Nieuwe opzet OroDenmark 2015

Maak kennis met Kirsten de Wit!

Het is elk jaar weer iets wat de vaste staf van Oro bezighoudt. Aad van Zeijl, Henri Vervoort, Huynh Nhut Duong en ik overleggen dan ook regelmatig hoe het beter kan, wat we zelf graag zouden willen doen en wat voor de spelers belangrijk is.

Voor veel spelers is het de enige input: "Techniek en tactiek, hardlopen en domweg oefeningen draaien, dat kunnen we op de club ook doen." Dus dat is niet waar de focus moet liggen op onze trainingstage. Ook de lengte van de stage is van belang, het moet leuk zijn en dat is bijna elk zomerkamp, vooral als het maar 1 of 2 weken is. Maar hoeveel blijft er hangen als je maar zo kort bezig bent met nieuwe trainers die je elk uur van de dag persoonlijk begeleiden? Door de jaren heen zijn we langzaam gegroeid naar een langere trainingstage van 3 weken of meer. Dat geeft voor spelers, trainers en ouders een veel grotere bevrediging. We houden ook meer contact met ouders en spelers door het jaar heen en zelfs clubtrainers nemen contact met ons op als er problemen of onduidelijkheden zijn over de ontwikkeling van de spelers.

We kunnen ook merken dat de invloed van DGI zich doet gelden. Sinds dat deze grote sportorganisatie de bijscholing en opleiding hier op Oro heeft erkend komen vooral meer Nederlandse aankomende trainers naar Oro toe voor de broodnodige badmintonkennis. Het feit dat we vier in het buitenland opgeleide elitecoaches hebben samen met oud-wereldkampioenen zorgt voor de hoge technische en tactische standaard van de stage. Het gevolg is dan ook dat zich zeven jonge aankomende trainers hebben ingeschreven voor de bijscholing van dit jaar. Het heeft er natuurlijk ook mee te maken dat het dit jaar extra voordelig is, omdat de DGI een deel van de kosten voor haar rekening neemt.

We hebben ook gevraagd of Badminton Nederland mee wilde werken aan deze opzet, maar dat gaat helaas niet door. Bij enkelen is de wil er wel maar de traagheid van de organisatie staat elke snelle vernieuwing in de weg. Daar waar de DGI als buitenlandse organisatie snel inspringt op nieuwe ontwikkelingen blijft een erkenning van wat we doen op Oro - dat ook nog eens vooral op Nederland is gericht - voorlopig uit.

Ouders in Nederland zien steeds meer in dat spelers op jonge leeftijd zulke vaardigheden moeten leren en we zien dan ook dat er meer en meer jongere spelers komen naar Oro. De technische vaardigheden worden nu eenmaal veel sneller en makkelijker opgenomen door spelers van de U13 en U15 dan door spelers van U19. Opkomende landen zoals Frankrijk komen vaker op het kamp af. We doen eigenlijk helemaal niet aan reclame in dat land, maar toch zien we elk jaar meer en nieuwe spelers afkomen op onze zomerstage.

Om het aantal deelnemers niet te groot te laten worden, hebben we de stage al van drie naar zes weken uitgebreid. Daardoor is er een grotere spreiding van spelers over een langere tijd en bewaren we de kwaliteit van de training en blijft het vooral zeer persoonlijk.

We krijgen ook veel vragen van ouders die kinderen hebben met blessures. Dit komt bijna altijd door verkeerde training of belasting. De afgelopen jaren hebben we dan ook aardig wat spelers geholpen om deze blessures te verhelpen en in de toekomst te voorkomen door ze betere technieken aan te leren en middels een veel zorgvuldigere trainingsopbouw. Een belangrijk onderdeel daarvan is core stability training. Het wordt door veel clubs opgepikt, maar de kwaliteit ervan laat veel te wensen over. Hier op ons kleine eiland waren we de eerste die jaren geleden begonnen met deze vorm van training en we kunnen rustig stellen dat we nu tot de specialisten behoren.

OroDenmark is meer dan een badmintonkamp. Het is een speciale stage voor spelers die het maximale uit zichzelf willen halen, maar ook een inspiratiebron voor jonge trainers. Het is een centrum voor spelers die met blessures te maken hebben en het is vooral een plaats waar je plezier heb met spelers uit heel Europa op alle niveaus.

Het concept is goed... Heel goed zelfs. Maar omdat het goed is moet je niet achterover leunen en toekijken. Juist dan moet je kijken of het niet beter kan en of je nog steeds je stinkende best doet het te verbeteren. Dus gaan we niet door met het succes van vorig jaar maar gaan we aan het werk voor het succes van de komende jaren. Anders, inspelend op de snelle verandering van onze sport en vooral elk jaar weer beter.