Roel van Heuckelom over MSF

Maak kennis met Quinn Jens!

Het MSF is net zo interessant omdat je specifieke spelsituaties kan uitlokken op de meest eenvoudige manier. Als je dit voor ogen houdt, merk je dat je al quasi volledig aan de SMART-principes voldoet.

SMART

SPECIFIEK: bijvoorbeeld het hoog zitten aan het net, het niet doorzakken achteraan of het verkorten van slagen... Je kan wel gerust over de ganse baan aangeven, maar legt extra nadruk op dat specifieke gedeelte. Zo creëer je spelsituaties waarvoor je je speler wilt wapenen, of geef je hem mogelijkheden voor in een wedstrijd.

MEETBAAR: als je zo een specifiek aandachtspunt hebt kunnen vaststellen wil je een probleemzone oplossen of een opportuniteit uitbouwen. Het oplossen of uitbouwen impliceert dan ook dat je een resultaat voor ogen hebt dat meetbaar is.

ACCEPTABEL: over het algemeen accepteren spelers al wat je zegt gewoon omdat je trainer bent, zelfs als het doelloos MSF is. Wanneer je een specifiek doel voor ogen hebt, en dit ook nog eens deelt met de speler, kan hij zelf extra aandacht hieraan besteden, en zal de motivatie zonodig nog groter zijn. Belangijk is dat je je mening en je stellingen kan onderbouwen op elk moment van de oefening.

REALISTISCH: uiteraard moeten je doelstellingen in de ogen van de spelers steeds realistisch zijn. Wel kan het helpen om de doelstelling voor de spelers niet van in het begin te leggen waar jij ze wil, maar deze gaandeweg het leerproces te verschuiven. We krijgen dan het principe van snelheid van aangeven en eventueel aangeven met schijn...

TIJD: de meeste oefeningen MSF hebben een direct meetbaar resultaat tot gevolg. Je bent individueel bezig met (een) speler(s) en corrigeert ALLES wat verkeerd loopt. Desnoods moet je het na elke shuttle uitleggen.

Zoals je merkt heeft het vooropstellen van een doel dat hoger inzet dan het puur fysiek trainen, automatisch tot gevolg dat je het SMART principe onbewust gaat toepassen. Ikzelf stond hier ook niet bij stil tot ik bovenstaand artikel gelezen had.

Voordelen

Zoals Fred, Ron en Henri stellen zijn de mogelijkheden en toepassingsgebieden quasi onbeperkt. Enkele van de voordelen die nog niet opgesomd zijn:

• Je kan het tempo nog hoger gaan leggen dan dat in een wedstrijd zelfs maar mogelijk is, waardoor je de druk op spelers nog hoger gaat opvoeren. Koppel er dan nog taken aan die ze moeten uitvoeren en dan ben je extreem goed aan het werken. Laat ze bepaalde opdrachten uitvoeren. Deze kunnen met badminton te maken hebben (bijvoorbeeld bij elke derde shuttle op je RTH vertraag je het spel door geen RTH te spelen maar een pull BH en als vervolg daarop terug te versnellen), maar het kan ook los van badminton staan. Zo hoorde ik onlangs dat iemand een verhaal moest vertellen tijdens het MSF'en. Je creëert extreme situaties die in een wedstrijd, zelfs wanneer je onder druk komt, makkelijker zullen zijn.
• Bij MSF elimineer je de mogelijkheid dat de rally omwille van een fout stil komt te liggen. Je vermijdt zodoende onnodige onderbrekingen.
• Het aangeven kan preciezer en met minder fouten.
• Ééniets waar wel aandacht voor moet zijn is dat de aangever in sommige oefeningen tactisch moet meebewegen met de shuttle, vooral in dubbeltrainingen. Hier moet wel voor opgelet worden zeker omdat je anders verkeerde mechanismen gaat ontwikkelen bij de spelers.

Het spreekt voor zich dat het aangeven van cruciaal belang is bij MSF. De oefening staat of valt met de kwaliteit en snelheid van aangeven. Hieronder een aantal praktische tips die ik mijn spelers altijd meegeef:

• 1. Je neemt de shuttle tussen de duim en de middelvinger van de rackethand
• 2. Je houdt een vrij korte grip waardoor je snelle bewegingen kan maken met het racket.
• 3. Je gooit de shuttle niet op, maar laat hem als het ware gewoon los en onderschept hem iets lager. Het opgooien van de shuttle zorgt ervoor dat hij gaat tollen en zodoende veel minder precies kan aangegeven worden.
• 4. Na het slaan van de shuttle zwaai je lichtjes door zodat je in 1 beweging met je duim en middelvinger een volgende shuttle uit het rijtje dat in je andere arm ligt, kan nemen.
• 5. Je beweegt je arm terug naar achter als een slagbeweging en laat ondertussen de shuttle weer los (niet opgooien).

Op deze manier krijg je een vrij vlotte manier van aangeven, die je zo kan uitbouwen dat je na verloop van tijd blindelings kan aangeven. Zo kan je dus nog meer je focus gaan leggen op de bewegingen van je speler. Ik leg tijdens het aangeven ook altijd direct alles stil als ik iets zie dat niet goed is. Dat doe ik tot de speler correct de oefening uitvoert.

Zelf gebruik ik het bijna elke training. Gisteren ook nog bij BC Tilburg. Een damesdubbel onder handen genomen. Eerst begonnen met rotatie van de dubbel (uiteraard MSF, waarbij het dus als aangever wel belangrijk is dat je meeschuift) en waarbij het doel is om geen gaten te laten op de baan en deze al anticiperend toe te lopen voor ik de kans had erin te spelen. Dan de speelsters individueel op pijnpunten aangepakt in hun rol als spelverdeler en werker. Het doel voor de werker was het kiezen welke slag vanuit welke positie achteraan onder welke druk? En niet altijd maar proberen te smashen met een grote foutenlast tot gevolg. Dit met in het achterhoofd dat ze veelal niet vanachter weggeraakte en daar werd weggedrukt. Andere mogelijkheden zijn dan een snelle clear in het midden of een drive bij het oplopen vanuit de forehand, die ook door het midden zou gaan ipv de klassieker die langst de lijn gespeeld wordt. Het doel voor de spelbepaler was een kortere racketvoering aan het net (nijpprincipe), alsook het aggressiever onderscheppen ipv steeds enkel maar tegen te houden. Neem risico’s en druk liever op het lichaam dan enkel maar tegen te houden waardoor de rally gewoon opnieuw kan beginnen.

Een tweede extra training was voor een enkelspeelster. Zij is echt goed en steekt er bovenuit in de groep, vandaar dat we na de training nog wat extra doen. Op het eerste zicht zou je kunnen gezegd hebben dat het willekeurig aangeven was over het ganse veld. Maar we hadden afgesproken dat de nadruk zou liggen op het hoog zitten aan het net. Ze kreeg dus veel meer shuttles aan het net dan achterin. Dit liep goed zolang ze enkel maar aan het net moest werken. Van zodra ze vanachter uit kwam merkte je dat de racketvoering terug zakte en er van onderuit een beweging naar boven gebeurde en niet het direct strekken van de arm naar de shuttle. Het is dus nog niet helemaal in orde en weten wat er volgende keer op het programma staat.