De paradox van een sportbond

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Dat je af en toe de focus naar een bepaald onderdeel verplaatst als we op dit punt sterk zijn dat is logisch. In Nederland is er echter sprake van een zigzagkoers als het gaat om het technisch beleid. Nederland heeft geen traditie in sterke dubbels en het verleden wordt vooral gekenmerkt door sterke single spelers.

VBO: 'Wat is er mis met de dubbels in Nederland?'

Deze traditie is door Badminton Nederland aan de kant gezet zonder dat daar badmintontechnische redenen voor waren. Er waren vier zeer goede singlespelers die op dat moment allemaal op een plaats stonden voor kwalificatie voor de Olympische Spelen. In het VBO-blad werd op dat moment openlijk afgevraagd door de redactie: "Wat is er mis met de dubbels in Nederland?". Zó slecht deden we het in Nederland op dubbelgebied in het algemeen op dat moment.

Het argument om van koers te veranderen had niets met sportieve prestaties te maken, maar alleen maar met geld en het belang voor de bond zelf. Sponsoring was niet langer het doel om de sport te helpen en te verbeteren, maar de sponsoring zelf was het doel geworden waar de sport omheen gepast moest worden. Ten koste van onze sterke kanten en traditie in het enkelspel werd er een ombuiging gemaakt naar dubbels. Er werd even vergeten dat we geen dubbelcoaches hebben die op wereld- (of Europees) niveau iets voorstellen. De gedachte moet zijn geweest: we zien wel waar het schip strand.

Enkelspelers die wel de ambitie hadden - die nodig is om dezelfde weg als TEAM Dutch Fource op te gaan - raakten gefrustreerd binnen de nationale selectie. Het gat werd alleen maar iets kleiner tussen de top 4 spelers en de rest van Nederland, omdat zij langzaam zakten door de ongezonde situatie binnen de bond.

Met de nieuwe doelstelling van de bond om de dubbels tot specialisme te verheffen ging men op zoek naar een nieuwe bondscoach toen zich de gelegenheid voor deed. Het coachprofiel sprak er dan ook over om te gaan uitkijken naar een Europese dubbelspecialist. Ze stellen vervolgens een Chinese damesenkelspecialist aan. Dat was het logisch handelen in deze aanstelling.

Ik heb een paar keer met haar gesproken en ben zeer positief over haar, maar het was niet wat we zochten en zeker niet wat bij het beleid paste. We staan nu een paar maanden af van de afsluitdatum om mee te kunnen doen aan de Spelen. De dubbels zakken op de ranglijst en vertonen stressscheuren. De enkels zitten in een opgaande lijn.

Het was voorspelbaar dat het in de laatste maanden moeilijker zou worden nog hoger op te komen, want iedereen is dat aan het proberen. Maar ik had niet gedacht dat de kansen voor de dubbels in het laatste jaar zo moeilijk zouden worden dat het deelnemen in groot gevaar zou komen. En Eric Pang en Yao Jie zijn op dit moment onze beste troeven om nog deel te kunnen nemen. Dat is niet iets wat ik zeg, maar wat er internationaal valt te lezen over onze kansen.

Badminton Nederland: een bond zonder gezicht

Tot op de dag van vandaag wordt er niets extra's gedaan om Eric of Jie te helpen. Na het NK had Jie problemen met haar kuitspier en vroeg om behandeling op Papendal. Er werd door technisch directeur Eline Coene gezegd dat het haar eigen probleem was. En voor Eric hebben we een aantal dingen gevraagd, zoals begeleiding van zijn eigen coach op toernooien, ook daar hoor je niets van. Het EK was een toernooi waar de top 4 spelers het gezicht van Badminton Nederland moest redden, maar hoe red je dat als Badminton Nederland geen gezicht heeft?

Ook nu is er nog geen gezicht. Het beleidsplan is weggestemd als ondoordacht en niet onderbouwd. Het bestuur heeft nu twee maanden om dit te veranderen. Twee maanden om te gaan bepalen wat er de komende jaren moet gaan gebeuren binnen onze bond. Dit terwijl we een losgeslagen schip zijn zonder motor. Er is geen visie en al helemaal geen beleid dat op brede steun kan rekenen. Dus waar gaan we heen?

Het bestuur heeft mij helaas niet kunnen overtuigen dat zij het weet of daar ook maar een beeld bij heeft.

De focus gaat weer terug naar het enkelspel, is wat ik hoor. Daar zullen de spelers van de nationale blij mee zijn. Ze zijn net omgevormd naar dubbelspelers en nu kunnen ze het wel weer vergeten, want het gaat om de singels de komende tijd. Dus nu staan de dubbels spelers langs de zijlijn.

De bond moet er zijn voor alle spelers en alle disciplines, ongeacht of ze dubbel- of enkelspelers zijn of met welk racket ze spelen. Sponsors moeten willen deelnemen aan onze nationale selectie omdat ze graag met goede spelers willen samenwerken en niet om spelers en bond te dwingen met hun materiaal te spelen op straffe van... Als een sponsor dat niet wil, dan moet je afscheid nemen van elkaar. De bond moet de tering naar de nering zetten en een gezonde organisatie neerzetten die past bij de behoefte en niet de behoefte aanpassen aan hoe de organisatie is.

Informatiedag georganiseerd door afgevaardigden

Als het bondsbestuur zelf geen brede meerderheid kan krijgen of niet de boer op gaat om die brede steun te verschaffen, dan wordt het misschien tijd dat de afgevaardigden het heft in eigen hand nemen. Hou ruim voor de volgende bondsvergadering van april een informatiedag waar afgevaardigden mensen uitnodigen om met hun visie te komen over welke kant het op zou moeten gaan met onze sport.

Nodig een van de TEAM Dutch Fource spelers uit om uitleg te geven wat het effect is geweest van het bondsbeleid op hun sportbelevenis. Nodig vrijwilligers uit die over hun gebrek aan samenwerken met de bond komen praten. Nodig trainers uit die een andere visie hebben. Nodig badmintonline.nl uit met de vraag waarom een website als badmintonline.nl veruit de belangrijkste is geworden in Nederland, terwijl beroepsmensen bij Badminton Nederland er maar niet in slagen om van badminton.nl een succes te maken.

In de laatste Bondsvergadering was er betrokkenheid van afgevaardigden. Het zou mooi zijn als er nu een actieve rol komt, zodat we veel meer kwaliteit gaan krijgen door de gehele bond heen. Van de verenigingen tot aan het bondsbestuur.