Denmark Open vrijdag: Viktor Axelsen laat wedstrijd lopen

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Mijn moeder zegt altijd dat het een heel slecht houtje is dat van liggen breekt. In mijn beleving liggen kabels meestal, hoe die dan kunnen breken is mij een raadsel. Vandaag heb ik slecht een klein technisch probleem gemerkt. En met mijn alle mensen in de hal. De wedstrijden van baan 2 worden via het internet uitgezonden, de hele week al. Met vaste camera's en sinds kort met commentaar. Tijdens de wedstrijd van Rajiv Ouseph tegen Lee Hyun Il was dat commentaar ook in de hal te horen. Waarschijnlijk kreeg de commentator dat ook mee en heeft hij een tijd zijn mond moeten houden, vandaar dat mensen thuis enige tijd van commentaar verstoken gebleven zijn.

Lee Hyun Il had maar een game nodig om Rajiv helemaal kapot te spelen. In de eerste game had hij een voorsprong, heeft game-point gehad maar de Koreaan bleef stoïcijns als altijd en pakte alsnog de eerste game, Rajiv nam in de pauze nog een energiegel maar het mocht allemaal niet baten. Waarschijnlijk was niet het energieniveau de oorzaak van het snelle verlies in de tweede game maar veel meer het niet winnen van de eerste game en dan weten dat je tegenstander over een veel betere conditie beschikt dan jij en je helemaal kapot gaat spelen.

Vandaag weer gekeken naar de verschillende manieren van coachen. Kim Hyo Min uit Korea speelde tegen Tai Tzu Ying uit Chinese Taipei. De laatstgenoemde is de huidige nummer 1 van de wereld. De Koreaanse komt eigenlijk al met achterstand de baan op en weet dat het heel moeilijk wordt om deze wedstrijd te winnen. Ze heeft zichzelf de rol van underdog aan gemeten en zoekt constant bevestiging en steun bij de coach. Kijkt hem vaak aan na een rally die ze verliest met iets van: "Wat moet ik anders doen dan!?" De coach kan haar niet veel andere adviezen geven dan dat ze er alles aan moet doen om de ballen zoveel mogelijk te blijven terug spelen. En dat doet ze ook, ze holt en vliegt achter ballen aan die bijna onmogelijk zijn om nog te halen, ze haalt ze vaak toch nog. Maar de bal die ze slaat wordt meestal een punt voor haar tegenstander.

Tai Tzu Ying heeft ook contact met haar coach, maar meer op een gelijkwaardige manier. Daar waar Kim Hyo Min meer een afhankelijk contact heeft met haar coach. De Koreaanse komt in de eerste game op voorsprong en wint deze game. Tai Tzu Ying heeft de achtervolging iets te laat ingezet. Dat laat ze in de tweede game niet meer gebeuren en zet de Koreaanse direct op achterstand. In de derde game is de weerstand gebroken en gaat het snel. Toch weer een wedstrijd van meer dan een uur.

Een andere manier van coachen had de Deense coach Kim Nielsen bij het gemengd dubbel van Sara Thygesen en Niclas Nohr tegen de Maleisiërs Goh Soon Huat en Shevon Jemie Lai. Hij wekte de indruk na iedere rally wel een kwartier spreektijd te willen hebben om uit te leggen wat er fout ging en hoe het beter kan. Ik denk dat menig speler dan wel iets zou hebben van: "Nu even niet coach, ik ben effe bezig."

De vraag is natuurlijk of het allemaal heel veel zin heeft om na iedere rally je speler van veel informatie te voorzien. Hoeveel kan een speler onthouden en raakt hij niet in de war als je veel te veel informatie meegeeft? Schiet de coaching dan zijn doel niet voorbij: heb je zulke domme spelers dat ze het zelf niet zien en wat heb je ze allemaal in je training verteld? Ben je dan niet veel te laat als je het je spelers tijdens de wedstrijd nog moet vertellen, had dat niet tijdens de training gemoeten?

Akane Yamaguchi oogt als een iets te kleine en iets te dikke speelster. Met de nadruk op oogt. Ze is inderdaad niet groot, maar dat wordt volledig gecompenseerd door haar voetenwerk. Dat is heel goed getimed, vanuit haar voorspanningssprong, of split step zoals veel andere mensen het noemen, is haar afzet heel goed en die snelheid die ze daarmee maakt neemt ze mee in de afstanden die ze moet overbruggen. Daar kunnen de meeste Europeanen nog heel veel van leren.

Het voetenwerk van de meeste Aziaten is beter dan dat van de Europeanen. Akane speelt tegen Saina Nehwal. De eerste game gaat heel makkelijk naar Akane, de tweede game biedt Saina in het begin meer weerstand maar laat dan de wedstrijd toch lopen.

Wie ook de wedstrijd liet lopen was Viktor Axelsen. Bij opkomst naar de baan maakte hij een veel betere indruk dan gisteren. Hij oogde een stuk zelfverzekerder dan de vorige dag. In de eerste game kwam dat ook tot uitdrukking in zijn spel, hij speelde zoals we dat van hem gewend zijn. In de tweede game kwam er al wat twijfel in zijn spel en zijn tegenstander speelde goed.

Bij 10-10 in de tweede game verstapte Viktor zich een beetje bij de poging om 11-10 te maken. Toen sloeg de twijfel nog meer toe. Hij vocht nog wel, maar de overtuiging van de eerste game was er niet meer. Hij verloor de tweede game net aan. De frustratie was duidelijk tussen de tweede en derde game, een banaan was in drie happen binnen, het gezicht stond op onweer, hij bleef onrustig heen en weer stappen en leek het niet helemaal eens te zijn met de coaching.

Aan het begin van de derde game kwam hij nog wel op een kleine voorsprong, maar toen zijn tegenstander hem bijhaalde was er een blik van verstandhouding naar zijn coach. Mijn Deens liplezen is niet goed, om het maar voorzichtig te zeggen, maar ik begreep dat hij om toestemming vroeg om de wedstrijd weg te geven. Die heeft hij ook gekregen, want daarna maakte hij overduidelijk een aantal opzettelijke fouten, ballen in het net, ballen veruit en dat soort zaken. Uiteraard zei hij na afloop dat de tegenstander heel goed gespeeld had en dat hij zijn dag niet helemaal en dat het allemaal net niet lukte.

Er was toch nog heel goed nieuws van de Deense badminton bond. Het contract met Danisa, vooral bekend van de koekjes (in de hal zijn diverse standjes van Danisa waar ze koekjes uitdelen om te proeven, vooral bij de kinderen die rond lopen in de hal zijn de koekjes erg populair - ik ben benieuwd hoeveel kilo koek ze na het toernooi uitgedeeld zullen hebben) wordt met vier jaar verlengd. Het gaat om een redelijk groot geldbedrag. Geld dat de Deense bond in staat stelt om te blijven werken aan talentontwikkeling, het jeugdbadminton, de breedtesport en de topsport. Dat geld kunnen ze goed gebruiken.

Zaterdag worden de halve finales gespeeld met nog één Europese vertegenwoordiging, de herendubbel van Carsten Mogensen en Mathias Boe.

Hoe dat gaat aflopen leest u nog van mij. Nu snel naar de bakker.