De Denen en hun shuttlesucces

Jij het nieuws, wij een tikkie!

In de Sporthallen Zuid in Amsterdam was dit weekeinde geen Deense journalist te bekennen. De veertiende Europese badmintontitel voor Denemarken was nauwelijks nieuws in het land. De meeste kranten hadden alleen een kort nieuwsbericht op de sportpagina. "Pas als we de finale hadden verloren, zou het groot nieuws zijn geweest", lacht de Deense bondscoach Claus Poulsen.

In Amsterdam wonnen de Denen zondag voor de negende keer op rij het Europees kampioenschap voor gemengde teams. Het badmintongekke land versloeg in de finale Duitsland met 3-1, ondanks dat de Denen met een veredeld B-team in actie kwamen.

Op het EK kwam Denemarken geen moment serieus in de problemen. Badminton zit in het dna bij de Denen. Voor de liefhebber was het genieten in Amsterdam. De korte, soepele polsbeweging. De katachtige reflexen. Het snelle voetenwerk. De diepe concentratie bij de service. De subtiele tikjes. De snoeiharde smashes. Dansend gingen de Denen over het kleine speelveld.

Wat is het geheim achter het Deense badmintonsucces? Ten eerste een sterk clubsysteem. Door de koude winters zijn indoorsporten van oudsher populair in het Scandinavische land. Hierdoor heeft bijna iedere stad een sporthal met een badmintonclub (550 clubs in totaal). Er is een constante aanvoer van talent. Veel mensen met kennis van het spel zijn betrokken bij de verenigingen, zegt Poulsen (33), die van 2002 tot en met 2004 bondscoach van Nederland was. "Jeugdspelers krijgen altijd een coach die veel van badminton weet."

Ten tweede vormt badminton een vast onderdeel van de gymlessen op school. Daarnaast is er een sterke competitie, met internationale topspelers. Iedere week wordt er een wedstrijd live uitgezonden op televisie. Ten slotte: talentvolle jeugdspelers kunnen in de hoofdstad Kopenhagen met de Deense toppers trainen, waardoor ze veel ervaring opdoen.

Veel Europese spelers trekken naar Denemarken om te trainen of competitie te spelen. De Nederlandse topspeler Dicky Palyama (32) ging op zijn twintigste naar het badmintonwalhalla. Hij speelde er drie jaar in competitieverband. "Ik zocht naar betere sparringpartners en betere trainers. Ik ben blij dat ik die stap heb genomen. Het was een continu leerproces." Hij gaat nog regelmatig naar Kopenhagen om te trainen bij een internationale badmintonacademie. Het niveau ligt hoog, zegt hij. "Ze trainen keihard. Veel spelers zetten alles opzij om er een paar jaar lang vol voor te gaan." De begeleiding van de jeugd is professioneel.

Het verschil met de Nederlandse badmintonners is soms groot, merkt Palyama. Bijvoorbeeld bij het bespannen van rackets. "Nederlandse spelers vragen altijd hoeveel dat kost. Dat is doorgaans 15 euro, in mijn ogen goedkoop. Maar dan zeggen ze: Dat is wel heel erg duur. Deense spelers vragen met wat voor machine de rackets worden bespannen. Je hoort ze niet over de prijs, het gaat ze om de kwaliteit."

Denemarken heeft een rijke traditie op badmintongebied. In Europa ontstond de sport in 1873, op het landgoed Badminton in het Engelse Gloucestershire. Vijftig jaar later werd voor het eerst gebadmintond in Denemarken. Na de Tweede Wereldoorlog waren Engeland en Denemarken (en in mindere mate Zweden) lange tijd de sterkste landen in Europa. Sinds eind jaren tachtig domineren de Denen. Ze zijn momenteel het enige Europese land dat serieus tegenstand kan bieden aan de ijzersterke Aziatische landen, met China voorop.

"Op een dag zullen we van China winnen op het WK”, zegt bondscoach Poulsen. Dat is het grote doel van de Denen. "Het gaat er niet om dat we de beste van Europa zijn, we willen de beste van de wereld worden. We trainen iedere dag met in ons achterhoofd de vraag: hoe verslaan we landen als China, Indonesië, Maleisië, Japan en Zuid-Korea." Hoe dan? Poulsen zucht diep. "Tactisch, mentaal en fysiek kunnen we nog beter worden. Daarnaast gebruiken we steeds vaker video-analyses."

Badminton is na voetbal en handbal de derde sport in het land. Een zorgelijke trend is dat het aantal badmintonners in Denemarken (5,5 miljoen inwoners) in de afgelopen twintig jaar drastisch is afgenomen. Vorig jaar waren nog maar 97.000 mensen lid van een badmintonverenging, tegenover 172.000 in 1988. Ter vergelijking: in Nederland, waar badminton vooral bekendstaat als campingsport, heeft de bond 55.000 leden.

Veel Denen zijn overgestapt naar fitness, zegt Søren-Mikael Hansen, badmintonverslaggever bij dagblad Politiken. "25 jaar geleden was de sport veel populairder. Nu is er meer keuze. Veel mensen zijn ook gaan joggen of golfen. Maar er zullen altijd spelers doorbreken."

Acht Denen in de top-100

Momenteel staan er bij de mannen acht Denen in de top-100. De grootste Deense badmintonner van dit moment is de 34-jarige Peter Høeg Gade, de nummer vier van de wereld. "Hij is een celebrity", zegt sportjournalist Søren-Mikael Hansen. Gade wordt regelmatig uitgenodigd voor premières van films en staat in diverse bladen. Gade was er niet bij op het EK in Amsterdam, hij koos ervoor te trainen in Denemarken. De opvolger van Gade lijkt zich aan te dienen: Viktor Axelsen (17). Dit supertalent werd vorig jaar wereldkampioen bij de jeugd. Bij de vrouwen is Tine Baun (nummer vier van de wereld) de grote naam. Samen met Karina Jorgensen (61ste) is zij de enige Deense speelster in de top-100. Denemarken had in het verleden veel succesvolle badmintonners. Tage Madsen was in 1939 de eerste niet-Brit die de titel bij de prestigieuze All England won. Erland Kops, een van de sterkste spelers in de jaren zestig. Morten Frost: een van de meest succesvolle Denen ooit. Mr Badminton schreef in de jaren tachtig bijna alle toernooien op zijn naam, maar wist nooit de WK te winnen. Poul-Erik Høyer Larsen won goud in het enkelspel op de Olympische Spelen van 1996. Peter Rasmussen: voormalig wereldkampioen, succesvol in de jaren negentig. Lene Køppen, een van de beste vrouwelijke badmintonners in de geschiedenis van Denemarken, won veel in de jaren zeventig. Camilla Martin veroverde zilver bij de Spelen in 2000.