Talentontwikkeling in de badmintonsport door de bril van 2007

Maak kennis met Jason de Graaf!

Gaby Gayet is de moeder van badmintontalent Nick Fransman. Hij speelt op dit moment bij het TTC in Geldrop en behoort tot de Nationale selectie < 17 jaar. Hij is 15 jaar en speelt bij B.C. Smashing in Wijchen. Ze ervaart het leven als sportouder vooral als erg druk. De ontwikkeling van haar zoon is gelukkig heel geleidelijk gegaan. Omdat ze er langzaam is ingegroeid is ze continue haar grenzen blijven verleggen. Soms vindt ze het wel moeilijk dat ze minder over haar kind te zeggen heeft en dat andere beslissingen voor hem maken.

Ze is steeds beter gaan aanvoelen wat op bepaalde momenten kan, mag en moet. Uiteindelijk is het leven als sportouder voor haar erg belastend en bestaat haar leven vooral uit het regelen van en voor de sport van haar zoon. Zowel Gaby Gayet als Ellen van Gils de moeder van Jelle Maas doen dit alleen maar omdat dit is wat hun kind graag wil. Als ze van te voren hadden geweten welke impact de sport op hun leven zou hebben, hadden ze de keuze nooit gemaakt. Uiteindelijk hebben ze geen spijt van hun beslissing omdat het veel leuke dingen met zich meebrengt, maar ze zouden de keuze geen van beiden nog eens maken. Kortom, hun leven is door de sport van hun kind altijd druk.

Nederlandse Badminton Bond

Gayet en van Gils zien de communicatie naar spelers en ouders als een zwak punt van de badmintonbond. Er wordt niet/nauwelijks informatie verstrekt naar de ouders en deze worden dan ook nauwelijks begeleid. Er wordt echter wel voldoende aandacht besteed aan de kinderen. Ouders hebben geen idee waar ze op bepaalde momenten aan toe zijn. In het verleden zou bovendien teveel geld geïnvesteerd zijn in de topsport en te weinig in jong talent. Dat is de reden dat er nu een soort van gat zit tussen de 'oude garde' en de toekomstige toppers. Een aantal jaar geleden is de reiskostenvergoeding vanuit de bond weggevallen, dit wordt gezien als een groot gemis aangezien de kosten die voor de sport gemaakt worden erg hoog oplopen.

TTC

Over het TTC in Geldrop zijn de ouders erg positief, vooral als ze dit trainingscentrum vergelijken met andere TTC's. Gayet en de andere ouders missen eigenlijk niets binnen het trainingscentrum. De ouders laten van zich horen en gelukkig geeft het TTC hier ook de kans voor zodat beide partijen tevreden gesteld kunnen worden. Binnen het TTC worden de ouders zo goed mogelijk betrokken bij de sportieve ontwikkeling van hun kind. Gayet omschrijft het traject dat haar zoon Nick tot nu toe heeft doorlopen als stapsgewijs. Nick heeft het traject gemakkelijk doorlopen, omdat hij altijd heel constant is geweest en alles vrij gemakkelijk ging. Nick is begonnen bij de vereniging, al snel kwam hij terecht bij het JTC in Geldrop waarna hij doorstroomde naar het TTC in Geldrop waar hij uiteindelijk geselecteerd werd voor de Nationale selectie. Volgens Gayet en van Gils is het vooral voor het kind erg belangrijk dat de ontwikkeling geleidelijk en gefaseerd verloopt. Volgens van Gils en de moeder van Jeroen kunnen de beperkte sociale contacten buiten de sport om een minder leuke kant zijn van het gehele proces. Gayet vertelt juist dat haar zoon Nick hier helemaal geen moeite mee heeft en dit niet als een minder leuke kant ziet. Hij heeft binnen de sport zijn eigen dingen. De leuke kanten zijn volgens het drietal de teamspirit binnen de trainingsgroep en met andere spelers zowel nationaal als internationaal. Bovendien ervaren hun kinderen het zelfvertrouwen wat ze opbouwen en wat het leven voor hen gemakkelijker maakt en de sociale bagage die ze meenemen als leuke kanten van het gehele traject. Gelukkig overtreffen de leuke kanten de minder leuke kanten.

School

Alle kinderen van bovenstaande personen volgen het reguliere onderwijs. Ze hebben geen van allen ooit ver vooruit gekeken en doorlopen het proces dus stap voor stap. Het grote nadeel van de LOOT-scholen is dat ze vaak ver weg zijn, waardoor kinderen veel tijd aan reizen verliezen. Tot nu toe worden weinig tot geen problemen ondervonden binnen het reguliere onderwijs. Van te voren vindt overleg plaats en dit verloopt tot nu toe feilloos. School geeft wel aan dat wanneer de prestaties op school slecht worden, de school in veel mindere mate mee zal gaan werken. Op deze manier is school op dit moment goed te combineren met het fanatieke sporten. Voor Gayet is school uiteindelijk het allerbelangrijkste, omdat ze wil dat haar zoon terug kan vallen op een maatschappelijke baan wanneer het in de sport niet lukt. Als het bij haar zoon ooit slecht gaat op school, moet hij stoppen met de sport en dat weet hij.

