De eerste drie weken

Ken je SV Avanti al?

Voor de operatie leefde ik heel erg naar dit moment toe, omdat ik na de operatie kon beginnen met opbouwen. Ik kon dan weer vooruit kijken, met als doel natuurlijk weer 100% op de baan te kunnen staan. Nu, na de eerste drie weken, denk ik daar nog steeds hetzelfde over en ben ik blij dat ik toch gekozen heb voor een operatie. Ja het gaat goed met mij, en graag vertel ik hoe ik de afgelopen weken ben doorgekomen.

Omdat ik zo naar de operatie had toegeleefd was ik de avond van te voren toch een beetje zenuwachtig. IJsberend door het huis wat ik allemaal mee moest nemen, want oh ja ik moest toch wel een heel nachtje blijven. Na alles drie keer in en uitgepakt te hebben toch redelijk geslapen. Ik werd gelukkig al om 07.15 uur verwacht en dus stonden mijn ouders vroeg voor de deur. In het ziekenhuis ging alles gesmeerd en werd ik rond 10.45 uur wakker uit de narcose. Ik kreeg daar een van de best smakende waterijsjes ooit (nog steeds geen idee waarom ik deze kreeg), en werd naar de afdeling gereden waar mijn ouders en vriendin op mij wachtten. Ik was prima aanspreekbaar en heb heel veel (kort) bezoek gehad van o.a. selectie-genoten en werd flink verwend met berichtjes, beterschapswensen, cadeautjes en een varkensballon! Wel was tijdens de operatie iets geraakt, waardoor vocht van het wervelkanaal kon lekken. Hierdoor moest ik 24 uur op bed blijven liggen zodat dit kon herstellen. Dit kostte de altijd energieke Robin toch niet heel veel moeite, omdat zo'n operatie er stiekem wel in hakt. Al had ik met mijn grote mond daar helemaal geen last van…….

De volgende dag mocht ik van het bed af en naar huis. Toen begon de autorit naar Uithoorn. Het was meermaals aangeraden de eerste week daar te beginnen. Net op deze dag stond er overal file, maar heb ik eigenlijk de hele autorit geslapen. De eerste paar dagen waren raar, ik was best moe en had nog redelijk wat pijn in mijn been. Ik had gehoopt deze meteen kwijt te zijn, maar niets was minder waar. Vooral zitten werd afgeraden de eerste dagen en dus liep ik tijdens het avondeten door de kamer met mijn bord in mijn handen, proberend te communiceren, eten en niet morsen tegelijk. Ik weet wat jullie denken, maar ja dat is mij gelukt!

Lees de rest van dit artikel op de website van Robin Tabeling.