Sport is een uitlaatklep voor emoties: onderdrukken werkt je tegen

Ken je BC Olympia '56 al?

Let op de zwakken en help ze bij tegenslagen.

Als je vindt dat deze dingen belangrijk zijn, dan leef je niet in de echte wereld. We hebben het hier over het beste wat er is in Nederland, je zou het dus topsport kunnen noemen. Op de baan is het oorlog en alles dat helpt is toegestaan en pas verboden als de scheidsrechter dat zegt. Paul Erik Hoyer scheurde zijn shirt stuk op de baan als uiting van overwinning. Dat is behoorlijk extreem zou ik zo zeggen, maar de man was als speler behoorlijk bescheiden en heeft nu de hoogste post binnen de Badminton Word Federation.

Tegen je jeugdspelers of kinderen zeggen dat ze niet mogen liegen is hypocriet, want je doet het zelf ook. Zo ook met onsportief gedrag. Het zal altijd gebeuren en het zal nooit verdwijnen, dus je kunt je spelers er maar beter op voorbereiden er goed mee om te gaan. Tegen vele coaches en spelers zou ik zeggen: ga maar eens een paar maanden naar Azië, dan zie je waar we tegen aan het vechten zijn en als dat te ver is dan ga je maar eens naar een competitiewedstrijd in Denemarken kijken. Je ziet onsportief gedrag en vals spelen aan de lopende band met hoog oplopende ruzies tussen spelers en coaches. Na de wedstrijd is het afgelopen en praat iedereen tegen iedereen, het is een deel van de sport of je het leuk vindt of niet.

Sport is een uitlaatklep voor emoties. Je kunt dat maar beter proberen in goede banen te leiden dan het tegen te werken of te verbieden. Het is zelfs wetenschappelijk te verklaren door de aanmaak van hormonen als je in een vechtersmode komt. Je moet dan wel op zoek gaan binnen de onderzoeken die zijn gedaan voor en door het leger. Maar in het kort komt het er op neer dat als je het onderdrukt, dan ga je verliezen. Als je het begeleidt en vormgeeft krijg je koelbloedige killers op de baan en in het slagveld.

Je kunt er een boek over schrijven en veruit de meeste zullen het niet met je eens zijn, gewoon omdat ze niet herkennen wat er met een speler gebeurt als ze in de 'killing mode' zitten. Als je mentale begeleiding nodig hebt, dan kan dat helpen. Maar als je het keer op keer nodig hebt, dan heb je niets geleerd. De balans is een hele dunne lijn waar je zomaar over heen kan gaan en alles kan in je nadeel eindigen.

De wijsheid achteraf is makkelijk. Je had dit of je had dat moeten doen. Hoor je ook nu weer. Maar het is in het hier en nu waar dingen worden gezegd en gedaan en dat betekent ook dat er fouten worden gemaakt.

Verder zou ik willen zeggen dat je meer leert van verliezen dan winnen en dat geeft hoop voor volgend jaar.