Porno en intellectueel eigendom

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Een openingsanecdote schijnt goed te werken, dus vooruit dan maar. De werkelijke vakidioten zullen wellicht al kunnen plaatsen waar deze opmerking vandaan komt, maar zoniet doorlezen tot de laatste regel.

Het zal weinigen verbazen dat wetenschappelijk gelul over badminton mij heeft bezig gehouden. Dit keer was het echter officieel voor het hoogste academische diploma in de sport. Een cursus georganiseerd door het Italiaanse olympisch comité en sportonderzoekcentrum, waar enkel trainers die aan allerlei eisen moeten voldoen (nationaal trainer, tenminste X jaar actief op niveau Y, behaalde diploma's, enz) uit alle mogelijke sporten aan meedoen. De wisselwerking met coaches uit andere sporten is bijzonder interessant.

Officieel valt het onderzoek dat je doet ter promotie onder de noemer 'intellectueel eigendom' en ons werd op het hart gedrukt hier voorzichtig mee om te gaan. Maar het is kerstmis, en een tijd van hoop, dus laten we enkele van mijn bevindingen maar eens delen.

Is dat nodig? Ja, ik was op bij de wereld jeugdkampioenschappen (WJK) aanwezig in Peru en we konden het best slechter doen. En ik zie de spelers graag, maar er ontbreken gewoon zo ontzettend veel basisvaardigheden technisch en tactisch dat het prachtig is dat ze nog zo meekomen.

Ik heb ook bijzonder veel respect voor de spelers die zelf een behoorlijk bedrag inleggen om te gaan, met school veel moeten schipperen en zeker veel opofferingen doen. Het spelniveau en de hiaten hierin zijn echter zorgwekkend voor de toekomst in het seniorencircuit en helaas zegt het ook veel over de andere landen dat we nog zo meekomen.

Maar dat anderen het matig doen, wil niet zeggen dat wij het ook maar matig moeten blijven doen.

Onze cultuur en land zijn juist groot geworden door beter te zijn, sneller op ontwikkelingen in te spelen, creatief te blijven in iedere situatie, het beste uit weinig te maken, en van veel nog meer... daar kunnen we in de meeste sporten nog veel van op steken. Al zijn er natuurlijk op enkele terreinen positieve signalen, helaas zijn die er in de talentontwikkeling nauwelijks. En dat we niet eens 10 seniorenspelers hebben bij de bond, is natuurlijk niet heel positief te noemen.

Over tactiek kun je veel over praten, maar het is strikt met de techniek verbonden: Iedere slag heeft een doel, en komt uit een situatie voort. Hoe meer mogelijkheden je hebt, hoe beter je kunt kiezen. Dit kiezen is een moeilijk proces, maar goed trainbaar. De basis hiervan is tijd en ruimte. Het is echter veel makkelijker om je lichaam supercompensatie te laten doen dan je hersenen. Bij het vermoeid maken van je lichaam komen ook allemaal stoffen vrij die het bijna 'prettig' maken, ik ken niet echt veel mensen die na een aantal uur hard studeren zeggen: zo zeg, lekker man...

Het is echter wel bijzonder belangrijk, het zorgt ervoor dat je sneller situaties herkent, beter anticipeert, de flow goed kunt interpreteren, gewoontes snel doorhebt, weet wanneer je moet schakelen, bewust bent van je foutenlast en weet waar je de tegenstander op kunt hebben en hoe dit uit te voeren.

Technisch trainen. Nu is daar al veel over gezegd en geschreven op deze site. Ik heb 10 pagina's geschreven aan de bond twee jaar terug met een voorstel hoe je dit het beste kunt opzetten in ons geval met een duidelijk structuur die bij de gewone basisscholen begint en doorloopt tot de nationale jeugdselectie. Ik heb bij de VBO erover gesproken. Andere landen doen het, wij praten en gebruiken mooie woorden. Ook leuk en gezellig natuurlijk.

Wat is de ideale situatie voor technisch trainen traditioneel gezien? Één coach, zo weinig mogelijk spelers. Nadeel: het is een dure grap en als de trainer het niet ziet en kent, heb je er nog weinig aan. Helaas struikel je niet over fatsoenlijke technische trainers; mede dankzij onze niet al te beste trainersopleidingen.

Ook in Italië hebben we nog niet zo veel goede trainers, sterker nog, het is er nog veel slechter dan in Nederland. De intentie is echter wel anders. We hebben nu één fulltime trainersopleider die ieder weekend in een andere provincie 18 uur opleiding verzorgt tussen theorie en praktijk aan alle belangstellenden. Vooralsnog zijn hier 5 niveaus voor en logischerwijs kan men enkel doorgaan naar het volgende niveau als men de voorgaande gevolgd heeft.

Gelukkig heb ik deze mede geschreven, dus bespaar ik mezelf vijf weekenden, kan ik naar toernooien toe om spelers te coachen. Opmerkelijk is dat er enkele uitstekende jonge coaches uit voortkomen en het zijn vrijwel allemaal mijn ex-spelers. Dat is leuk voor mij, maar daar gaat het niet om. Het punt dat ik wil maken is dat ook de manier waarop spelers getraind worden belangrijk is bij de ontwikkeling van toekomstige coaches.

Hieropvolgend zijn er andere niveaus in de maak. Dit gebeurt in samenwerking met de school van de sport van het NOC.

Maar terug naar de porno. Je schijnt er als man iedere zeven seconden aan sex te denken, maar eerlijk gezegd is dat bij mij vervangen door badminton.

