Te weinig tijd voor effectieve training

Jij het nieuws, wij een tikkie!

In de clubs waar ik op dit moment kom, hebben we gesprekken naar aanleiding van de ervaringen die we op Oro hebben opgedaan. Meerdere keren trainen op dezelfde bekende manier van groepstraining geeft weinig tot geen vooruitgang. En dus gaat de focus naar kwaliteit in plaats van meer groepstrainingen.

Veel clubs zeggen dat ze het geld niet hebben om dat te kunnen bieden, terwijl ik zeg dat je veel efficiënter moet leren omgaan met de trainers in de club. Groepstrainingen zijn zo algemeen dat je de mogelijke kennis van een trainer maar minimaal gebruikt en zijn werk terugbrengt tot het bijhouden van de tijd en het roepen van 'wissel'.

Wij zijn bezig om spelers veel meer inzicht te geven in de tactische juistheid van de oefenstof zodat ze zelf op de baan hun eigen trainer zijn ten opzichten van elkaar. Er gaan weken overheen om spelers op deze manier te leren denken, maar zodra dit is bereikt gaat de training ook met sprongen vooruit. De rol van trainer word veel meer die van consulent die oplossingen komt aandragen als spelers er zelf niet meer uit komen.

Een van de grootste problemen bij deze aanpak is het feit dat trainers vaak zelf niet bewust zijn van tactisch juiste training. Uit ervaring weet ik dat er alleen in Denemarken op redelijk hoog niveau over wordt nagedacht. Begin eens met elke oefening te beoordelen op een aantal criteria zoals:

• 1. Wat wil ik bereiken met de oefening?
• 2. Komt de oefening zoals we hem nu doen voor in wedstrijdsituaties?
• 3. Zit er een logisch verloop in de oefening?
• 4. Worden de shuttles in de juiste hoek aangespeeld?
• 5. Word de oefening op wedstrijdtempo uitgevoerd?

Het zijn hele eenvoudige dingen waar je de kwaliteit van de training enorm mee kan verhogen. Laat ik eens door deze vijf punten lopen en met voorbeelden komen.

1. Als een trainer je niet kan vertellen wat het doel is van de oefening, dan mag je er van uit gaan dat het alleen maar tijdvulling is en ik ben er bang voor dat meer dan 50% van alle trainingen tijdvulling is.

2. Oefeningen zonder keuzemogelijkheden zijn nutteloos. Vaste patronen lopen is dodelijk voor je spel gewoon omdat het niet voorkomt in de wedstrijd. Dus als de trainer zegt: we starten met een hoge service, rechte drop, net drop, cross lob enz. enz. dan weet je dat je aan een oefening bezig bent die totaal geen nut heeft.

3. Punt twee gaat als vanzelf over in punt 3. Is er een logisch verloop in de oefening? Nee dus, als je naar punt twee kijkt. Maar je kunt nog veel dieper gaan met het kijken naar het logische verloop, zo kan een oefening er heel logisch uit zien door bijvoorbeeld te zeggen: korte service longline lob en daarna verder naar eigen keuze. Daar zijn we dus al afgestapt van het vaste patroon en is het dus al veel meer wedstrijdrealistisch. Toch kan er hier al een tactische fout in zitten. De meeste service situaties worden uitgevoerd zonder tactisch plan of om het bot te zeggen: de spelers doen maar wat met de service. Als de service langzaam, in het midden van het rechterveld op de FH-kant van de tegenstander word gespeeld komt de shuttle in 9 van de 10 gevallen cross terug en word de longline return vraag van de trainer een slag die tegen de hand in word gespeeld. Dat kan natuurlijk wel maar het lokt uit tot verkeerd voetenwerk van de speler die de service geeft. Omdat hij al weet dat de shuttle longline terug komt is hij bezig een type voetenwerk te trainen dat je in 9 van de 10 gevallen niet gebruikt. Het logisch verloop van een oefening is dus afhankelijk van de kwaliteit van de slagen en niet van een vooraf bedacht patroon.

4. Vaak zie je multi shuttle feeding worden gedaan van uit een vaste plaats op de baan of een aangever die vast op een plaats staat. Dit kan hele verkeerde hoeken geven voor de werker met ook weer totaal verkeerd voetenwerktraining. De trainer staat bijvoorbeeld links op de baan in het midden van het veld aan te geven, zoals er een drop voor bij de servicelijn word gespeeld. De werker staat dus meer uit het midden om zijn FH-kant af te dekken, tot nu toe is alles nog okay. Als de aangever nu een cross bal aangeeft - iets wat de werken in werkelijkheid ook vraagt door zijn positie op de baan - dan moet deze natuurlijk een longline slag spelen op de FH-kant van de aangever. Dat zou tactisch logisch zijn. Wat mij betreft is er dan een pauze in het aangeven want elke volgende shuttle die nu wordt gespeeld komt met een totaal verkeerde hoek naar de werker en geeft hopeloos voetenwerk.

Ik weet niet of iedereen het beeld voor zich heeft, maar de werker speelt de cross aangegeven shuttle strak of aanvallend op de FH-kant van de aangever en krijgt daarna (als de aangever verder zou gaan met aangeven) een shuttle die niet vanaf de FH-kant komt maar van af de BH kant dat is zo verkeerd als het maar zijn kan. Er zijn natuurlijk heel erg veel voorbeelden te bedenken dit is maar een manier om het te beschrijven.

5. Oefeningen moet altijd op wedstrijdniveau worden uitgevoerd of zelfs iets daar boven. Ga bij jezelf eens na hoe vaak dat gebeurd in de training? Juist, bijna nooit. Spelers zijn veel te lief voor elkaar op de training en je dan maar afvragen waarom er zoveel fouten worden gemaakt in een echte wedstrijd.

We zijn nog heel ver af om op deze manier te werken. Op de eerste plaats denkt de overgrote meerderheid van de trainers niet op deze manier en degene die het wel doen zijn nog niet bezig hun spelers zo te leren denken. Het verbeteren van de kwaliteit van een training begint dus met het laten denken van je spelers, dan staat er plotseling niet één trainer in de hal maar een hele groep van trainers die elkaar vooruit willen helpen.

Op Oro hebben we zes weken lang op deze manier gewerkt twee spelers op de baan en één trainer die zich voor 100% enkel en alleen met deze spelers bezig hield en ze constant scherp hield over de techniek en tactiek. Er werd elke keer weer gevraagd naar het waarom. We wilden hebben dat de spelers heel erg veel nadachten over hun spel en of het logisch was wat ze deden. Op een normale clubtraining heeft een trainer misschien twee uur lang 20 spelers en heeft hij in het meest optimale geval dus zes minuten de tijd voor elke speler. Let wel, dat is als hij / zij twee uur aan een stuk zou praten. Dus het is meer logisch dat de trainer drie minuten per training tijd aan jou besteed. Er zijn twee trainingen per week en ongeveer 40 weken training per jaar. Dat is dus 3 x 2 x 40 = 4 uur per jaar dat je wat te horen krijgt van je trainer. Deze 4 uur heb je er al op zitten na je eerste dag op Oro, een stage van 14 dagen levert je meer tijd en aandacht van een toptrainer op dan 10 jaar in je club. Op het einde van de stage kwamen wij als coaches tot de conclusie dat het nog beter kan volgend jaar.