De Four-Way Test: iets voor Ton Wijers?

Maak kennis met Jason de Graaf!

• 1. Is het waar?
• 2. Is het billijk voor alle betrokkenen?
• 3. Bevordert het onderling vertrouwen en vriendschap?
• 4. Komt het alle betrokkenen ten goede?

Dit kun je ook heel goed op de huidige plannen rondom het voorstel over de nationale selecties toepassen.

Is het waar?

Ja, er ligt een gecommuniceerd plan waarvan de makers waarschijnlijk overtuigd zijn dat dit een goed plan is.

Is het billijk voor de betrokkenen?

Hier kun je nog positief op antwoorden als er een goede procedure is gevolgd. Gezien de reacties op dit forum wordt de procedure door velen als niet zuiver bestempeld, omdat het nationale selectie voorstel uit de koker komt van een kleine groep, waarbij de onafhankelijkheid in twijfel wordt getrokken. Hierdoor is er in ieder geval sprake van schijn van belangenverstrengeling.

Bevordert het onderlinge vertrouwen en vriendschap?

Rotarians noemen elkaar vrienden, maar vrij vertaald naar het badminton, bevorderd dit het onderlinge vertouwen tussen bond, clubs en andere belanghebbenden (bijv. academies, ouders).

Dit kun je moeilijk positief beantwoorden. De bond heeft al een imagoprobleem en komt hier met een voorstel dat weerstand geeft bij een grote groep belanghebbenden.Hierdoor is veel weerstand ontstaan. Dit zijn ook de mensen die door dit nationale selectie voorstel worden geraakt, terwijl het voorstel voor de gemiddelde badmintonner de ver-van-mijn-bed-show is.

Uiteraard kan dit plan door meerderheid worden goedgekeurd,want vele badmintonverenigingen maken zich niet druk om de top. Deze verenigingen willen gewoon niet veel geld kwijt zijn aan de bond.

Aan het eind van de dag is het wel zo, zonder topsport geen breedtesport, maar ook zonder breedtesport geen topsport.

Komt dit alle betrokkenen ten goede?

Gezien de reacties op [deze website] is dit plan voor betrokkenen / belanghebbenden bij topsport geen goed voorstel. Alleen al het aantal reacties op het artikel van Paul Braaksma en discussies in de wandelgangen van toernooien de afgelopen anderhalve maand geeft aan hoe zeer dit leeft en hoe belangrijk men dit onderwerp vindt. Er worden pilaren onder het fundament weggehaald (mogelijke sluiting voor een aantal academies), bijna niemand van de ouders van de topsporters in spé, die gedwongen worden van academie te veranderen, zit hier op te wachten.

Toch zullen sommigen meegaan in de wijziging. Het is een eer om voor je land uit te komen en dus in de nationale selectie te zitten. Sommige ouders willen hun kind dit niet onthouden. In dat geval , acceptatie tegen wil en dank, want ook deze ouders zijn niet blij met de ontstane situatie.

Ook spelers in de subtop worden geraakt, die raken mogelijk sparringpartners kwijt, waardoor de piramide alleen maar steiler wordt en de kans op laatbloeiers steeds kleiner wordt.

Iets veranderen zal altijd betekenen dat niet iedereen tevreden is met de nieuwe situatie, maar het huidige voorstel lijkt een noodverband dat de belangen van een kleine groep dient.

Uiteindelijk leidt het plan tot (teveel) bloeden op andere plaatsen.

Advies aan de bond:

Ga terug naar de tekentafel en maak met een 'helicopter view' een nieuw voorstel dat de belangen van zowel topsport als breedtesport dient en een structurele oplossing biedt voor de komende 5 tot 10 jaar.