The Recovery step Revisited

Ken je VELO Badminton al?

Waarom zou ik een extra pasje introduceren in het loopwerk? Een extra pas kost extra tijd en daarvoor gaat het badmintonspelletje te snel. Er is geen tijd voor extra bewegingen.

De laatste tijd ben ik wat meer internationale wedstrijden gaan bekijken, als digibeet ben ik er pas recentelijk achter dat er op internet veel wedstrijden te zien zijn. Verbazingwekkend was de constatering dat de recovery step zowel bij de heren als bij de dames veelvuldig, zo niet voor 99%, wordt gebruikt. En niet alleen na een netdrop, maar bijna bij alle zogenaamde 'one step'-bewegingen relatief dicht rond het lichaam. Als alle topspelers deze langzame manier van verplaatsen toepassen, dan moet daar ook een reden voor zijn.

Volgens mij kom je dan in de eenvoudige natuurkunde terecht, mechanica. Wij kunnen ons allemaal voorstellen dat het enorm veel vermogen kost om een bal van zeg 75 kilo die met een bepaalde, overigens niet eens al te hoge, snelheid een bepaalde richting op rolt, in één beweging 180 graden de ander kant op te laten rollen. Toch is dat precies wat wij willen bereiken als we na een voorwaartse beweging richting het net met ons 'uitvalsbeen' direct terug willen naar achter ons 'standbeen'.

Het kost aanmerkelijk minder kracht om de voorwaartse beweging eerst om te zetten in een opwaartse beweging en de daarna, als gevolg van de zwaartekracht, neerwaartse beweging weer in een achterwaartse beweging. Natuurlijk is kracht in dat been wel te trainen, maar ook voor een been met maximale kracht kost het nog steeds meer energie.

In de Japanse vechtsport aikido hebben ze voor dit mechanisme een fraaie filosofie. Wegbuigen (voor de agressie van de kracht) meebuigen (in de richting van de kracht bewegen) en ombuigen (bewegen in de richting die je wilt, met gebruikmaking van de energie die er al in zit). Op deze manier was het voor een meester in aikido van bijna 80 jaar geen probleem om 5 'aanvallers' succesvol te weerstaan. Maak gebruik van de energie die je moet overwinnen.

Dat is dan ook de reden dat er juist bij de one step movements veel gebruik gemaakt wordt van de recovery step. Niet het lopen bij badminton is explosief, maar juist het starten. Bij one step movements wordt er alleen maar een explosieve start gemaakt in een bepaalde richting, om dit te kunnen keren is het logisch om gebruik te maken van een recovery step.

Ook bij de chinese jump is dit een logische stap. De sprong en de landing is in de richting naar buiten, terwijl de speler weer richting basis terug moet. Veel kracht en energie gebruiken kan door na de landing maximaal af te zetten richting die basis, maar efficiënter is ook hier een recovery step.

Kleine nuance moet hier wel gemaakt worden. Er is ook nog een afhankelijkheid met de slag die je speelt. Chinese jump met een clear levert je relatief veel tijd op. Als je echter een smash of sticksmash speelt moet je iets rapper klaar zijn voor de return. Niet voor niets dat er zuinig wordt omgesprongen met smashes.

Rien de Korte