeleid en een officieel diploma te krijgen.

We brengen de opleidingen bij je thuis. Dit zorgt er namelijk in ons idee voor dat je iets meer kennis en vaardigheden krijgt bij de mensen die de beginnende badmintonners ontvangen. Een goed begin en fatsoenlijke trainingen zorgen voor betere spelers, enthousiastere spelers, en dus positieve reclame, meer leden en vooral minder afhakende leden. De clubs worden hierdoor dus direct geholpen. Maar dit moet er ook voor zorgen dat onze vijver met talent groter en beter wordt, waardoor de doorstroming naar het nationale centrum steeds beter verloopt.

Iedere stap wordt goed in de gaten gehouden en we zullen het project doorbouwen en zaken toevoegen aan alle vaardigheidsniveaus zodra de tijd daar geschikt voor is.

Persoonlijk ben ik momenteel bezig met een opleiding bij het NOC hier. Transversaal met allerlei technici uit andere sporten, enkel voor het hoogste niveau coaches. Het idee hierbij is wetenschappelijk onderzoek toegankelijk maken en stimuleren. We zijn momenteel dus bezig om uit te vinden of bepaalde, modernere methodes om techniek aan te leren beter werken, waarom dat is, en vooral of kinderen het als leuker ervaren. Niet om alles te vervangen. Nee, juist om waar ik mee begon te versterken: verandering van spijs doet eten.

Maar misschien doen we hier alles verkeerd, dat zou zomaar kunnen, en dat levert dan hopelijk een leuke discussie op.