Topsporters zijn vaak onaardige egoïsten

Maak kennis met Noah Haase!

Geen vrienden of vriendinnen, weinig sociale contacten, altijd een dieet en constant gefocust op de sport.

Gefocust! Dat is een ander woord voor ziekelijk obsessief. Ik meen ook te weten dat tegenwoordig geen verdeeldheid meer bestaat over de opvatting dat wie fanatiek aan sport doet, absoluut een psychiatrische stoornis heeft.

Nu houd ik wel van abnormale mensen. Ik heb ook eigenlijk alleen maar abnormale kennissen, maar daar zitten geen topsporters tussen, want ik wens geen mensen te kennen die zichzelf pijnigen om beter te worden dan anderen. 'Ik drink niet, ik neuk niet, ik eet nauwelijks iets, ik train en train en train, om de beste te zijn.'

Als je erover nadenkt, is dat een nare karaktertrek.

Topsporters zijn daarom vaak onaardige egoïsten. Ze zeggen wel dat ze iets 'voor hun land' willen doen, maar dat is onzin. Als ze 'de beste' in hun tak van sport kunnen zijn door voor een ander land uit te komen, doen ze dat. Maar toch altijd maar weer beweren dat het 'een eer' is voor hun land te mogen uitkomen. Onzin.

Verder twijfel ik altijd aan de intelligentie van topsporters. Altijd maar trainen, terwijl je weet dat in Nederland slechts zeventien miljoen mensen wonen. In China wonen ruim 1,3 miljard mensen. In welk land - intelligentietestvraag - zul je dus meer kans hebben betere sporters te vinden? Kijk straks maar naar de medailleverdeling.

Ondertussen is wetenschappelijk vast komen te staan dat erfelijkheid en lichaamsbouw zeer bepalend zijn. Ik kan nog zo hard oefenen om 2,37 meter hoog te springen, maar met mijn goddelijke lichaam en bottenstructuur zal dat nooit lukken, al was ik op mijn tweede met hoogspringoefeningen begonnen.

Topsporters willen daar niet aan.

Topsport is, kortom, verspilde tijd.

De tijd van oefenen is nog heilig vergeleken bij de loutering van het zwarte gat waar de meeste sporters na hun carrière in vallen.

Als de topsporter niet meer traint en zijn spieren slap worden, heeft hij op zijn best een medaille van maar heel weinig echte waarde, want ook olympische medailles moeten eerst worden gekocht voordat ze kunnen worden uitgereikt.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op 28 juli 2012 in Het Parool.