De sport is voor hem heel belangrijk en daarom doet hij zijn uiterste best school en sport goed met elkaar te combineren. Van Gils zegt dat ze haar zoon niet zal laten stoppen met sport als zijn prestaties op school slecht worden. Sport is voor hem heel belangrijk, als ze dit van hem afneemt gaat hij 'kapot', de sport is voor de ontwikkeling van haar zoon als mens heel belangrijk. De zoon van Gayet vertelt dat het bij haar zoon op school mogelijk is gemiste lessen in te halen. Op bepaalde tijdstippen kunnen studenten door zichzelf in te schrijven collectief vakken inhalen die ze gemist hebben of waar ze extra aandacht aan willen besteden. Gayet verteld dat ze wat de combinatie van sport en school betreft een veeleisende moeder is. School is voor haar zoals eerder gezegd het allerbelangrijkste. Gayet en haar zoon hebben bijna nooit meningsverschillen over school, waarschijnlijk vanwege het feit dat haar zoon het erg goed doet op school en er relatief weinig voor hoeft te doen. Gayet en haar zoon hebben wel eens meningsverschillen over bijvoorbeeld het gezinsleven.

Gayet wil graag iets terug voor de investeringen die zij doet en ziet dan ook graag dat Nick gewoon deelneemt aan het gezinsleven. 's Avonds wil ze graag dat hij ook even met de rest van het gezin beneden komt zitten en aandacht besteed aan zijn jongere broertjes. Ze probeert daarover duidelijke afspraken te maken die ook nagekomen moeten worden. Ze vindt het heel belangrijk dat er na en naast de sport nog meer is. Over de mogelijkheid voor hun zoons om in de toekomst intern op Papendal te gaan verblijven, zegt ze dat wanneer deze mogelijkheid aangegrepen wordt het belangrijk is om op eigen niveau te blijven ontwikkelen en niets overhaast te doen. De keuzes die hun kinderen maken worden altijd besproken met de ouders. Ze worden echter wel steeds zelfstandiger. Keuzes die besproken worden hebben bijvoorbeeld te maken met het spelen van bepaalde toernooien buiten de door het TTC verplichte toernooien om en het wel/niet trainen bij blessures.

Ouders

De rol die de ouders vervullen heeft voornamelijk te maken met het continue plannen en organiseren, vervoer van en naar trainingen en wedstrijden, het investeren van tijd, financiële investering, dienen als uitlaatklep van het kind en het inleveren van vrije tijd.

Binnen het gezin is het vaak moeilijk de aandacht te verdelen. Regelmatig moet bij de familie Gayet een oppas ingeschakeld worden. Vooral de jongste zoon vindt het heel erg dat zijn broer en moeder vaak weg zijn. Ze hoeven niet actief met hem bezig te zijn, maar hij vindt het gewoon belangrijk dat ze er zijn. Het is ook moeilijk om de partner regelmatig te blijven zien, omdat een van de twee weinig thuis is en bijvoorbeeld 's avonds pas laat thuis is en de weekenden vaak weg is.

Het is erg belangrijk dat een ouder achter het kind blijft staan en geen druk legt op het kind. Een goede ouder geeft zijn/haar kind vertrouwen en zorgt ervoor dat alles soepel verloopt. Bovendien is het belangrijk dat het kind zich niet bezwaard gaat voelen over de investeringen die je als ouder voor de sport doet. Tijdens wedstrijden zou een ouder zich op de achtergrond moeten houden en zich neutraal op moeten stellen. Zonder goede ouders zullen de meeste kinderen minder presteren. Naarmate het kind ouder wordt neemt het steeds meer beslissingen zelf. Als ouder moet je dan echter wel steun en toeverlaat blijven. Op latere leeftijd zou een ouder, afhankelijk van het kind, vanuit moeten gaan dat als ze steun nodig hebben hier wel om zullen vragen. Door de NBB wordt nauwelijks aandacht besteed aan de begeleiding van ouders. De NBB is zich er wel van bewust dat dit belangrijk is, maar verstrekt helaas alleen af en toe informatie per e-mail. Je weet als badmintonouder niet wat je van bepaalde dingen kan verwachten en wat verwacht wordt met betrekking tot de rol als ouder, mentaliteit van de ouder en de wijze waarop het gezin omgaat met de sport van het kind. De NBB kan helaas geen continuïteit garanderen, omdat het traject wat doorlopen wordt continue verandert.

De ouders zouden met name graag eerder informatie ontvangen over de internationale toernooien.

Mentaal

Mentale gesteldheid is volgens de ouders het allerbelangrijkste. Dit aspect kan prestaties voor 100% belemmeren. Van de trainer hebben ze geleerd dat ze op momenten dat gepresteerd moet worden, de 'onzekere persoonlijkheid' thuis gelaten moet worden. Talentvolle jonge sporters moeten leren omgaan met dit aspect. Een mental coach kan hier tijdens wedstrijden enorm bij helpen. Talent zou hier bovendien structureel in begeleid moeten worden. Belangrijke mentale aspecten zijn zelfvertrouwen, het kunnen uitstellen van een 'mentale dip', het leren omgaan met verlies, het kunnen accepteren van betere tegenstanders, het voorkomen van angst voor tegenslagen zoals bijvoorbeeld blessures.

Actoren en factoren

De belangrijkste aspecten die de ontwikkeling van jonge talentvolle sporters kunnen beïnvloeden zijn school, ouders, veranderende interesses op een bepaalde leeftijd en het op een bepaald moment voorbij gestreven worden door andere sporters.

Competenties

De competenties die volgens de ouders belangrijk zijn bij de sportieve ontwikkeling van talent zijn uiteraard het beschikken over talent, het hebben van (spel)inzicht, discipline, kunnen samenwerken, drive hebben / sterk gemotiveerd zijn en vooral plezier hebben in de sport.

Tenslotte merkt van Gils nog op dat het opvallend is dat de jonge badmintonners allemaal een beetje dezelfde type kinderen zijn en over het algemeen rustig.