Ook afgevaardigden zijn gewoon mensen

Ken je BC Invictus al?

1) Ik vind de flames hier wel ver gaan hoor. Ik lees hier "Ze moeten het uiterste doen", "Dienen dit, dienen dat". Het spijt me zeer, maar ook afgevaardigden zijn maar gewoon mensen als jij en ik. Als je denkt dat je zo mensen op hun verantwoordelijkheid aanspreekt en het effect heeft, dan denk je dat verkeerd.

Afgevaardigde zijn is geen werk, maar een vrijwillige verantwoordelijkheid. Als je vindt dat zij hun werk niet goed doen, dan is het zinvoller om te vragen: waarom ga je niet?, dan te lopen flamen op het internet. Als de reacties dan zijn: ik zat op de camping, dan kun je altijd nog zeggen: is dit dan wel echt iets wat jij moet willen. Je zit daar een regio te vertegenwoordigen, als je daar weinig of geen prioriteit aan geeft, geef je stoeltje dan op.

2) De analyse waarom ga je niet, is veel belangrijker. Is het echt prioriteiten? En als dat zo is, hoe komt het dat er geen prioriteit gegeven wordt aan een vergadering boven de camping, thuis met de vrouw op de bank, een potje badmintonnen bij je club, noem maar op? Het kan natuurlijk zijn dat de afgevaardigden er geen flikker om geven hoe het gaat met BNL, maar dat geloof ik niet, want ze zijn ooit afgevaardigde geworden. Ik denk eerder dat je het moet zoeken in de inspraak die ze hebben, het effect wat ze zien van hun inbreng en of ze serieus genomen worden.

Ik ben geen afgevaardigde en heb ook niet de behoefte dat te worden, maar ik kan me voorstellen dat je geen reis van 1 of 2 uur gaat maken om 3 uur lang naar gezever over niks te luisteren, of wanneer je iets inbrengt niet serieus genomen wordt, of er geen antwoord of actie komt op je opmerkingen. Waarom kom je dan nog? Dan houden we elkaar toch voor de gek?

Je kunt natuurlijk zeggen: je moet volhouden, maar ik denk dat de mensen die afgevaardigde zijn, gewoon 40u p/w werken en dan 's avonds nog even naar Plaats X moeten voor zo'n vergadering ook iets terug willen zien van hun inspanningen. Dan moet je dus Ècht inspraak hebben, invloed hebben en moet er iets gedaan worden met je inbreng. Anders raak je snel genoeg gedesillusioneerd en kom je dus nÌet meer. De volgende stap is dat ze hun plek neerleggen.

Niet ieder mens is hetzelfde en sommigen blijven volharden in een poging gehoord te worden, anderen kiezen in zo'n geval voor zichzelf en blijven thuis. Het is voor sommigen misschien niet te begrijpen, maar ik begrijp het wel. Als je echt iets te zeggen hebt en ook gehoord wordt, dan komen er vanzelf meer mensen op zo'n vergadering.