Iris Tabeling: ik moet weer vertrouwen krijgen

Maak kennis met Mahi Goyat!

Nadat ik mijn vorige stukje was geëindigd met serveren mocht ik die week erop beginnen met statisch slaan. Dus vanuit stand de slagen doen, bijv. een hoek achter de dropshot, vanuit stilstand de verdediging etc. Dat moest ik twee dagen volhouden en dan mocht ik een hoek erbij pakken. Nog niet van linksachter naar rechtsvoor natuurlijk, maar bijvoorbeeld twee hoeken achter of twee hoeken voor. En dan vanaf daar rustig links en rechts bewegen zodat mijn kuit weer zou wennen aan het bewegen.

Aan het einde van die week kon ik in het voorveld redelijk goed bewegen en was alleen de rechtsachter hoek (de hoek waarin het gebeurd was) nog een beetje lastig. Dat is natuurlijk vooral mentaal, want ik moet weer vertrouwen krijgen dat ik ook die hoek weer gewoon kan springen zonder dat er iets gebeurt. Dat vertrouwen moet ik weer opbouwen en dat kost een beetje tijd uiteraard. Maar alles wat ik tot dusver mocht doen ging eigenlijk heel goed. Die maandag weer naar de fysio geweest en die was eigenlijk ook heel tevreden over de vooruitgang.

Die week erop mocht ik dus weer wat verder uitbreiden omdat ik geen reactie had gehad en geen pijn meer voelde. Ik mocht beginnen met rustige loopjes, waarbij ik 10 meter moest joggen en dan 10 meter aanzetten tot versnellen. Op de baan mocht er weer een hoekje bij, dus bijvoorbeeld twee hoeken achter en een hoek halfveld erbij. In het voorveld deed ik al iets meer en had ik zonder vaste volgorde al halfveld/voorveld gelopen want dat is allemaal wat minder springen en ging dus al stukken beter. Als dat allemaal goed zou gaan mocht ik zelf op geleide van pijn uitbreiden en vooral belangrijk was de focus op de rechter achterhoek. Daar moest ik proberen om die sprong te doen waar ik een beetje bang voor was. Ik merkte dat het lastig was als ik veel tijd kreeg en er dus over na kon denken, maar werd hij wat sneller aangespeeld ging ik op de automatische piloot toch gewoon erin springen en was er eigenlijk niks aan de hand. Positief dus, want dat betekende dat ik ook die hoek weer zou kunnen doen.

Aan het einde van die week voelde ik mij alweer redelijk comfortabel op de baan en lag alleen de intensiteit nog niet zo hoog, maar kon ik verder al weer redelijk meedraaien met de groep. Op maandagochtend zelfs ook alweer meegedaan in het tweetal met een 3-2 oefening dus waarbij het een stukje overload is voor het tweetal en ook daar ondervond ik geen enkel probleem (met mijn kuit dan, qua conditie en slagen merk je dat je toch wel een beetje achteruit bent gegaan haha). Maandag weer naar de fysio en die was alweer zeer verbaasd over het verbazingwekkende herstel dat mijn kuit laat zien. Het was afgelopen zondag 4 weken geleden en meestal ben je dan weer in staat om redelijk rustig hard te lopen, maar ik stond alweer te vlammen op de badmintonbaan alsof er niks gebeurd is. Heel erg fijn voor mij natuurlijk, want dat is wat je graag hoort als topsporter, dat je snel weer full time er tegen aan kunt.

Lees de rest van dit artikel op de website van Iris Tabeling.