Marcel Smouter: 'De karretjes van het aangepast badminton'

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Wat zijn nou die karretjes? Die karretjes zijn een stoel met met twee grote en twee of drie of vier kleine wielen, waar je in moet zitten, en met je armen en handen de grote wielen in beweging moet zetten, zodat je van A naar B kan gaan. Dat heet een rolstoel. Met een rolstoel kan je aangepast badminton spelen, of welk ander sport dan ook.

Wat is nou aangepaste sport in een rolstoel? Een aangepaste sport is een uitlaatklep voor mensen met een beperking, die net als een 'normale sporter' hun ei kwijt willen in hun vrije tijd. Alleen voor dat ei geven ze wat meer tijd, omdat een leven van een aangepaste sporter vol tegenslag zit, wat te wijten is aan hun beperking. Wat dat ook is, is voor elke aangepaste sporter anders. Voor de een is dat een ongeluk, voor de ander een aandoening of een aangeboren beperking, maar ook moeten stoppen met sporten door een ernsige sportblessure op welk niveau dan ook. Een aangepaste sporter blijft doorgaan om te bereiken wat zijn doelstelling is en weet niet van opgeven, want hij of zij heeft al zo veel op moeten geven in zijn of haar leven.

Gelukkig zijn er heel veel mensen die dit begrijpen en willen hun vrije tijd besteden om deze sporters te helpen bij de verenigingen. Ik kan veel namen gaan noemen, maar deze vrijwilliges weten zelf wel wie ik allemaal bedoel. Hulde voor deze mensen, die deze onbetaalde baan op zich nemen. Dit zijn de karretjes waar over gedacht wordt. Hulde voor deze mensen, want zonder deze karretjesmensen heb ik geen drijfveer om het tegendeel te bewijzen.

Dit stuk gaat alleen over spelers die in een rolstoel zitten, maar wellicht de volgende keer zal ik verder uit gaan breiden over sporters met een beperking die staand kunnen spelen met hun beperking. Voor hen geldt precies hetzelfde, hetzelfde doel in wat ze willen bereiken.

Ik kan een heel technisch verhaal op gaan hangen, over het gebruik van een rolstoel in het enkelspel, maar dat is zinloos, want ieder heeft zo zijn eigen mening daarover. Met je beperking moet je van A naar B gaan. Voor de recreatieve sporter is dat doel heel anders, dan voor de sporter die makkelijker dat doel kan bereiken. Dat heeft puur met de beperking te maken. Ik hou mij bij de topsporter die als doel heeft om de wereldtop te halen.

Je moet de kracht en uithoudingsvermogen bezitten in je armen om van achteren naar voren te rollen. Dat is het enige wat telt in het AB. Hheb je deze kracht en uithoudingsvermogen niet, zal je nooit de wereldtop halen. Ik heb vele systemen uitgeprobeerd, maar je oog moet altijd naar de tegenstander kijken en de shuttle niet uit het oog verliezen. Spiergroepen in je armen en schouders moet je trainen om de kracht op te bouwen om je kracht, balans en uithouding te verbeteren. Dit samen met fysiotherapeuten en sportinstructeurs ben ik tot een goede oplossing gekomen. Nu kan je wel rollen, dan moet je ook de techniek hebben om de shuttle te kunnen slaan. Daar had ik trainers voor om dat te perfectioneren en heb een aardig programma op kunnen stellen voor de opbouw van een training. Ook weer een heel technisch verhaal, waar iedereen anders over denkt.

Het spelsysteem blijft hetzelfde. De shuttle bij het AB moet een goede clear of een goede drop gegeven worden. Wordt dit goed gedaan, dan zijn alle andere slagen overbodig en hoef je geen drive of smash te geven in het AB. Deze slagen moet je wel kunnen. Een partij op wereldniveau tussen twee gelijkwaardige tegenstanders, kan ruim anderhalf uur duren. Het draait dan om gelijkwaardige techniek, gelijkwaardige kracht en het uithoudingsvermogen zal het verschil gaan maken, dit omdat je in het enkelspel het speelveld beperkt is.

Het dubbelspel valt veel te halen en draait om techniek, de meeste partijen worden gewonnen op techniek. Maar als twee spelers de kracht en het uithoudingvermogen bezitten, kunnen ze zonder techniek het spel winnend beslissen. Hierbij gaat het om het dichtrijden van gaten en het plaatsen van de shuttle middels drives en smashes. Een drop hoeft niet geweldig te zijn, als je tegenstander niet goed kan rollen, dan volstaat een ruime drop ook, of een ruime drive geplaatst langs de kant. Het dubbelspel is zo anders dan het enkelspel. Je moet samen met je trainer / coach tot de beste oplossing zien te komen. Ik heb veel geleerd wat dat betreft van Ron Daniëls, die dit rouleersysteem bedacht heeft. Alleen met twee gelijkwaardige spelers kan je dit tot uitvoer brengen.

Ik hoop hier met dit verhaal het gebruik van de karretjes in een ander daglicht te zetten.

Dit zijn sporters en topsporters met een beperking, die gaan tot het einde, dat is gebleken op de Paralympische Spelen. Daar geven ze niet op, of willen ze expres verliezen om een betere halve finale te spelen tegen mindere tegenstanders. Ik kan mij nog een uitspraak herinneren van een persoon die dat geheel normaal vond. Shame on you!

Nederland heeft het vermogen om met enkele spelers de wereldtop te halen. Éé speelster zal nog jaren het goud op alle toernooien behalen. Zij bezit de kracht, uitstekende techniek en voldoende uithoudingsvermogen om zich te meten met de rest van de top. Andere spelers hebben deze motivatie ook, daar zal zorgvuldig mee omgegaan moeten worden en de ruimte gegeven moeten worden om zich verder te ontwikkelen.

Ik weet dat er niet veel mensen zullen zijn om de moeite te nemen om dit artikel te lezen of om er op te reageren. Tenslotte blijft het toch maar om karretjes gaan, en uitspraken van: "Ach, kijk die mensen nou eens in een rolstoel zitten........ leuk." Esther Vergeer, zal automatisch weer tot gehandicapte sporter van Nederland worden benoemd, want dan praat je over een sport. Onze badmintonsportster zal niet in het rijtje van benoemingen voor komen, want "ach, wat is nou badminton, en dan ook nog in een karretje!?"

Ik weet dat enkele spelers / trainers / coaches / bestuursleden het niet eens zijn met mijn visie over het aangepast badminton en wat daar allemaal bij komt kijken. Wel wil ik voorstellen om in gesprek te gaan met diegenen om een discussie te vormen. Ook wil ik tegen onkostenvergoeding trainingen verzorgen bij verenigingen die dat willen. Of dat nu laagdrempelig is of op topniveau, een van mijn visies is en zal altijd blijven: sport is er voor iedereen in welke vorm dan ook! Eerdaags zal ik in Nederland zijn, dus kan men mij mailen op marcel.smouter@gmail.com.

Bedankt als je de tijd hebt genomen om dit gehele stuk te lezen. Weliswaar vol taal- en grammaticafouten, schrijven is nooit mijn sterkste kant geweest. Mijn sterke punten liggen bij mensen die mijn passie delen. Sport is er voor iedereen.