Van horen zeggen

Maak kennis met Senna van den Beukel!

De achtergrond van hoe zoiets ontstaat, lees ik op dit moment in het boek van Steven Lee Myers, De Nieuwe Tsaar. Hierin ontrafelt hij op heldere en evenwichtige wijze hoe Poetin Rusland al meer dan 15 jaar in zijn greep weet te houden met zijn meedogenloze en briljante manipulatie.

De dagelijkse vorm zie je terug in het NOS Nieuws van deze week waar werknemers de straat op gaan tegen de angstcultuur.

Een angstcultuur kan worden ingezet door een enkele persoon maar is vaak het gevolg van een systeem dat zichzelf in stand houdt. Zich daarmee tot een gewoonte van denken en handelen ontwikkelt en de bedrijfscultuur wordt.

Binnen onze sport wordt er door de bestuurders vaak gesproken over het veranderen en doorbreken van 'een cultuur'. En dat dit proces tijd kost en dus niet van de ene op de andere dag verandert. Ik kan dat niet geloven en de geschiedenis geeft me ook gelijk. Myers beschrijft in zijn boek dat het hele communistische systeem in een weekend onderuit werd gehaald, gewoon omdat de leiders het oude systeem niet langer konden of wilden verdedigen.

Als bestuurder / leider hou je dus een bepaalde cultuur in stand als je niet overduidelijk een andere koers aangeeft of ondersteunt. Dat is ook de reden waarom er in het land niets zichtbaar is van de veranderingen. Zolang niemand zeker weet waar de boot heen vaart houden de meesten zich aan de oude cultuur vast want dat is hun zekerheid.

Het bestuur heeft nooit de moeite genomen om de tegenstander te betrekken in de aanzet tot een nieuwe koers. De oude medewerkers konden nog jaren doorgaan met hun achterhaalde ideeën en opvattingen over de organisatie en de wijze van training geven. Zo kan het zijn dat jeugdspelers worden onderdrukt door dreigementen en dat valt op geen enkele wijze te rijmen met een beleid van talentontwikkeling. Ik ben bang dat veel ouders en verenigingen herkennen wat ik hier schrijf, je hoort ze meestal niet, ze houden hun mond want anders...

Dat is de angstcultuur. Dat zijn de kleine tsaars van de sportwereld waarmee we in ons dagelijks leven te maken hebben. Het is niet leuk om te horen of te zeggen, maar het is het halfslachtige beleid van de zachte heelmeesters dat verantwoordelijk is voor het in stand houden van dezelfde angst cultuur als die ze willen bestrijden.