Denmark Open 2017: wisseling van de wacht

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Maar mijn finaledag begon in de perskamer. Testen of de broodjes inderdaad beter waren dan de sandwiches eerder deze week. En ze waren inderdaad beter. De man van de perskamer kwam vragen of ik de broodjes ook beter vond, hij maakte zich zeker zorgen dat hij mij deze week minder gezien heeft dan andere jaren. Toen ik bevestigend antwoordde had hij een blik van: dat dacht ik ook. Mogelijk dat het in de evaluatie naar voren komt en dat het voor volgend jaar anders geregeld gaat worden.

De perskamer was ook van plaats veranderd en leek kleiner dan vorig jaar, met bijna net zoveel journalisten als andere jaren voelde het wel veel kleiner. De perskamer had plaats moeten maken voor een grotere VIP-lounge. Ook een uiting dat het toernooi steeds meer aan prestige wint als plaats waar zaken gedaan kunnen worden.

Tijdens een persconferentie eerder deze week had de directeur van Danisa aangegeven dat badminton in Azië een grote sport is en dat Denemarken een goede naam heeft in Azië. Toen het Deense herenteam in 2016 de Thomas Cup gewonnen had was dat groot nieuws in Azië. Het was voor het bedrijf een goede binnenkomer als er contact gezocht moest worden voor een nieuwe mogelijke zakenrelatie. Er wordt tijdens dit toernooi ook regelmatig nadruk gelegd op het feit dat bedrijven op het eiland Fynen dankzij dit toernooi contacten kunnen leggen met bedrijven in Azië.

Zoals geschreven begon de finaledag met de damesdubbel tussen Lee So Hee en Shin Seung Chan uit Korea en Shiho Tanaka en Koharu Yonemoto uit Japan. Een damesdubbel waarin beide partijen de aanval zochten. De Koreaanse dames ogen fysiek iets sterker en zoeken iets meer de aanval dan de Japanse dames. In het begin van de eerste game gaat het redelijk gelijk op tot de Koreaanse dames vijf punten op rij maken.

Op de stand 18-12 in het voordeel van de Koreaanse dames springt aan het begin van de rally een snaar in het racket van Shin Seung Chan. Ze moet echter door in de rally en speelt nog een aantal slagen met het racket, maar dan besluit ze dat ze toch moet wisselen van racket omdat de rally te lang gaat duren. Ze holt naar de zijkant van de baan, pakt een ander racket, haar partner dekt dan de gehele baan en kan de rally verder spelen. Als Shin Seung Chan weer op de baan komt raakt ze de eerste bal nog goed maar maakt een fout op de volgende bal. Her levert haar wel een applaus op van het publiek.

Het publiek dat in, voor mij verrassend, grote getale is komen opdagen. Het is wel meer gebeurd dat er geen Europeaan meer speelde op de finaledag. Dat was het aanmerkelijk rustiger in de zaal. Het overgrote deel van het publiek dat deze keer op voorhand een kaartje voor de finale had gekocht is ook daadwerkelijk komen opdagen en er was een goede sfeer in de hal.

Er werd aangemoedigd en geapplaudisseerd voor mooie rally's en punten. Aan het begin van de tweede game proberen de Japanse dames de Koraanse dames te verleiden tot alleen maar smashes uit het achterveld. Ze speelden de ballen hoog naar het achterveld zodanig te kort dat de Koreaanse konden gaan smashen. Dat deden ze in het begin ook, maar kwamen als snel tot de conclusie dat dat niet ging werken. De verdediging van de Japanse dames is te goed om door heen te smashen. De Koreaanse dames gingen de smashes niet helemaal naar beneden spelen en kregen op die manier meer vlakke ballen terug waarop ze vervolgens beter konden aanvallen.

In de tweede game serveerde Shiho Tanaka tegen de netrand, ze pakte de shuttle op, serveerde nogmaals om op die manier de shuttle aan de tegenstanders te geven. Helaas voor haar serveerde ze op dezelfde manier tegen de netrand. De Koreaanse dames namen in de tweede game een voorsprong en gaven die niet meer weg. In het verleden hadden de Koreaanse dames eerder met elkaar samen gespeeld, maar waren uit elkaar gehaald. Sinds kort spelen ze weer samen. Met dit als resultaat.

Het is een toernooi geweest waar niemand zijn plaatsing waar gemaakt heeft. Op de website van de Deense badmintonbond schreven ze al dat dit het toernooi van de underdogs was. Ook in het gemengd dubbel hebben de underdogs het toernooi gewonnen. In de halve finale versloegen ze de wereldkampioenen en in de finale versloegen ze de nummer een van de wereldranglijst. Hoewel de uitslag doet vermoeden dat het een geweldige wedstrijd was, was het beeld van de wedstrijd zelf voor mij anders. Teveel makkelijke fouten, zeker de heer uit Hong Kong maakte een aantal heel makkelijke fouten. En dan met name op zachte ballen die hij moest spelen. Kenmerkend voor de wedstrijd was het matchpoint. Tang Chun Man en TseYing Suet uit Hong Kong hebben matchpoint. Chen Qingchen slaat de servicereturn in het net. Einde wedstrijd.

Dan bekruipt mij het gevoel dat dit weer een finaledag gaat worden waarin de finales bijzonder gaan tegenvallen, de huldigingen lang gaan duren en de interviews na afloop helemaal niets bijdragen en besluit ik het toernooi voor gezien te houden.

Als ik dan achteraf de uitslagen lees, is dat misschien wel een verkeerde keuze geweest. Behalve dan de herenenkel, die verraste mij zeer, in negatieve zin. Gezien het spel van Lee Hyun Il eerder deze week had ik daar meer van verwacht. Zou zijn leeftijd toch vat op hem gekregen hebben?

Het was een toernooi met fantastisch badminton, met veel verrassingen, positief en negatief. Een toernooi waarin te zien was dat er een wisseling aankomt, of er misschien al is, tussen de nieuwe generatie badmintonners en de 'oudere' generatie. Een toernooi waarop ik mij nu al ga verheugen voor volgend jaar. En misschien dat u dan weer van mij leest.