Voor de liefhebbers: een terugblik op de Denmark Open finaledag

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Zo hadden we tijd voor een stevige wandeling. De lekkere broodjes moeten er ook weer af getraind worden.

Bij binnenkomst van de zaal was het pauzenummer al bijna afgelopen, zodat de wedstrijden, waarvoor we toch eigenlijk gekomen waren, achter elkaar gespeeld konden worden. De finales begonnen met de herendubbel. Dat bracht niet het spektakel wat je verwacht van een Aziatisch herendubbel. De Koreanen hadden bedacht dat als ze veel vlakke ballen zouden spelen er veel vlakke ballen terug zouden komen en dat dan iets beter te voorspellen zou zijn hoe ze daarop zouden moeten reageren. Dat werkte goed. Er waren weinig hoge ballen in het achterveld. Daardoor leek het als of de Indonesiërs niet goed in hun spel en de wedstrijd kwamen. De koreanen wonnen de wedstrijd in twee sets. Direct daarna volgt dan de prijsuitreiking.

Als de lijnrechters naar het veld lopen en bij hun stoel aankomen, dan gaan ze allemaal voor hun stoel staan en geeft de lijnrechter die op de hoek zit aan dat ze allemaal tegelijk gaan zitten of gaan staan als de wedstrijd afgelopen is. Bij de prijsuitreiking komen vier heren in pak die allemaal een belangrijke functie hebben, bijvoorbeeld de voorzitter van de Deense Badmintonbond of de manager van Yonex in Europa, achter elkaar aanlopen. Er staat voor ieder van hen een stoel klaar. De heren gaan allemaal tegelijk zitten. Alsof de lijnrechter op de hoek het teken gegeven heeft.

De heren krijgen dan een prijs aangereikt door een meisje dat verkleed is als een van de figuren uit de sprookjes van Hans Christiaan Andersen (Odense, waar het toernooi gespeeld wordt, is de geboorteplaats van Hans Christiaan Andersen). De prijs die dan weer uitgereikt moet worden aan de finalisten. Een van de prijzen die ze krijgen is het een grote, letterlijk gesproken dan, cheque waar het bedrag op staat dat ze gewonnen hebben. Een van de Koreanen houdt, al dan niet opzettelijk, dit bedrag verborgen door er iets voor te houden.

Voor badmintonbegrippen is het een groot bedrag, voor topsportbegrippen is het een klein bedrag. Zeker als het je vergelijkt met tennis. Voor het gehele toernooi is 400.000 dollar als prijzengeld beschikbaar. De winnaar van het enkelspel in een grandslam toernooi in tennis krijgt alleen al meer dan 1,2 miljoen dollar.

Dan volgt de finale van de damesenkel. Gisteren voorspelde ik dat Xu Chen na de verloren wedstrijd in de gemengddubbel dat hij op de bank zou slapen, maar toen ik hem tegen kwam in de kantine zag ik dat hij in ieder geval niet op de bank geslapen had. De dames in de finale wekten die indruk wel. Vanaf het begin van de wedstrijd namen de dames daar waar mogelijk alle tijd. Bij het ophalen van de shuttle, bij het wisselen van de shuttle, bij het klaar voor serviceontvangst, bij het serveren, etc. etc.

Dat gaf een wedstrijd die zich voortsleepte en voortsleepte. Yao Jie heeft ook eens finale van de Denmark Open gespeeld op deze manier en werd door het publiek uitgefloten. Zover komt het vandaag niet. Beide dames krijgen wel een gele kaart voor tijdrekken, dat is voor mij dan ook het hoogtepunt van de wedstrijd. Het publiek moedigt de dames wel aan, ik denk in de hoop dat de wedstrijd dan snel afgelopen is. Helaas wordt de partij de langste partij van het toernooi. Wang Yihan wint en is dolblij. Ze dankt het Deense publiek uitvoerig. Ook de coaches worden niet vergeten. (Even tussendoor, bij de Aziaten zijn er een aantal vrouwelijk coaches, zo ook in de finale van Wang Yihan. Bij de Europeanen is er een vrouwelijke coach, ook een Aziatische dame, de coach van Schotland, en wij in Europa maar denken dat we zo geëmancipeerd zijn.)

In het gemengddubbel wint het Chinese koppel. Ondanks een paar fantastische reddingen van Tontowi Ahmad. Op een gegeven moment wordt er aangevallen op zijn backhand kant en slaat hij achter zijn rug om een cross hoge verdediging. Die is zo goed dat de Chinezen niet scoren op de volgende bal, maar de rally wel winnen.

