Marokko: net even wat anders

Maak kennis met Debora Jille!

Bij aankomst op het vliegveld in Casablanca moesten wij ons wel degelijk zorgen maken. Er was niemand van de organisatie die ons op kwam halen. Na een tijd zoeken zijn we buiten op zoek gegaan naar onze ophaaldienst. Blijkbaar was diegene ook niet buiten en konden we ook moeilijk weer naar binnen. Op het vliegveld werd het ons ook even hard duidelijk gemaakt dat de bevolking geen Engels spreekt. In mijn beste Frans heb ik geprobeerd om uit te leggen dat we iemand zochten. Na veel moeite zijn we met Ayoub, een medewerker van de informatiebalie, met de trein naar Casablanca stad gegaan. Eenmaal daar aangekomen zijn we met de 'petite' taxi naar het hotel gegaan. De taxi's die daar rijden hebben gemiddeld het formaat van een Opel Adam. In mijn auto passen een aantal koffers, maar in die taxi's niet. Oplossing: koffers op het dak en rijden maar. Of de koffers vast zaten? Welnee. Hier gaat dat net even wat anders.

Door mijn avonturen in Azië weet ik hoe het verkeer er in andere landen aan toe kan gaan. Ook hier is het voorrang nemen waar dat kan. Eenmaal aangekomen in het hotel konden we inchecken en zijn we ons bed in gedoken. De volgende ochtend zijn we even de omgeving gaan verkennen en hebben we de managers meeting meegemaakt. In de avond werd er een bus geregeld die naar de hal ging. Daar zouden we even wat kunnen trainen. Althans, dat werd er gezegd. Het liep net even wat anders.

Tot mijn verbazing kwamen we aan in een enorme hal! In het midden werden vier banen opgebouwd. In Europa doen we dat met matten, hier doen ze het met tape. Van tevoren had ik niet al te veel verwachtingen van hoe het toernooi hier georganiseerd zou worden, maar dit sloeg echt alles.

Een paar mensen plakten de tape op de grond en meteen viel mij iets op. De lijnen stonden scheef en de afmetingen klopten niet. Dit heb ik dan ook uiteraard aangegeven bij de organisatie. Na wat shuttles over te hebben geslagen zijn we maar weer richting het hotel gegaan voor het diner. Op dat moment had ik mij al voorbereid op de volgende dagen: het zou allemaal wel goed komen.

Lees de rest van dit artikel op de website van Vincent de Vries.