Badminton Nederland: op alle punten een onvoldoende

Maak kennis met Nikki Korving!

Als sportbonden in het algemeen concurrentie hadden, dan zouden ze al lang tot het donkere verleden behoren. Het is de corruptie van de macht die het besturen van sportbonden ongezond maakt.

Met de beste wil van de wereld kan ik niet wijzen op positieve ontwikkelingen bij Badminton Nederland. Hier volgen de punten waarvoor de Nederlandse badmintonbond een ruime onvoldoende krijgt:

• Het ledental gaat nog steeds omlaag en in hetzelfde tempo of sneller dan voorheen.
• Er is nog steeds geen nieuwe trainersopleiding.
• Beloften aan de oude toppers (zoals Dicky Palyama, -red.) zijn niet nagekomen.
• Er is geen brug gebouwd of samenwerking gezocht met andersdenkenden.
• De trainers van de nationale (jeugd)selecties zijn tweede garnituur (of lager). Er is een lange lijst van trainers die vele malen beter zijn en geen kans krijgen.
• Er heerst een angstcultuur bij de nationale jeugdselecties incl. bedreigingen (richting spelers en ouders).
• Er is geen oplossing voor het contributieprobleem.
• De jeugdcompetitie is te duur en slecht georganiseerd.
• Er is een slecht technisch beleid met een technisch directeur (Claus Poulsen, -red.) die met de meest onwaarschijnlijke voorstellen komt en vriendjes (Kim Nielsen, Christian Højen Bisgaard, Jonas Lyduch, -red.) aanstelt als onwaardige trainers.
• Belangenverstrengeling en voorkeur bij aanstellingen bij de nationale selecties.
• Totaal geen kennisdeling en al helemaal geen discussie.
• De beste spelers worden niet gekozen (voor nationale selectie of toernooien) als ze niet in de pas lopen bij de bond.
• Afgevaardigden melden zich teleurgesteld af en de (bonds- en jaar)vergaderingen worden als hopeloos ervaren.
• Het A Clear Future plan heeft veel geld gekost en niets opgeleverd.
• De website van Badminton Nederland heeft nog meer geld gekost (tienduizenden euro's, opgebracht door breedetesporters, -red.), heeft de verwachtingen totaal niet waargemaakt en kan als een communicatieblunder worden gezien.
• Het flagship-project is op sterven na dood en net als met bijna alle plannen hoor je er gewoon niets meer over.
• Ook van het bestuur horen we na wekelijkse blogs (door bestuurslid Paul Kleijn, -red.) in het verleden helemaal niets meer.
• Slechte verhoudingen met clubs in de eredivisie waarmee van moeizaam tot slecht overleg is.
• Actieve tegenwerking van Badminton Nederland en haar trainers jegens spelers, ouders en trainers die uit de pas lopen en alternatieven wegen bewandelen.
• Nederland stelt niets meer voor in Europa in mannenenkel en vrouwenenkel (de belangrijkste onderdelen).

De lijst is langer, want er is een aantal dingen dat ik zelf niet zo belangrijk vindt en waar anderen zich mee bezig houden. Dus ik laat hen vrij om de lijst aan te vullen. Uitleg over de verschillende punten heb ik of hebben anderen al in eerdere stukjes geschreven en zijn enkel en alleen maar herhalingen en dus niet nodig het nog eens te vertellen. De lijst zelf zegt genoeg.

Hetgeen nog het meeste schokt, is het feit dat het bestuur er van overtuigd is dat er iets staat waar we trots op moeten zijn en dat ze 'door' moeten gaan met het overtuigen van dit gelijk aan mensen die er blijkbaar niets van begrijpen.

Het is moeilijk trots te zijn op het feit dat er toevallig één speler (Selena Piek, -red.) is met voldoende talent om naar de Olympische Spelen te gaan en daar twee anderen (Jacco Arends en Eefje Muskens, -red.) mee naar toe trekt. Het is moeilijk trots te zijn dat dit is bewerkstelligd door in te grijpen in de technische leiding de bondscoach (Rune Massing, -red.) ondergeschikt te maken aan een assistent bondscoach (Kim Nielsen, -red.) die zich enkel en alleen maar bezig moest houden met deze drie spelers.

Dat is niet verkeerd maar ook heel erg ver weg van een structurele oplossing. Het was het begin van Nederland als dumpplaats van zeer matige trainers uit de koker van technisch directeur Claus Poulsen. Als je er voor zorgt dat de Nederlandse trainers nog slechter worden, dan zien de buitenlanders er vanzelf geweldig uit. Het ontbreekt in ons land totaal aan ballen om echt iets nieuws op te zetten en aan kennis om op een verantwoorde wijze om te gaan met talent.

Het had een citaat kunnen zijn uit het laatste boek van Johan Cruijff dat vol staat met dezelfde punten over de voetbal als dat ik heb opgeschreven over Badminton Nederland. Het heeft even geduurd voordat anderen er ook zozeer genoeg van hadden dat ze zelf ook de misstanden openlijk aan de tand gingen stellen. Ook zij weten dat het geen nut heeft en dat er niets zal veranderen, maar het is goed dat ze toch hun mening vertellen.

Er is weinig hoop voor badmintonners in ons land: andersdenkenden geloven niet langer in het bestuur of de organisatie en ook al gaat de voorzitter misschien weer met een van de groep andersdenkenden praten dan weten we ook al dat daar niets uit zal komen. De rest heeft al lange tijd geen contact meer met welk bestuurslid dan ook, want na vier jaar is het geduld en de hoop vervlogen dat er nog iets goeds uit zal komen. We moeten ons maar neerleggen bij de woorden van de voorzitter: "Laat het besturen van een bond maar over aan mensen die er verstand van hebben."