Dit jaar mocht ik dus vijf weken lang deelnemen aan het academische niveau van sportcoach. Dit houdt kort in dat je alle mogelijke bestaande kennis over je sport bezit en nu ingaat op het creëren van nieuwe, wetenschappelijk geteste kennis en het volgen van onderzoek in je eigen sport, maar ook in sport in de breedste zin van het woord en deze kan vertalen naar een interpretatie nuttig voor de betreffende sport.

Een voorbeeld van dit laatste is bijvoorbeeld interference training. Dat is het eerste deel van dit artikel. Het tweede deel zal meer specifiek gaan over wat ik heb onderzocht, self-training, maar dat is voor de volgende keer aangezien we hierboven geconstateerd hebben dat mentale overbelasting niet echt een prettig tevreden gevoel meebrengt en ik wil graag dat mensen een prettige kerst hebben.

Deel 1: interference training

Deze vorm van training is niet onderzocht binnen het badminton, maar door een enkele trainer met natte vingerwerk wel uitgeprobeerd. Gelukkig wel onderzocht binnen andere sporten, met interessante resultaten.

De klassieke vorm van techniektraining is een progressie, van simpel naar moeilijk, van statisch naar actief enzovoorts. Men heeft zo een gestructureerde opbouw binnen een training, al vrees ik dat dit niet al te vaak wordt toegepast. Interference training gaat hier verder in.

Binnen de fysieke en krachtraining is hier veel onderzoek naar gedaan. Maar deze vorm van training is echter ook geïntroduceerd in technische sporten en hierbij wordt niet één techniek maar verschillende technieken getraind. Deze worden continue afgewisseld in vaste of juist niet vaste patronen. De basis hiervan komt voort uit onderzoek naar hoe wij dingen het snelste opnemen en het beste vasthouden. Iedereen heeft wel eens voor een proefwerk of test geleerd en gezegd: ja morgen weet ik het, maar over een week heb ik geen flauw idee meer. Dat is natuurlijk niet zo nuttig in onze sport. Nu kan ik een reverse drop, maar over een week?

Het concept is gebaseerd op het stimuleren van cognitieve activiteit en de frequentie hiervan te verhogen, waardoor de informatie beter en langer wordt opgenomen en beter oproepbaar is. Wat werkt bijvoorbeeld niet voor ons lichaam: de speedladder... ik zie mensen speedladder doen met het zo snel mogelijk in patronen bewegen die de spelers al goed kennen. Tsja, het effect daarvan is dat je warm wordt... je leert echter helemaal niks.

Het idee van een speedladder is om coördinatief steeds iets verder te gaan, je neurotransmitters te stimuleren (komt het signaal sneller en preciezer aan, dan word je sneller zonder dat je spieren dat zelf worden, deze zijn na 17-19 jarige leeftijd nauwelijks meer te verbeteren. Je coördinatie kan vrijwel altijd verbeterd worden.).

Tsja, als je een bestaand patroon zo snel mogelijk zou doen, zodat je controle verliest, dan valt er nog wat voor te zeggen. Persoonlijk denk ik dat badminton gebruik is van je benen, armen en hoofd verbonden door je core spieren. Dus ideaal gezien train je ze allemaal tegelijk, want dat doe je bij badminton ook.

Er zijn verschillende manieren om interference training toe te passen. Het algemene idee is om bijvoorbeeld drie technieken te nemen: positieve netspin forehand, sticksmash en lange dubbel verdediging backhand. Bij iedere slag worden hoofdpunten of aandachtspunten aangegeven die belangrijk zijn, eventueel opgeschreven, vrij gedetailleerd. Iedere slag doe je 8 keer of ook minder (het juiste aantal is onderwerp van onderzoek en ook oorzaak van verschillende resultaten omdat het waarschijnlijk per persoon anders is... dus immer weer de noodzaak van individualisering van trainingen...shit, dat is harder werken voor ons trainers) en dan weer de volgende slag.

Dus continue wissel je en continue zullen je hersenen de aandachtspunten moeten oproepen, dus je bent veel vaker bewust bezig met het juist proberen uit te voeren van de aandachtspunten. Terwijl als je X keer achter elkaar een netspin slaat, dan heb je het snel gezien en je hersenen gaan met iets anders bezig en zijn zelden meer gefocust op de aandachtspunten.

Hier is dus zeker wat te winnen in de tijd die leren kost ten opzichte van Azië. Bovendien blijft het ook beter hangen omdat je hersenen veel vaker dezelfde informatie oproepen en weer verwerken.

Voordeel: je leert in minder tijd beter een techniek. Het is bovendien sneller en beter toepasbaar in situaties waar spanning bij komt kijken.

Nadeel: praktisch. De spelers moeten een klein beetje worden opgevoed in het technisch trainen en zullen mentaal veel harder moeten werken en dat vinden ze lang niet altijd even grappig, want het gaat tegen de gewoontes in. De goede spelers, en mits uitgelegd waarom je het doet zullen het echter wel weer leuk en stimulerend vinden, merken dat ze sneller vooruitgaan, en mentaal ook veel vaardiger worden. Mijn eigen ervaringen met mijn eigen spelers zijn erg positief.

Wat heeft dit allemaal met porno in toiletten te maken? Nog niet zo heel veel, behalve dat deze suggestie van een collega-coach gebaseerd is op wetenschappelijke informatie die gegeven werd, wellicht ietwat aanvechtbaar geïnterpreteerd door de collega. Het volgende deel zal het wat duidelijker maken, maar dat is voor de volgende keer.