Toekomstbeeld van topbadminton in Nederland

Jij het nieuws, wij een tikkie!

De stelling die afgelopen weekend werd neergelegd was dat we terug moeten komen bij de wereldtop.

Vervolgens ging de discussie al gelijk een stuk lager met de vraag of we spelers hebben die Rio kunnen halen... En dus bij de beste 16 (geschoonde lijst) van de wereld kunnen komen en hoe het er uit zag als we het over 2020 hebben?

De meesten waren het er wel over eens dat we de Spelen van 2016 wel kunnen vergeten en dat we misschien hooguit één of twee spelers hebben die dat kunnen halen. Zelfs dat is zeer twijfelachtig als er niet heel snel veranderingen komen en als ik het heb over heel snel dan heb ik het over het komende half jaar.

Er zitten op dit moment 19 spelers in de nationale selectie. Dit getal staat niet in verhouding tot de mogelijkheid om misschien 1 of 2 spelers op de spelen van Rio te krijgen. Je zult alle spelers eens heel nauwkeurig onder de loep moeten nemen om te kijken of ze voldoende motivatie, talent en toewijding hebben om in een geld verslindende nationale selectie te zitten. Vervolgens moet je gaan overwegen op welke onderdelen je wil gaan inzetten. Een plaats voor een dubbel is twee keer zo duur als een plaats voor een enkelspeler. Niet alleen is het twee keer zo duur, het is ook twee keer zo kwetsbaar, want je moet twee spelers op tijd klaar hebben die alletwee geen blessures mogen hebben. Zet daarnaast nog het feit dat er geen Nederlandse trainers zijn die dubbelspecialist zijn en je probleem wordt nog eens extra duur.

Ga er dus gemakshalve van uit dat BNL zich gaat toeleggen op het enkelspel, Dan zou je kunnen kiezen voor een selectie van 6 tot 8 spelers. Met zo'n aantal mag je ook verwachten dat een bondscoach zijn werk goed kan uitvoeren. Want... je kan zeggen van Gerben wat je wil, maar het is gewoon niet mogelijk iets speciaals neer te zetten met zoveel spelers op ook nog eens alle onderdelen van onze sport.

Met een selectie die zo klein is, heb je niet voldoende sparing en zal je dus naar het buitenland toe moeten. De rol van Papendal zal dan ook veranderen, want daar zal de hoofdmoot van de training niet meer plaatsvinden. Papendal zal de kweekvijver van de badminton moeten worden waar de jeugd in opleiding kan komen en waar de senioren af en toe eens voorbij komen. Het is mijn inschatting dat de senioren voor 80% van de tijd in het buitenland zouden moeten zitten als je er in 2020 weer een klein beetje bij wil horen.

Als je voor zo'n politiek zou kiezen dan is het goed denkbaar dat BNL met twee vaste uitval basissen gaat werken. Één in Denemarken en één in Azië. De zomermaanden ben je zoveel mogelijk in Denemarken en de wintermaanden in Azië als je het zo goedkoop mogelijk wil houden. De groep is altijd samen met de bondscoach die zowel in binnen- en buitenland voor de training staat en in de landen waar ze verblijven hulp moet kunnen inroepen van specialisten trainers en medische bijstand.

De groep spelers is geen vaste groep. Als iemand niet voldoet moet deze vervangen kunnen worden. Er moet plaats zijn om spelers die niet in de nationale selectie zitten maar wel de juiste prestatie leveren voor korte of langere tijd op te nemen in deze groep. De nationale selectie moet ook deel uitmaken van de opleiding van nieuwe toptrainers die stage moeten komen lopen bij de nationale selectie in het buitenland. Ik zou me zelfs voor kunnen stellen om plaatsen binnen deze groep te verkopen aan landen die met zo'n concept mee willen doen maar zelf niet groot genoeg zijn om het zelf op te zetten.

De vraag is of er spelers zijn in Nederland die er zoveel voor over hebben om echt de aansluiting bij de wereldtop te halen. Want alles begint bij de speler die uit zijn veilige thuishaven moet durven komen om in andere landen heel hard te willen werken.