Eddy Boerman is een zeer gedreven trainer

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Hij was naar eigen zeggen redelijk sportief en werkte bij de politie toen hij in november 2000 een motorongeluk kreeg en zijn linkerbeen daarbij verloor. Maar ondanks deze heftige gebeurtenis ging Eddy Boerman niet bij de pakken neerzitten. "Ik heb tijdens mijn herstel mezelf gelijk een doel gesteld, namelijk zo snel mogelijk weer lopen", vertelt Eddy. "Vanaf november 2000 totdat ik ontslagen werd heb ik veel looptherapie gehad, maar ook badminton gespeeld. Dat is een mooie sport om je lichaam weer goed te laten bewegen. Op dat moment merkte ik dat mijn slagen eigenlijk best goed waren. Toch duurde het nog een aantal jaar voordat ik de sport weer oppakte. Toen het in 2005 weer wat rustiger werd, ben ik gaan informeren naar aangepast badminton. Maar het was heel moeilijk om daar iets in de vinden. Tot ik hoorde dat er in Noord-Holland een NK parabadminton was. Daar ben ik toen heen gegaan om te kijken, maar de organisatie vond dat ik ook wel mee kon doen. Ik heb dat toen ongetraind gedaan, maar werd natuurlijk verschrikkelijk van de baan geslagen."

Daarna ging het snel voor Eddy. Hij ging bij een club trainen en ging met sprongen vooruit. In 2006 won hij met zijn dubbelpartner zijn eerste NK en in 2009 speelde hij zijn eerste internationale wedstrijd. Een jaar later werd Eddy derde op het EK. "Tijdens het EK in 2012 merkte ik dat ik het coachen ook heel leuk vond", verteld Eddy. "Ik ben toen een trainerscursus niveau drie gaan volgen en gelijk aan de slag gegaan."

Hoewel Eddy 40 uur in de week werkt, bij verschillende clubs training geeft en zelf ook badminton speelt, is hij na de zomervakantie als trainer gestart bij BC Yapton. "Ik hoorde dat Yapton een trainer zocht en ik had al twee keer competitie tegen de club gespeeld. Yapton heeft heel gedreven spelers, maar er wordt met brute kracht gespeeld. Ik denk dat ik hen finesse in het spel kan bijbrengen en dat gaf voor mij de doorslag om ook bij Yapton trainer te worden", legt Eddy uit. "Het maakt mij niet uit of iemand op recreatief niveau speelt of de top wil bereiken, ik vind het leuk om iemand beter te maken. Het gaat mij erom dat de groep het leuk heeft gehad. Het blijft altijd bijzonder als de spelers me bedanken voor de training. Omdat ik graag het parabadminton wil ontwikkelen ben ik onlangs gestart met trainerscursus niveau vier en ben ik betrokken bij een onderzoek van een hogeschool. Ik wil namelijk weten hoe je iemand met een beperking kunt belasten en wat de gevolgen daarvan zijn. Het lijkt me fantastisch om uiteindelijk bondscoach van het parabadmintonteam te worden."