De Generaal

Maak kennis met Dion Hoegen!

De problemen die hij aansnijdt in 1984 kunnen vandaag nog in de krant als nieuws. De manier waarop hij spreekt over de bond is vandaag in 2013 nog veel meer de waarheid als dat het was 30 jaar geleden.

Enkele uitspraken van de man: "De WAARHEID over voetbal staat in het boek in Zeist" en "De KNVB is voor trainers een fatale werkgever. Club en landsbelangen, handtekeningen onder een contract en gemaakte afspraken worden alle aan de laars gelapt."

We hebben net een Badminton Congres gehad in Nederland (het boek in Nieuwegein). De deelname is schromelijk overdreven, want als je de deelnemers er aftrekt die er beroepsmatig waren dan waren er niet meer dan 55 (deze schatting is voorzichtig). Maar goed, dat is niet zo belangrijk. In een tijd van diepe crisis vindt er een congres plaats dat het over onschuldige onderwerpen heeft en vooral sociaal verantwoord zijn.

Is het goed dat er zo'n congres plaatsvindt? Natuurlijk, maar het is niet het meest belangrijke wat je zou kunnen doen als bond in een terminale situatie. Waar is het congres wat als doelstelling heeft "hoe redden we de bond en onze sport?" Waar zijn de kritische vragen over hoe het zover heeft kunnen komen, wie voelt de directeur aan de tand over zijn wanbeleid op ALLE vlakken?

Het was dan ook een zeer symbolische plaats waar het congres plaats vond... een klooster. Het staat er niet best voor een sport als een kruis nodig is op de achtergrond van de speaker.

Het is een prima idee als dit soort dingen worden gedaan, want ook daar is behoefte aan. Maar je buigt een beeld van een saaie slecht functionerende bond niet om door rozegeur verhalen die elke week weer de kop van unCLEAR! sieren. Een organisatie die alsmaar minder goed draait is geen probleem, want dat zie je overal in de samenleving. Het wordt pas een probleem als het de problemen niet durft, wil of kan toegeven.

Er gaat niets veranderen als er geen radicale innovatie kan of mag plaats vinden. Ook dit probleem is niet uniek voor de badmintonbond het is een beeld dat je overal ziet gebeuren. Juist als je zeker wil zijn van de toekomst moet je durven oude gewoonten los te laten. Het vasthouden van deze oude normen geeft maar één zekerheid en dat is dat het bergafwaarts gaat. Juist het thema 'besturen met een visie' dat wordt behandeld is iets wat wel heel erg ongepast is voor BNL. Want als de bond een ding kan worden verweten is het wel het feit dat ze geen visie hadden, hebben of zullen krijgen op deze manier.

Ook dit bestuur heeft geen brede steun, heeft niets gedaan waaruit blijkt dat ze af zal wijken van het traditionele onsuccesvolle concept van de afgelopen 20 jaar.

Daar waar het bestuur zelf de kans had om een nieuwe stroming binnen de sport binnen te halen en daardoor een veel bredere basis te krijgen voor een nieuw beleid en vooral nieuwe visie, heeft het hopeloos gefaald. De visie is door de strot geduwd van afgevaardigden waarvan er uiteindelijk maar 7 ja hebben gezegd tegen het hopeloze beleid van dit bestuur.

Enkele van de afgevaardigden die ik regelmatig spreek hebben ook gewoon gezegd tegen het bestuur dat ze niet hebben gestemd omdat er geen informatie was op voorhand en omdat ze geen alternatief hebben gezien (waar wel om gevraagd was). We zitten weer opgescheept met een aantal beslissingen waar geen draagkracht voor is binnen de bond en dus zullen weer meer en meer mensen de bond de rug toekeren. En hoe je het ook draait of keert, dat is jammer voor de sport. Zelfs ik vind dat jammer, want het had zo anders gekund. Nog 1 jaar en dan zit de tijd voor dit bestuur erop. Hoop ik op een nieuw bestuur? Nee het maakt namelijk helemaal niet uit wie er zitten, de keuze is tussen slecht of helemaal slecht en misschien moet je je daar dan maar bij neer leggen.

Dicky Palyama had gelijk toen hij tegen me zei: "Ron, ik geloof er niets van dat Badminton Nederland de afspraken gaat na komen als Jie, Judith, Eric en ik hebben mee gedaan in Amsterdam." Ik was naïef en dacht echt dat er iets ging veranderen dat er mensen waren die er meer voor de sport waren, het heeft niet zo mogen zijn, schijnbewegingen en tactiek is niet iets wat alleen maar op de baan plaats vindt. Misschien is een klooster nog niet zo'n vreemde plaats voor een bond als Badminton Nederland. Het zou mooi zijn als ze zich daar voorgoed in terugtrok. Het geloof en onze bond hebben namelijk een ding gemeen: ze hebben mensen nodig die in hun onzin geloven en ze moeten bang zijn voor het alternatief van in hun ogen verderf en verdoemenis.