Veel sportbonden zijn de aansluiting met de lokale sportsituatie kwijt

Ken je BC'85 Helmond al?

Nee, dat niet. Er is iets heel anders aan de hand. Sportbonden hebben mensen moeten ontslaan. Sommige sportbonden hebben geen directeur meer, of een parttime directeur. Sportbonden zijn in gesprek over fusies (de meeste overigens zonder concrete plannen). Dat is de crisis in de sportsector waarover in het AD wordt gesproken.

Een crisis is meestal aanleiding voor herbezinning. En die lijkt me in de sportsector ook op zijn plaats. Wat is ook alweer de basis van de sport? Dat zijn al die Nederlanders die hun hart hebben verloren aan een of meerdere sporten en elke week de gang maken naar die zaal of dat veld. Voor hun plezier, om te winnen, om fit te blijven. Zij, en de organisaties die dat mogelijk maken, zijn de kurk waarop de sportsector drijft. De verenigingen en andere sportaanbieders. De gemeenten, die de sportaccommodaties grotendeels betalen. Van die kurk lijkt de landelijke sportsector af en toe wel ver afgedreven.

"Er zijn legio voorbeelden van sportbonden die de aansluiting met de lokale sportsituatie kwijt zijn"

Boetesystemen drijven tot wanhoop

Natuurlijk, er zijn sportbonden die hun zaken prima voor elkaar hebben. Maar de voorbeelden van bonden die de aansluiting met de lokale sportsituatie kwijt zijn, zijn legio. Boetesystemen die sportverenigingen tot wanhoop drijven. Vooral gefocust zijn op het krijgen van bondsleden en veel te weinig op de ondersteuning van verenigingen bij het binden van sporters. Accommodatie-eisen veranderen in een tijd dat accommodaties toch al onder druk staan. Onvoldoende bezig zijn om de sport door te ontwikkelen, om sportproducten aan te kunnen bieden die meer aansluiten bij de wensen van de hedendaagse sporter.

En dat terwijl de lokale uitdagingen groot genoeg zijn en de sportverenigingen echt wel hulp kunnen gebruiken. Sportaccommodaties staan een groot deel van de week leeg, maar sommige verenigingen hebben wachtlijsten vanwege piekbezetting op zaterdag. Budgetten staan onder druk. Nog steeds bewegen heel veel mensen te weinig, juist de mensen die het 't meest kunnen gebruiken. Sport heeft nog nauwelijks een plek in het totale gemeentelijk beleid, bijvoorbeeld in relatie tot zorg en welzijn.

Men is bezig met de verkeerde zaken

Dat zijn bedreigingen en kansen. Allemaal zaken waar we al onze creativiteit en veranderkracht voor nodig hebben. Allemaal zaken waar de landelijke sportsector nauwelijks mee bezig is. En dat is wat mij betreft de echte crisis waar de sportsector in verkeert: men is bezig met de verkeerde zaken. Primair zou het erom moeten gaan hoe we zoveel mogelijk mensen in beweging kunnen krijgen, hoe we daar zo goed en betaalbaar mogelijk de faciliteiten voor kunnen realiseren. Hoe we sportverenigingen vitaal houden. En natuurlijk ook hoe we de talenten kunnen herkennen, doorontwikkelen en laten excelleren.

Lees de rest van dit artikel op de website van Sport KnowHow XL.