Badminton Nederland bestuurslid Paul Kleijn reageert op de controverse rondom de vader van VELO-speelster Myke Halkema

Maak kennis met Casper Spaans!

Dat is een voortvloeisel uit gesprekken die ik eerder gevoerd heb met andere partijen. Het was een goed gesprek over kansen die we zouden kunnen benutten om onze geliefde badmintonsport meer onder de aandacht te brengen.

Men wil ons daar bij helpen en ondersteunen. Het mooie is dat het traditionele denken daar plaats heeft gemaakt naar het zoeken naar mogelijkheden. Niet denken in belemmeringen, maar denken in kansen.

Steeds meer gemeenten bezuinigen op al wat met sport te maken heeft. Minder subsidies, minder locaties in eigen beheer, en als gemeenten locaties in eigen beheer hebben, dan wordt daar op beknibbeld. Voor ons liggen er dus kansen om iets op te zetten in samenwerking met deze organisatie, die reeds al ervaringen op heeft gedaan met diverse sporten. De directeur werkt één en ander nader uit zodat ik dat vervolgens kan delen met de collega's van het bondsbureau.

Afgelopen week is ook weer eens gebleken dat het geschreven woord op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden. Daar waar de één het bedoeld als een karaktereigenschap, wordt het door een ander geïnterpreteerd als iets aanstootgevends. Het geschreven woord wat je via internet in de sociale media en op diverse fora zo kwijt kunt, bevat geen enkele achterliggende emotie. Het is platte tekst en dus is het afwegen van woorden die je deelt van belang. Dat afwegen van woorden is niet iets wat iedereen goed beheerst, ik zal zeker niet van mezelf zeggen dat ik dat wel beheers, maar ik probeer er in ieder geval wel goed over na te denken, wat de mogelijke consequenties kunnen zijn van datgene wat ik opschrijf.

We zien zelfs politici uitlatingen doen via sociale media waarvan de honden geen brood lusten. Wat bezielt zo'n vooraanstaand persoon om zich zo via de sociale media uit te laten? Handelt men vanuit een impuls? Is het weloverwogen? Of plaatst men iets op sociale media omdat men onder invloed is van een stevige borrel? Feit is dat zodra iets geplaatst wordt, en vervolgens wordt gedeeld door anderen, je er niet meer vanaf komt. Het plaatsen van een bericht in een opwelling is erg gevaarlijk, zeker voor mensen die een publieke functie vervullen.

Maar ook als je een baan hebt kan het plaatsen van gewaagde plaatjes en of opmerkingen door je werkgever als onplezierig worden ervaren. Ik geef zelf leiding aan een groep van 20 medewerkers, en binnen onze organisatie hebben we een social media protocol met adviezen waar medewerkers hun voordeel mee kunnen doen. Ook worden ze aangesproken als ze dingen plaatsen waarvan wij vinden dat die niet kunnen. Onze klanten kunnen dat immers ook zien als ze willen, en derhalve kan dat schadelijk zijn voor de werkgever, en uiteindelijk dus ook voor de werknemer.

Het is 2016 en tijden zijn veranderd. Er is social media, er is internet, we hebben vrijwel allemaal een smartphone, waarvan de kwaliteit van de camera steeds beter wordt. Het internet wordt steeds sneller en biedt steeds meer mogelijkheden, ook voor mensen die iets kwaads in de zin hebben. Zodra je in het openbare leven rond huppelt, loop je het 'gevaar' dat je wordt gefilmd. Dus doe je iets wat het daglicht niet kan verdragen, dan staan er zo een aantal om je heen die het met hun smartphone hebben gefilmd. Kijk maar naar het exces met de PSV voetballers waar schande over gesproken is. Maar ja, je kunt er niet voor weglopen, want het staat gewoon open en bloot online als bewijs.

De maatschappij verandert en de technologische mogelijkheden maken dat we goed na moeten denken bij datgene wat we doen. Of dat nu middels het geschreven woord is of door gedragingen in het openbare leven. Zelf denk ik dus goed na bij wat ik schrijf en doe. Want voor je het weet, wordt het verkeerd geïnterpreteerd of staat het pontificaal op internet.