Reaguurder Q: 'Criminelen!?'

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Er worden vergelijkingen gemaakt ('Je gaat toch ook niet wegblijven in de Tweede Kamer als je het niet eens met Rutte bent') die kant noch wal raken. Er worden zelfs zeer slinks en in mijn ogen bizarre suggesties gewekt dat de aanpak van jeugdige criminele Noord-Afrikanen en dat van Afgevaardigden hetzelfde zijn en we zien allemaal wat daar de gevolgen van zijn!

Om te starten met dat eerste. Ik wist niet wat ik las, moet ik eerlijk bekennen. Stond het er echt? 'Knuffelafgevaardigden', een schitterende analogie met de 'Knuffelmarokkaan'. Is dit serieus? Ik vrees dat het serieus bedoeld was. Even voor de goede orde, ik stem al jaren VVD en ben alles behalve voor een softe aanpak van criminelen (in het algemeen...). Maar vraag jezelf eens af, is ook maar een fractie van de harde aanpak voor 'lanterfanters' terecht als we het hebben over mensen die vrijwillig Afgevaardigde worden? Gaan we dan niet te ver? Of erger nog, gaan we dan niet totaal de verkeerde kant op? Gaan we dan een systeem hanteren waarbij iedereen die maar in zijn hoofd haalt een extra verantwoordelijkheid richting Badmintonnend Nederland te aanvaarden op de vingers wordt gekeken of het wel goed gaat?

Zelf wel eens zoiets meegemaakt? Vast wel. Een collega, je baas, een studiegenoot, verzin het maar. Dat ze op je vingers staan te kijken en zodra je ook maar iets fout doet, je direct afstraffen? Dat is waar menigeen hier voor staat. Althans, dat denk ik, want een oplossing heb ik van deze figuren nog niet gelezen. Behalve dan dezelfde behandeling als criminelen. Dat lijkt me inderdaad het beste... Stel je het maar eens voor.

Ik ga het nogmaals proberen uit te leggen. Ik praat het weglopen van verantwoordelijkheden niet goed. Ik praat ook het vrijblijvende gedrag van, kennelijk, vele afgevaardigden niet goed. Ik vind, net als de rest hier, dat wanneer je een taak (verantwoordelijkheid) aanvaardt, dat je deze zo goed mogelijk moet dragen en uitvoeren. In dit geval is dat dus gewoon twee keer per jaar naar een vergadering gaan. En dan ook voorbereid uiteraard. Lees deze alinea nog een keertje door, voor je een reactie begint te typen. Ik ben het dus helemaal niet oneens met het punt dat je naar een vergadering MOET.

Ik ben het oneens met de aanpak van de vergadering absentie en dan met name het negeren van de oorzaken. Let wel, deze mensen zijn geen criminelen die omaatjes beroven, of fietsen stelen, of mensen neersteken. Nee, we hebben het over badmintonners die niet de tijd, motivatie of verantwoordelijkheid nemen om naar een bondsvergadering te gaan. Kwalijk, maar geen criminele activiteit. Kortom, hier gelden niet dezelfde regels als normaal bij mensen die dingen doen die niet mogen. Dat lijkt me geen discutabel standpunt, toch?

Kortom, we hebben te maken met vrijwilligers, die ooit een verantwoordelijkheid aanvaardt hebben en die nu niet nemen, of er geen prioriteit aan geven. Het kan natuurlijk dat die mensen tegen hun zin in afgevaardigde zijn geworden, nooit zin hebben, drukke baan. Kortom: ze hebben die verantwoordelijkheid terwijl ze zelf ook wel weten dat ze het eigenlijk niet zouden moeten hebben. Het is zaak daar die afgevaardigden op aan te spreken en aan te sporen hun plekje beschikbaar te stellen. That's it. Geen internetflames, hakblokken, schandpalen of dergelijks. Gewoon zeggen: als je niet kunt, moet je dan wel afgevaardigde zijn?

Dan zijn er nog de mensen die niet komen, omdat ze het nut niet inzien, of uit protest. Moet je die behandelen zoals de eerste groep? Denk het niet, toch? Deze groep is interessanter, omdat ze wel de tijd en motivatie hebben, maar er geen fiducie in zien te gaan. Ga met die mensen in gesprek over waarom ze niet gaan. Zorg dat hun stem duidelijker wordt, dat ze het nut wel weer in gaan zien. Is dit hetzelfde als niet in de Tweede Kamer komen omdat je het oneens bent met Rutte? Natuurlijk niet. Een, in hun ogen, vergadering die niets bespreekt, waarbij nauwelijks mensen zijn die de moeite nemen zich in te lezen, waar niets besloten wordt, of waar je niet serieus genomen wordt, maar wel 1,5 uur rijden met de auto is, daar moet je wel zin in hebben. Of zin is niet het goede woord. Daar moet je het belang van inzien. Als je dat niet ziet, dan raak je gedesillusioneerd en kan zijn er karakters bij die afhaken. Ik zeg niet dat het goed is, in tegendeel. Maar ik heb makkelijk praten, ik hoef niet op een willekeurige dag op een willekeurige plaats te zijn om 2 uur van mijn vrije tijd in rook op te zien gaan. Besef dat zelf ook eens, heren critici. Het is een vrijetijdsopoffering die nuttig kan zijn, maar wanneer hij dat niet is, vanzelf de waarde verliest en daarmee de prioriteit. De oorzaken hiervan wegnemen is in dit geval interessanter dan repressie en die mensen royeren of digitaal stenigen.

Nogmaals, ik praat het niet goed, maar ik begrijp het soms wel. Als je ergens voor kiest, dan moet je keuzes durven maken. Of jij en ik het nou leuk vinden of niet, voor sommigen vallen die keuzes uit op een manier waar je het niet mee eens bent. Het is heel simpel: daar kun je mensen op aanspreken. Maar graag op een normale manier. Het zijn geen criminelen of misdadigers. Het zijn vrijwilligers die voor jou en voor mij onze belangen behartigen op zo'n vergadering. Dat moeten ze doen en als ze dat niet doen ben ik benieuwd waarom ze dat niet doen. Het kan luiheid zijn, maar ook een signaal zijn dat er veel meer mis is dan we denken. Dat kan in dit geval omdat we het hebben over het controleren van een bestuur van een sportbond en niet over het handtasje van jouw of mijn oma.

Q