Een tip van de badmintonsluier opgelicht

Maak kennis met Kirsten de Wit!

Je moet toch knettergek zijn? Misschien zijn wij dat ook een beetje. Vier coaches (Jo Mies, Harm van Schaik, Kenneth van Miltenburg en Mark Verschoor) die allen al jaren actief zijn als clubtrainer en de SLB-opleidingen 2 en of 3 op zak hebben, die zouden samen toch een hoop kennis over het trainen in huis moeten hebben?

Dat bleek toch een beetje tegen te vallen. Zo begon het al bij de eerste opdracht die wij kregen: het opstellen van onze visie over badminton. Flink aan de bak, veel schrijven, overleggen en vooral veel ploeteren zijn wij tot een eigen visie gekomen. Helaas bleek al snel dat onze visie tekort schoot. Teveel gericht op het heden en het verleden, in plaats van op de toekomst. Met toekomst wordt bedoeld: hoe zou badminton er uit moeten komen te zien, en hoe vertaal je dat naar de praktijk?

Het werd ons snel duidelijk dat onze visie de komende drie weken flink zou gaan veranderen. En zo gebeurde dat ook. Na een week valt alle kennis die je hebt uit elkaar. Je wordt letterlijk en figuurlijk in het diepe gegooid. Jouw waarheid over de techniek van een slag blijkt opeens niet de waarheid te zijn. Na een paar dagen denk je: is er nog wel iets dat ik de spelers goed aan heb geleerd? In week twee begin je zelf ook te zien dat wat je in het verleden deed op niets gebaseerd is. Waarom? Omdat iedereen in Nederland het zo doet. Dat is niet meer voldoende in het moderne badminton. Wanneer je feedback krijgt op een oefening is dat een verlichting. Waarom hebben wij hier zelf nog nooit aan gedacht? Het lijkt soms erg logisch, toch is er in ons kikkerlandje niemand die erop komt.

En dan na twee weken training geven, opdrachten maken, video's bekijken en analyses opstellen begint langzaam het kwartje te vallen. De visies over badminton veranderen naar een hoger niveau en de trainingen veranderen mee. Het grootste verschil is het kritisch denken over oefeningen, het plaatsen in tactisch perspectief en het willen streven naar perfectie in de oefening. Het badminton wordt gecompliceerder na drie weken trainersstage hier en de uitdaging daardoor des te groter. Het grootste verschil in deze opleiding vergeleken met de SLB in Nederland is dat je hier zelf de oefeningen en je denkwijze moet vormen, terwijl in Nederland de leerstof wordt voorgeschoteld en algemeen aangenomen wordt.

Drie weken is natuurlijk nooit genoeg om jezelf als toptrainer te gaan beschouwen, het is echter wel een start waarin je denkwijze zo veranderd wordt dat je altijd blijft nadenken over wat je doet en hoe je het doet. Uren trainingen geven met deze denkwijze zal ervoor zorgen dat wij ons blijven ontwikkelen. We kunnen gerust stellen dat we vanuit het diepe omhoog aan het kruipen zijn.

Jo Mies, Harm van Schaik, Kenneth van Miltenburg en Mark Verschoor