Ron Daniëls doet het met minder...

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Wel moeite heb ik met hen die blijven steken in ontevredenheid, bij wie kritiek tot een wapen wordt waarmee ze ongehinderd aanvallen zonder ooit werkelijk een bijdrage te willen of te kunnen leveren om de door hun bekritiseerde situatie te veranderen.

Zo niet Ron Daniëls, zijn welbekende houding naar Badminton Nederland mondde daadwerkelijk uit in een kandidaatstelling voor het voorzitterschap.

Ron Daniëls interesseert me ook als het om de inhoud van badminton gaat. Zijn opvatting over badminton en zijn trainingsmethode vormt een welkome aanvulling op mijn bagage als trainer. Ik lees graag over hem en trainers in het algemeen, maar nog liever kijk ik naar ze of doe ik mee.

Ron Daniëls wordt als trainer bijna automatisch gelinkt aan topspelers (TEAM Dutch Fource, Erik Meijs, bondscoach van Vietnam enzovoort). Toch gooide het bescheiden Almere Buiten bij monde van hun gedreven voorzitter Humphrey Rantong eens een balletje op. "Of Ron Daniëls geen interesse had om een trainingsclinic van een week of vier te verzorgen..."

Een maand later zat ik gewapend met een open mind en een notitieblokje op de tribune te kijken hoe Ron Daniëls met assistenttrainers Ronald Wetzel en Roel van Heuckelom een groep van veertig goed willende enthousiaste badmintonners training gaf. De groep bestond uit recreanten, gevorderde jeugdspelers en competitiespelers die maximaal 2e klasse district spelen. Marcel Smouter en Ilse van de Burgwal, de Europese kampioenen rolstoelbadmintonners, waren ook van de partij.

Ik was benieuwd. Zou het Ron Daniëls lukken om met zijn assistenten dit gemêleerde gezelschap vier avonden van 3 uur te inspireren, te entertainen en ze ook nog iets te leren?

Ik vind de missie geslaagd. Ik heb genoten van de goede mix van techniek, vaardigheid en conditietraining. Ik kreeg nieuwe inzichten ten aanzien van voetenwerk en positiespel. Knap dat de trainers erin slaagden om een balans te vinden tussen de gezamenlijke en de individuele belangen waardoor iedereen aan zijn trekken kon komen. Mooi om in een ontspannen sfeer badmintonners zo hard te zien werken.

Voor de kenners even in een notendop iets over Daniëls visie. Alles draait om tijd die je verwerft als speler. Die tijd kun je winnen door je goed op te stellen (positiespel), je slagen te verkorten, te maskeren (schijn), je tegenstander te dwingen tot bepaald slagen (gaten laten vallen), je snelheid en reactiesnelheid te vergroten. Bij alles wat je doet, is het belangrijk dat je je bewust bent van wat je doet. Dat je erover nadenkt en dat je erover wenst na te denken. Alle training is hierop gericht.

Dat de spelers tevreden waren, was merkbaar op hun clubtrainingen die ik als clubtrainer leid. Met groot enthousiasme gingen ze met de in de clinic opgestoken kennis en vaardigheden aan de gang. Ingewikkelde trainingsvormen zoals looptechnieken en het rouleer systeem bij het dubbelspel werden hierbij niet geschuwd. Goed om te merken dat spelers ineens verantwoordelijkheid gingen nemen voor hun eigen vorderingen.

Wat mij betreft mogen Ron, Ronald en Roel volgend jaar weer langskomen.

Hans Oudijk