Ted van der Meer: Nog steeds geen nieuw Badminton Nederland bestuur!

Maak kennis met Boris Vermaas!

Als reden gaf men aan dat ondanks dat het bestuur heel veel goede dingen heeft gedaan de laatste jaren, de bestuurlijke regie naar hun mening te vaak ontbrak, te veel afspraken zouden niet zijn nagekomen en te veel stukken zouden onvolledig zijn ingediend of terug getrokken vlak voor of tijdens Bondsvergaderingen.

Klik hier voor het volledige bericht.

Het bestuur is inmiddels zes maanden demissionair en dus vleugellam. Het is nog steeds niet gelukt om een bestuur (vooral een krachtige voorzitter) te vinden die groen licht krijgt van de Bondsraad (afgevaardigden uit de regio). Gezien de inhoud van zijn facebook-berichten wil demissionair voorzitter Clemens Wortel wel door, maar de afgevaardigden zien dat niet zitten.

Vanuit het huidige bestuur zou ik Ton Wijers wel geschikt vinden. Badmintonliefhebber pur sang en ook nog eens een geslaagd zakenman.

Deze week is er een ander gepolst die het ook zeker zou kunnen, maar na enig zelfonderzoek heeft hij bedankt voor de eer. Te weinig tijd om het goed te doen, was zijn argument. Verstandig. Een bondsvoorzitter moet veel tijd vrij kunnen maken en soms ook op onverwachte momenten beschikbaar zijn.

Even een algemene opmerking. Alle racketsportbonden lopen terug in ledenaantallen: tennis, squash, tafeltennis en badminton. Dat komt onder meer doordat het sporten zijn die niet in de smaak vallen bij de jeugd. Niet sexy. Ouderwets. Traditioneel. Truttig. Saai. Dit zijn woorden die je hoort als je deze sporten als optie noemt. Dat geldt in ieder geval voor tafeltennis en badminton.

Squash is een ander verhaal. De bond is klein maar het aantal squashers is groot. Tennis komt er ook wel uit. Daarvoor is de sport groot en sterk genoeg, ondanks de terugloop.

De alternatieven voor de racketsporten zijn, zeker voor wat betreft de jeugd: voetbal (logisch), hockey (al jarenlang groeiend, zeker ook vanwege de sfeer bij veel clubs), fitness (zeer populair), vechtsporten, wielrennen en hardlopen.

Als ik even terugkeer naar alleen badminton dan is de terugloop schokkend. Even wat cijfers:

• 1990: 92.521 leden
• 2010: 59.242 leden
• 2015: 42.716 leden
• 2017: 35.000 leden

Dat de jeugd er weinig aan vindt, begrijp ik wel. Men kiest vooral voor sfeer. Met de SPORT badminton is niet veel mis (snel, dynamisch, intensief) en ook het gemengde karakter van de meeste competitieteams is niet verkeerd voor jongens en meisjes). Het zit hem dus ergens anders in.

Samengevat: traditioneel (ouderwets) en niet servicegericht.

Maar hoe turn je de verenigingen om? Hoe verander je je ouderwetse club in een commercieel ingestelde sportclub die een groeimodel als absolute uitgangspunt heeft? Daar komt heel wat voor kijken. De nieuwe dynamiek tover je niet zomaar tevoorschijn. Op de oude voet doorgaan helpt ook niet. De terugloop zal niet gestuit worden.

Alles doen om leden binnen te halen en te behouden moet dus het uitgangspunt zijn. Alleen een complete vernieuwing en verfrissing tegen gunstige (instap)prijzen kan de sport misschien nog redden. Daar heb je om te beginnen een nieuw en vernieuwend bondsbestuur voor nodig en tevens een Bondsraad die over zijn eigen schaduw heen kan springen en niet voortdurend op de rem gaat staan. Het is hoe dan ook een 'hell of a job', maar wel uitdagend.