How are you doing, Hans?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Om zijn droom waar te maken verhuisde Hans naar Engeland. Hij richtte daar, samen met zijn levenspartner, een Bed en Breakfast op. Een dappere beslissing, die hij alleen durfde te nemen nadat hij uitgezocht had hoe hij aangepast badminton kon blijven beoefenen bij een Engelse club. Een tijdje geleden was hij weer even op Nederlandse bodem. En daar kwam de vraag... how are you doing, Hans?

Hans speelt sinds 2002 aangepast badminton. "Ik maakte kennis met het spelletje tijdens een sportinstuif van de gemeente Westland", vertelt Hans. "De warming-up was wekelijks vijftien minuten badmintonnen. Leuk vond ik het, meer niet. Totdat mijn voormalig mix-partner Femke Hoekstra de sportinstuif bezocht. Zij heeft mij besmet met het badmintonvirus. Ik vroeg een badminton-rolstoel aan en werd in 2004, samen met Femke, lid van Redeoss. Daar begonnen we echt te trainen. De club is naast een goede trainingsmogelijkheid ook een ook een gezellige club, met een goede teamgeest. Zowel persoonlijke zaken als sportzaken krijgen de aandacht."

Talent

Hans en Femke bleken beiden aanleg voor het aangepast badminton te hebben. Na een jaar training bij Redeoss werd het duo Nederlands kampioen in de B-poule. "Ook in de heren-enkel B-wedstrijden won ik in dat jaar alle eerste plaatsen", vertelt Hans. "Ik mocht gaan spelen in de A-poule en ging dubbelen met Marcel Smouters. Ook werd ik opgenomen in de Nederlandse selectie waar ik mijn spel nog verder kon verbeteren. Daarnaast ging ik ook spelen bij VELO, een niet-aangepaste badmintonvereniging. Daar moest ik dus hard werken, maar dat was goed voor mijn uithoudingsvermogen en snelheid."

Droom

Hoewel Hans erg aan het Nederlandse aangepast badminton gehecht was en er graag in wilde doorgroeien, had Hans ook nog een andere droom. "Ik wilde graag een nieuw leven beginnen", vertelt Hans enthousiast. "Ik heb samen met mijn levenspartner Monika besloten om een Bed and Breakfast te kopen in het Engelse Torquay. Inmiddels is ons Harmony Hotel volop in de running. Het was een lastig besluit, maar ik heb er geen spijt van. Zeker omdat het gaan spelen in het Engelse aangepast badminton een voorwaarde voor mij was. In de buurt van ons hotel bleek een recent opgerichte en snel groeiende rolstoelbadmintonclub te zijn, de Devon Racqueteers. De club was blij met mijn komst. Er werd hard getraind door de wedstrijdspelers onder leiding van enthousiaste (valide) trainers, maar ervaring met rolstoelbadminton ontbrak nog. Ik word daarom ook benut als assistent trainer en houd me vaak bezig met het coachen van de topwedstrijdspelers. Doordat de werkzaamheden van het B&B veelal in het weekend vallen, heb ik helaas nog niet veel toernooien kunnen spelen."

Verschillen

Hans geeft aan dat het niveau van spelen redelijk vergelijkbaar is met dat wat hij Nederland gewend was. Er is een top die veel en hard traint en daarnaast een grote groep die meer speelt voor de gezelligheid. Toch ziet Hans ook verschillen. "Bij de UK-toernooien bepalen de spelers onderling of een shuttle in of uit is gevallen, de teller mag zich daar niet mee bemoeien", vertelt Hans. "Dit geeft vaak aanleiding tot discussie of het spelen van een let. Wel is er op toernooien veel meer publiek en worden alle wedstrijden door een groot aantal mensen gevolgd. Een ander groot verschil is dat er ook 'points adjusted' toernooien worden georganiseerd waarbij spelers plus of min punten krijgen afhankelijk van hun sterkte. Zelf krijg ik in dat soort toernooien een vrij zware straf van -12 punten. Om een set te winnen moet je dan 33 punten scoren. Dit soms tegen een tegenstander die met +12 punten de baan op komt, die dus slechts 9 keer hoeft te scoren om de set te winnen. Aan de ene kant dwingt het de sterke speler om ook nu goed te spelen, maar persoonlijk speel ik liever een levelpartij, waarbij ik een zwakke tegenstander door op de rand van zijn bereik te spelen een kans geef."

Grensverleggend

Hans vermaakt zich dus wel in England. Hij deelt er zijn kennis en leert er bij. Hij mist zijn Nederlandse sportmaatjes wel en hoopt ze dan ook op internationale toernooien te ontmoeten. Hij geeft ons nog graag iets mee. "Ik heb maar één regel in mijn wedstrijdsport. Je speelt om er plezier aan te beleven en om het maximum eruit te halen binnen de grenzen van je mogelijkheden. Maak plezier en wees dus grensverleggend." En als je dat een seizoen lang doet kun je daarna lekker uitrusten in de B&B van Hans. Hij speelt vast wel een potje badminton met je in de hal. Het mogen duidelijk zijn; Hans is doing fine.