Dan komt de wedstrijd waar veel Denen voor gekomen zijn. De damesdubbel met Camilla Rytter Juhl en Christinna Pedersen. Bij het betreden van de baan krijgen ze al een geweldige applaus. Moedigden de Denen in alle andere finale beide partijen aan, in deze partij is er maar een favoriet paar. Ze strijden voor wat ze waard zijn, maar dat is in deze partij niet genoeg. Zoals ook in andere finales lijkt, lijken de dames vooral mentaal moe. Het laatste halve procentje is er net niet.

Dat resulteert in ballen die net niet goed zijn. Je net tekort komt als je de bal moet halen, er net te veel misverstanden over wie de bal moet halen, de tactiek net verkeerd inschatten en dat je dan net verkeerd staat opgesteld. Kortom het is weer een geval van net niet. En weer een partij die goed is, maar net niet goed genoeg is om te sprankelen. Helaas voor het publiek verliezen de Deense dames.

Een aantal Denen verlaten teleurgesteld de zaal. Dat hebben ze iets te vroeg gedaan. Het overgrote deel van de goed gevulde zaal krijgt in de laatste wedstrijd van het toernooi een fantastische wedstrijd te zien. Cheng Long speelt tegen Lee Chong Wei. Beide krijgen een groot applaus bij binnenkomst, maar Lee Chong Wei toch iets meer dan Chen Long. Het respect voor hem is groot, bij Chen Long, die zich vaak haast om de shuttle te wisselen als Lee Chong Wei daarom vraagt, maar ook bij de scheidsrechter.

Als Lee Chong Wei hem aan kijkt met een blik zo van, kan de man met de wisser niet even komen, dan wordt de man met de wisser direct ontboden. Zoals in de vorige partijen van Lee Chong Wei komt de tegenstander op voorsprong. De hele zaal houdt er al rekening mee en weet dat Lee Chong Wei op het einde van de set de achterstand wel in een voorsprong omzet of dat hij gewoon in drie sets zal winnen. Aan het einde van de eerste set staat Chen Long nog voor en Lee Chong Wei zet zijn eindsprint in. Je voelt een beetje dat hij nu in twee sets wil winnen. Maar wat hij ook probeert Chen Long blijft voorstaan. Chen Long wint de eerste set en je voelt dat hij hem niet kado gekregen heeft, waar je dat in andere partijen van Lee Chong Wei wel het gevoel had dat hij de eerste set weg gegeven had.

In de tweede set blijft Lee Chong Wei dichter bij Chen Long. Hij speelt een aantal fabelachtige punten, hij krijgt daarvoor de duim omhoog van Chen Long en een groot applaus van het publiek dat zelfs geniet van de herhaling die op het grote scherm in de zaal getoond wordt. Wat Lee Chong Wei ook probeert Chen Long slaat alles terug. Spraken we vroeger nog wel een van het krachtbadminton uit China, in dit geval combineert Chen Long zijn kracht, want die heeft hij zeker, met een geweldige controle van de shuttle.

De shuttles liggen op de lijnen en op de netband. Ondanks dat Lee Chong Wei alles uit de kast haalt, en dat is heel veel, verliest hij de partij. Chen Long valt op zijn knieën en slaat met zijn vuisten van blijdschap de op de grond. Hij kan het nauwelijks geloven, hij bedankt het publiek voor de steun, zijn coaches voor de steun, de scheidsrechter en de servicerechter voor de wedstrijd. Dan moet hij nog achter Lee Chong Wei aan om die te bedanken voor de wedstrijd. Deze heeft het allemaal aangezien met een gelaatsuitdrukking die mij doet denken aan de stripfiguur Lobbes, getekend door Gottlieb. Zelfs de coach van Lee Chong Wei krijgt een hand van Chen Long.

Mijn buurman op de tribune zegt dat deze wedstrijd de afgelopen twee dagen weer goed maakt. En ik kan hem daar geen ongelijk in geven. Deze wedstrijd en het feit dat er lekkere broodjes waren in de perskamer.

Komende week heb ik echt vakantie, kan ik filosoferen, nadenken en evalueren over wat ik afgelopen dagen allemaal meegemaakt heb. Misschien nog wat badminton kijken en misschien nog een competitiewedstrijd kijken. U merkt, heel veel misschien en misschien leest u nog van mij.