Terugkeer voor Rob Ridder in bestuur Badminton Nederland?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

De jaarvergaderingen in Utrecht werden bezocht door verenigingen en de verenigingen hadden stemrecht overeenkomstig het aantal geregistreerde leden. Iedere vereniging kon dus invloed uitoefenen op de bond. Overzichtelijke democratie. De verenigingen voelden zich betrokken bij de bond, omdat er wat te halen viel: competitie, toernooien en uitwisselingen met andere clubs. Bij de groei van de bond werd het lastig om met al die verenigingen direct in contact te treden en om besluitvorming nog op acceptabele manier te laten verlopen. Duur van de vergaderingen werd alsmaar langer door de inefficiëntie van de structuur.

Toen kwam de groei

Van 10.000 naar 20.000 leden en binnen een aantal jaren zaten we op 100.000 leden. Het aantal verenigingen groeide eveneens gestaag.

Het idee van afgevaardigde was geboren. In eerste instantie was het aantal afgevaardigden dacht ik rond de 60 in de tijd dat we nog te maken hadden met districten en districtsbureaus.

Toen kwam de kentering

Het ledenaantal liep gestaag terug, verenigingen konden de zaalhuur niet meer opbrengen, de inkomsten van de bond liepen terug, en het woord bezuinigingen deed zijn intrede. We moesten af van de districten en van de districtsbureaus. Daarvoor in de plaats moest er veel meer centraal geregeld kunnen worden mede vanwege de toenemende mate van automatisering in onder meer het organiseren van competitie. Maar om de binding met de verenigingen te houden, kwamen er regiomanagers zonder portefeuille, badmintonconsulenten en werd het aantal afgevaardigden verminderd naar 32.

Huidige stand van zaken

Het verenigingsleven is veranderd. Als je wilt sporten, word je niet meer automatisch lid van een vereniging. Je kiest voor een abonnementsvorm, waar je exact weet wat je krijgt voor je geld. Er zijn heel veel oorzaken aan te wijzen, maar daar is al voldoende over geschreven en niet belangrijk voor dit verhaal. Feit is, dat er enorm veel moeite gedaan moet worden door verenigingen om in te spelen op de veranderende maatschappij om zodoende leden te binden en vast te houden. En wat doen we met de organisatie? Het lijkt erop dat de 'bond', dus de structuur van bondsbestuur, bondsbureau, regio, regiomanagers steeds verder af komt te staan wat er op verenigingsniveau nu daadwerkelijk gebeurt. Ik noem een aantal voorbeelden:

In sommige regio's is al jaren geen regiomanager meer te vinden. Waarom niet? Misschien is dit wel zo, omdat de regiomanager functie vlees nog vis is. Hij heeft geen binding met het verenigingsleven, maar heeft feitelijk ook niets inhoudelijks bij te dragen aan het beleid van de bond. Wat hij nu in de praktijk mag doen is een keer per jaar een regio vergadering organiseren, mogelijk de prijsjes uitreiken bij de regiokampioenschappen, en als hij mazzel heeft krijgt hij een uitnodiging om het NK en Dutch Open bij te wonen.

Verenigingen komen naar de regiovergaderingen toe. Wat wordt daar besproken? De verwachting is dat de bondscontributie omhoog/omlaag gaat. Wat gaan we de afgevaardigden meegeven? De regio competitie indeling. Tja, welke invloed kun je als vereniging daar op uitoefenen. De kalender zit muurvast, dus als je niet in het Paasweekend wilt spelen, maar het is wel vastgesteld door de competitieleider dan heb je pech gehad.

Wat gaat de bond doen voor de recreanten op basis van de geïnde contributiegelden? Moeilijk, moeilijk. We zijn bezig met kerntaken discussie, we komen er op terug. Wat geven we de afgevaardigden mee???

Oh ja by the way: het bezoeken van de regiovergadering is verplicht, anders krijg je een boete. De reisafstanden in de regiocompetitie in vooral het oosten en noorden van het land worden steeds groter omdat er minder teams zijn. Wat kunnen we verwachten van de regiomanager / bond om hier creatief in te zijn? Moeilijk, moeilijk, nemen we mee.

Wie wil er afgevaardigde worden? What is in it for me (vereniging / persoonlijk, etc). Als je naar de huidige structuur kijkt is het nauwelijks mogelijk iets te beïnvloeden.

De competitie is al lang niet meer dé kracht van de bond. Kijk maar eens waar allemaal competitie gespeeld kan worden binnen beperkte reisafstand, tegen acceptabele kosten. Hoekse Waard en de Brabantse bonden zijn daar een sprekend voorbeeld van.

Het zeer actuele thema van clusteren van talenttrainingen. Geheel tegen de wens in van iedereen die er direct bij betrokken is: spelers, ouders, verenigingen, buiten de boot vallende academies. Het gaat volledig buiten de regio om. Afgevaardigden moeten informatie halen van de diverse fora voordat er een oordeel over gegeven kan worden.

Hoe op te lossen?

Wellicht kan er over nagedacht worden om terug te grijpen naar de oude structuur, maar dan in een modern jasje gegoten. Technisch administratief kan er natuurlijk van alles centraal gebeuren.

Echter het binden van verenigingen, de leden van de bond dus, dient op de werkvloer plaats te vinden. Dus waarom niet terug naar de structuur, waarbij de verenigingen stemrecht krijgen naar aantal van geregistreerde leden? Geef daarbij de regiomanager een functie in het bondsbestuur. Het bondsbureau verandert van een administratief uitvoerende organisatie naar een marketing gedreven organisatie, die veel op de weg te vinden is. Het bondsbureau verdwijnt en we gaan gebruikmaken van een shared service center, bijv. het huis van de sport in Nieuwegein of we gaan onze administratieve krachten bundelen met tafeltennisbond en squashbond (die al samenwerken).

Voordelen:

• Verenigingen worden meer betrokken bij het beleid van de bond en hebben er direct invloed op
• Het niet halen van een quorum tijdens jaarvergaderingen zal geen issue meer zijn
• Typisch regionaal gebonden items zullen meer aandacht krijgen. Denk bijv. aan het geen competitie spelen op zondagen in bepaalde delen van het land, de reisafstanden in de competitie, het opzetten van regionaal gebonden toernooien e.d.
• De regiomanager krijgt een echte functie
• De regiovergadering wordt overbodig of dient in een andere vorm gegoten te worden met aandacht voor leggen van structurele verbindingen tussen bond en verenigingen.

Nadelen:

• Blijft het badmintonland bestuurbaar?
• Kan een bestuur bestaan uit 13-15 leden en blijft het dan werkbaar?
• Verenigingen gaan mogelijk lobbyen om zoveel mogelijk zieltjes te winnen voor eigen ideeën. Dit hoeft in principe niet als nadeel uitgelegd te worden, maar zou ook gezien kunnen worden als voordeel, nl. het binden van verenigingen waar een gezamenlijk belang uitkomt.

Voldoende stof om over na te denken lijkt me.

Rob Ridder