Help, ik zoek vrijwilligers!

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Ze fluiten, coachen, trainen en helpen waar het kan. Toch blijkt bij elke training Welkom op de Club weer dat clubs moeite hebben vrijwilligers te vinden of te behouden. Wat zou je daarin anders kunnen doen?

"Het is een tijdsding", verzucht een voorzitter van een badmintonclub als we het Gastvrijheidsspel spelen tijdens een masterclass voor de bond. "Mensen hebben minder tijd, willen minder doen. Dat moeten we maar accepteren!" Wij denken van niet.

In Nederland lopen we internationaal gezien echter voorop als het gaat om aantallen vrijwilligers. En helemaal in de sport, de sector waarin de meeste mensen geneigd zijn vrijwilligerswerk te doen. En ook niet onbelangrijk: CBS cijfers laten zien dat het grootste gedeelte van de actieve vrijwilligers in de leeftijdscategorie 35-55 jaar valt. En dat is nou juist de groep die het drukst is met carrière en kinderen. De vraag is dan ook niet alleen hoe bereik je deze groep enthousiaste mensen, maar ook: hoe kun je als club het beste aansluiten op hun verwachtingen, wensen en beleving?

Kijk naar je huidige manier van vrijwilligers werven

De eerste stap die vaak wordt gemaakt bij het werven van vrijwilligers is een oproep in een nieuwsbrief of op de website gedaan. Wij vragen je dan: Hoeveel mensen lezen dit bericht? Wie voelt zich gelijk aangesproken? Wie voelt zich aangesproken, maar zegt niet meteen 'ja'?

Clubs zetten vervolgens ook regelmatig deze tweede stap: Mensen aanspreken langs de lijn en/of belrondjes plegen naar zo veel mogelijk leden die niet actief zijn als vrijwilliger.

Inderdaad, persoonlijk vragen of hij of zij wil helpen is een insteek die al beter werkt dan de vraag te stellen van papier. De vraag is wel: wil je meteen scoren of ga je eerst een gesprek aan om iemand beter te leren kennen? Tijdens een van de trainingen kwam een vrouw naar ons toe die vertelde gevraagd te zijn om vrijwilligerswerk te doen voor de club. Eigenlijk wilde ze wel. Alleen kende ze degene die het haar vroeg helemaal niet en was ze als ouder van een nieuw jeugdlid nog helemaal niet goed bekend met de club. Dus zei ze 'nee'.

Begin klein

Een tendens die we zien op clubs is dat er weinig echt contact wordt gemaakt. Elke week zijn er leden, ouders en vrijwilligers actief op de club, maar gaat contact vaak niet verder dan gedag zeggen. Weet je meer dan hun naam? Weet je wat ze leuk vinden aan de sport? Hoe ze tegen de club aan kijken? Waar ze blij van worden? Of ze zich thuis voelen? Wie zijn ze echt? Begin klein, maar begin daar in ieder geval mee, om Simon Sinek vrij te citeren.

Aanspreken en contact maken om direct te scoren werkt niet. Het is net als telefonische verkoop. Vind jij het ook irritant als je 's avonds wordt gebeld door een callcenter die iets wilt verkopen aan jou? Je kent het bedrijf niet, je kent de mensen niet en ze bieden je een geweldig deal aan. Maar toch wimpel je ze meestal af. Waarom zou je dan wel ingaan op een dergelijk telefoontje van de sportclub waar je kind sport of waar je zelf actief bent?

Een bestuurslid van een voetbalclub uit Tilburg maakt iedere zaterdag een route over het complex. Hij neemt zich daarbij voor om twee mensen aan te spreken die hij nog niet kent. Niet om gelijk vrijwilligers te werven of ze voor iets anders te vragen, maar om ze te leren kennen. Door ze nu te leren kennen en de leden of ouders aandacht te geven investeert hij in de toekomst. Ze kennen hem, mogen hem en als hij over een maand of twee vraagt of ze iets willen doen voor de club is de kans vele malen groter dat ze het ook gaan doen. Dan gunnen ze hem - en daarmee de club - die vrije uren als vrijwilliger. Hij begon klein, maar nu is het een groot ding!