Coachen of niet coachen? Dat is de vraag!

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Dat is namelijk voor hem geen medium om te communiceren. Daarin verschillen wij van inzicht, want dit is duidelijk wel een medium om kennis te delen. Zeker met onderwerpen die veel vragen oproepen.

Ik wil mijn vragen toch wel graag publiekelijk maken. Wat is... of was namelijk het geval?

Afgelopen zaterdag kwam ik op het Wim Top Junior Master toernooi om enkele pupillen te coachen en daaronder ook spelers die in den lande bij een RTC trainen, maar ook bij mij. Via de ouders kreeg ik te horen over het nieuwe plan om geen coaching toe te staan tijdens de partijen van spelers die bij een RTC trainen. En het behelst hier dus ook diverse andere JM toernooien.

Uiteraard even gevraagd aan Robbert en dan krijg je dus letterlijk een coachverbod. Sta je dan. Want echt begrijpen doe ik het niet en dat wil ik wel heel graag bij dit soort onbegrijpelijke dingen. Net als vele andere ouders en coaches.

Ik ga niet eens meer de discussie aan, verklaar hem voor gek, want BNL heeft namelijk, zoals gebruikelijk, alle wijsheid in pacht en verder dan een 'verschil van inzicht' kom je dan niet.

Zelfanalyse / haken en ogen

Het schijnt zo te zijn dat onze jeugdige RTC spelers zichzelf moeten kunnen analyseren in de partij en zelf naar oplossingen moeten zoeken. (Ik gis maar wat, want de mail zelf heb ik niet ontvangen. Maar ik heb uiteraard wel ongeveer gehoord wat er in staat. Deze stuurt hij natuurlijk niet aan individuele trainers.)

Daarna mogen de spelers zich bij King Robbert vervoegen om het uit te leggen. Als ze hebben gewonnen, hebben ze waarschijnlijk alles goed geanalyseerd, hebben ze verloren dan dus kennelijk niet. Klinkt simpel, maar volgens mij zitten hier nogal wat haken en ogen aan...

• Ik heb ooit ergens gelezen dat ze dit in Denemarken doen/deden als test, maar dan wel bij elitespelers. Ik denk niet dat de meeste van onze spelers zich in de schaduw kunnen stellen bij Deense elitespelers die tactiek en analyses met de paplepel ingegoten krijgen.
• Overal ter wereld wordt er gecoacht, stiekem (tennis) of gewoon normaal. Goede coaches kunnen wedstrijden maken of breken. Laag niveau of wereldtop. Coaching is kennelijk toch erg belangrijk. Als coach kun je heel belangrijk zijn in diverse opzichten. Je bent er om jouw spelers te begeleiden, helpen en om het hele proces te bewaken.
• Als je spelers deze opdracht mee geeft, zou je dus ook alle wedstrijden zelf moeten bekijken om te kijken of de kinderen de juiste analyse opstellen en op tijd de tactiek omgooien. Maar hoe kun je als enige coach 7 verschillende wedstrijden die gelijktijdig worden gespeeld vanaf de zijkant meekijken? Dan ben je kennelijk wel heel erg goed. Een computer zou er nog problemen mee hebben denk ik. Niet voor niets worden veel wedstrijden opgenomen en achteraf geanalyseerd. Pas als je de wedstrijd zelf heb bekeken, kun je de analyse waarmee jouw speler komt precies op waarde schatten. Zie je wedstrijd niet, hoe kun je dan een oordeel vormen?
• Je kunt misschien vooraf een duidelijk plan neerleggen bij speler(s) en dan kijken of het werkt of juist niet. Maar ik heb niet gehoord of bemerkt dat dit vooraf is gebeurd. Moet je ook wel weten wie je tegenstander is uiteraard. De speler heeft dan wel een idee wat hij moet doen. En om jezelf dan nog meer werk op de hals te halen, moet je dus ook eerst de tegenstanders observeren. Oeps, dubbel werk dus...
• Als dit plan er ligt zou ik het wat breder communiceren en daarin aangeven wat het doel is, zodat iedereen ervan af weet. Zeker als je weet dat er tegenwoordig ook de nodige buitenlandse kinderen zijn met ouders die de Nederlandse taal niet goed machtig zijn.
• In de manier waarop ik het zie, werk je tijdens trainingen samen aan iets dat je in de wedstrijden wilt terugzien. De terugkoppeling met de speler tijdens de wedstrijd vinden wij (de speler en ik) heel erg belangrijk. Je wilt van elkaar dat beetje erkenning zien als iets lukt. Dat zijn de mooie momenten. Zeker bij kinderen gaat het niet om de winst of verlies maar om de structuur en opbouw. De interactie tussen speler en coach is erg belangrijk. Zelf ga ik er trouwens wel van uit dat speler zo rond zijn 15e zelf zijn spel moet kunnen analyseren, maar dat kan alleen als je een speler wekelijks een paar keer zelf traint en heel individueel gericht bezig ben. Op de RTC's is die persoonlijke aandacht toch echt veel minder en het is en blijft groepstraining.
• Beetje mentale steun kan toch nooit kwaad? Vooral als je ziet dat bij de tegenpartij maar liefst drie coaches staan omdat in hun ogen de winst in deze partij erg belangrijk is. Achter de baan ook wat kinderen die staan te joelen en te schreeuwen. Moet mijn speler dan al zo volwassen zijn om heel assertief te gaan optreden. Is de coach er juist daarvoor niet om dit proces te bewaken? Ik zie mijn speler er een beetje hulpeloos bij staan, kan, mag haar niet helpen. Verliest de partij. Goh, vraag mij af wat ze heeft geleerd. Zelf is ze emotioneel en teleurgesteld. Topsport is hard. Ja zeker op deze manier.
• Kom op zeg. Het ene kind kan er beter mee omgaan dan de andere, maar het blijven kinderen. De meeste kinderen zijn nog lang niet in de fase dat ze kunnen analyseren, dat kunnen de meeste coaches zelf niet eens. Dit is niet negatief bedoeld hoor, want het gaat dan meer om het stukje vertrouwen en steun dat zo belangrijk is tijdens de wedstrijd. Iedere coach doet het op zijn manier. Belangrijkste doel: zorgen dat het kind zich goed mogelijk voelt.
• Zou het niet een verkapte bezuiniging zijn? In plaats van drie of vier RTC coaches, hoef je er nu maar één te sturen. Ik neem niet aan dat ze het gratis doen namelijk.

Jammer, idioot idee in mijn ogen, maar misschien zie ik wel weer eens teveel apen en beren. Geloof wel dat meerdere personen het hem wel hebben verteld. Maar helaas. Het zal toch niet teruggedraaid worden vrees ik.

Het komt er in mijn ogen op neer dat de spelers de baan op werden gestuurd met de opdracht: zoek het zelf maar lekker uit. Word je heel erg goed van namelijk. Met veel vallen en opstaan leer je het vanzelf wel hoor. We kijken later wel wie er uiteindelijk overblijft die dit op deze manier nog leuk vinden.

Ik als betrokken coach zeker niet, veel ouders ook niet bemerkte ik al en andere coaches van andere centra ook.

Alleen Robbert denk ik, die begrijpt het wel.

Waarschijnlijk zal hij dat hier niet gaan uitleggen.

Omdat ik wel graag kennis wil delen en vergaren, vraag ik mij dus af of er nog andere visies zijn over wel coachen of niet coachen.