De mythe van de Olympische Spelen (deel 2)

Maak kennis met Jason de Graaf!

Een eerste vraag die dan bij mij opkomt is er één die ligt in het verlengde van NOC*NSF. Is 'meedoen' een voldoende eis aan de sporter? NOC*NSF stelt eisen aan de sporter. Die liggen hoger dan de eisen van het Olympisch comité. De grondgedachte van de Olympische Spelen daarentegen is dat meedoen belangrijker is dan winnen.

Ook bij het Olympisch comité is men er achter dat die gedachte niet langer houdbaar is. Als ze iedereen zouden toelaten krijgen de Spelen een omvang die organisatorisch en financieel niet haalbaar is. Daarom hebben ze eisen ingesteld.

Mag een nationale sportbond ook eisen stellen aan zijn sporters? Als men eenmaal gekwalificeerd is voor de Olympische Spelen en je zit in het Olympische team dan zijn de kosten voor NOC*NSF. De kosten tot die tijd zijn voor de sportbond.

Heeft een sporter het recht deze kosten te laten betalen door de sportbond en heeft de sportbond de plicht deze kosten te betalen?

Is dan de ambitie van de sporter om mee te doen aan de Olympische Spelen genoeg om op dit recht aanspraak te maken of mag de bond eisen stellen aan de prestaties van de sporter op de Olympische Spelen?

Bekend is dat van sommige sporters verwacht / geëist wordt dat ze medailles halen op de Olympische Spelen en dat ze anders niet uitgezonden worden. Waarom zouden die eisen niet aan badmintonners gesteld mogen worden?

Als Badminton Nederland deze eisen aan zijn spelers zou stellen, maakt er op dit moment geen speler kans om uit gezonden te worden. Als we kijken naar de laatste resultaten op de grote toernooien (het WK, de Denmark Open en de French Open) dan zijn de resultaten niet van dien aard dat uitzending gerechtvaardigd lijkt.

Leggen we hiernaast de resultaten van onze jeugdspelers op de buitenlandse toernooien dan zijn er te weinig lichtpunten. Soms is er hier en daar een goed resultaat van een individuele speler, maar in de breedte is de groep die presteert te klein en de resultaten te mager. Dit terwijl deze groep spelers de toekomstige topspelers in Nederland moeten worden.

Als deze groep nu op achterstand staat in Europa dan zijn de verwachtingen niet dat ze in de toekomst die achterstand gaan inhalen en omzetten in een voorsprong. Als we het internationale jeugdtoernooi bij Duinwijck in Haarlem als maatstaf nemen, zien we daar spelers uit andere landen die je later op seniorentoernooien terug ziet en die wel een groei doorgemaakt hebben. Die groei is er onvoldoende bij de Nederlandse spelers.

Er zijn natuurlijk veel aspecten die daarin een rol spelen. Maar voor mij zijn er twee belangrijke: training en de mogelijkheden om ervaring op te doen in het buitenland. En dat laatste is misschien wel het belangrijkste. Als je in het buitenland komt en je ziet dat men daar veel harder en beter traint, is dat misschien wel een grote motivator om zelf in de eigen training hetzelfde te doen.

Als trainer zeggen we ook vaak tegen de spelers dat ze zelf de training maken. Als je als speler wil kan je iedere oefening kapot maken of uit iedere oefening het maximale halen.

Als je in Nederland de beste bent, ga je als speler er misschien wel makkelijk over denken. Maar als je dan in het buitenland komt en je verliest in de eerste ronde ga je hopelijk denken dat je er nog niet bent en ga je harder trainen. Als dat niet zo is ben je niet de speler waar Badminton Nederland in zou moeten investeren.

Ik ben van mening dat Badminton Nederland veel meer zou moeten inzetten op het jeugdbeleid en daar meer in moet investeren. Badminton Nederland verantwoordt het huidige beleid vanuit de visie dat als Badminton Nederland presteert op de Olympische Spelen er meer publiciteit gegeneerd wordt, dat dan sponsoren aangetrokken kunnen worden en dat er op die manier meer financiële middelen vrij komen.

De grote vraag is wat men verstaat onder presteren op de Olympische Spelen. Is een sponsor geënteresseerd in de prestatie die geleverd wordt, levert het de sponsor de publiciteit op die hij wil hebben en staat de bijdrage van de sponsor in verhouding tot hetgeen de prestatie gekost heeft?

Is er iemand die mij kan vertellen hoeveel mensen in Spanje zijn gaan badmintonnen nu Carolina Marin tamelijk grote toernooien gewonnen heeft, meervoudig wereldkampioene is en Olympisch kampioene is?