Een gedachte over beroepsdeformatie

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Je kon met iedereen praten over je sport, want iedereen begreep je en hoe meer je te weten komt hoe eenzamer het wordt. De grote groep is veranderd naar een handje vol coaches en spelers die nog hetzelfde zien als dat jij dat doet.

Ik kan NOOIT meer gewoon genieten van een badmintonwedstrijd, want je kan niet meer kijken zonder te analyseren. Natuurlijk geniet je van andere dingen die zich op de baan afspelen en vooral als je aan het coachen bent bij een speler die hetzelfde herkent en herinnert als dat je zelf doet.

Ik heb spelers gehad waar ik hele rallyverlopen kon terughalen in detail. Dat heb je niet alleen met topspelers maar ook met spelers die een langere tijd bij je zijn en waar je een gezamenlijk beeld van het spel mee kan opbouwen.

Op dit moment zijn we veel aan het werken met tactisch juist aangeven met multi shuttle feeding (kokeren noemen ze dat geloof ik in Nederland). Het is voor mij het meest logische wat er is, maar je ziet het zelden of nooit en zowel de Deense als buitenlandse spelers waar ik mee werk hebben het nog nooit gedaan op die manier. MSF is een van de moeilijkste onderdelen van training geven. Het is natuurlijk niet moeilijk om shuttles aan te geven, maar het wordt al een stuk lastiger als je dat in hoog tempo moet doen. Je moet over goede technische vaardigheden beschikken en het moet automatisch gaan zodat je op andere dingen kan letten.

Waar moet je dan op letten, vraag je jezelf misschien af. Dat je de shuttle op de juiste plaats terug speelt nadat de speler een shuttle heeft geslagen. Dat de shuttle uit de juiste hoek komt en dat het een logische slag is als follow-up van de slag van de speler. Dus je moet jezelf bewegen op de baan, je kan het nooit vanuit één positie doen.

Verder moet je zien wat de speler doet, je moet op het juiste voetenwerk letten, je moet zien of hij de juiste tactische beslissingen neemt en de goede techniek gebruikt. Ook hier moet je hele rally's terug kunnen halen uit je herinnering om het tijdstip te kunnen aangeven waarin het fout ging of juist goed was.

Ik heb hier zeer goede coaches aan het werk gehad die toch niet slaagden in mijn ogen (en die van de spelers) omdat ze niet konden voldoen aan deze eisen. Dat wil niet zeggen dat ze niet als coach kunnen werken maar wel dat ze een belangrijk onderdeel niet of onvoldoende beheersen.

Aan mijn spelers stel ik de eis dat ze het ook zien en ik stel veel meer vragen op mijn training dan dat ik dingen vertel. Ze moeten het snappen en als dat niet doen heb ik ze liever niet. Ik wil slimme nadenkende spelers op de baan. Naast het complexe MSF op niveau wil ik hebben dat spelers alles wat ze doen afzetten tegen het scheppen van tijd en ruimte voor zichzelf en het afnemen daarvan voor de tegenstander. Met een uitgestrekte arm een lob spelen die je hoog aan het net pakt schept ruimte en tijd omdat de tegenstander tot op het laatste moment moet wachten met reageren en geen idee heeft waar de shuttle gaat komen. Het worden ook wel finger power shots genoemd, wat heel erg misleidend is... Want de kracht komt helemaal niet uit je vingers. Zodra je bij een lob gebruik maakt van een achterzwaai weet je tegenstander dat er 99% zeker een lob gaat komen, want een net drop is nagenoeg uitgesloten.

Voor het scheppen van tijd en ruimte heb je een bepaalde bespanning nodig. Het wordt zeer moeilijk om het te doen met een bespanning van minder dan 12.5 tot 13 kg. Het scheppen van tijd en ruimte is een zeer technische bezigheid omdat de slagen ultra kort moeten zijn en het liefst ook nog een optische illusie scheppen met hetzelfde effect als een schijnbeweging. Het wachten met slaan en dat ook nog eens met minimale voor of nazwaai vereist zeer goede timing. Het gaan leren spelen op deze manier kost vele maanden training, want letterlijk alles wat betreft techniek en tactisch denken wordt op zijn kop gezet.

Zodra je het door hebt, blijkt dat je alles uit slaat, want je oude kracht was totaal anders dan je kracht met de nieuwe techniek. Het zijn maar twee voorbeelden van de manier waarop we hier op ORO werken en denken. En soms wou ik dat ik het niet zo zag en gewoon simpel training kon geven.

Kennis geeft heel veel maar pakt ook veel af helaas.