Persoonlijke badmintontraining voor kinderen

Maak kennis met Pim van Veghel!

Het mag van mij ook meer, maar je ziet wel vaak dat de concentratie toch wat terugloopt bij jongere kinderen.

Ik heb de afgelopen jaren de mogelijkheid gehad om met diverse toptalenten dit soort trainingen uit te voeren en ik vind dit eigenlijk wel het leukste om te doen. Dit soort trainingen kost mij geen energie, het levert mij juist energie op, zeker als er ook resultaten worden bereikt. Zeker wanneer deze kids zich ontwikkelen tot toppers, ben je toch wel enigszins trots, al doe je het nooit alleen, dat wil ik er direct aan toevoegen.

Ik blijf bij mijn standpunt dat zonder 1 op 1 trainingen de (inter)nationale jeugdtop niet gehaald kan worden. Je kunt dit nooit en te nimmer in een groepstraining bereiken, tenzij je echt een uitzonderlijk talent bent, maar dat zijn er maar weinig.

Jong geleerd!

Ideaal is te beginnen op zeer jonge leeftijd, maar coördinatie komt pas echt om de hoek kijken als ze wat ouder worden. Voor mijn trainingen is 9-13 jaar ideaal. Ouder kan ook nog wel, maar er zitten dan al te vaak ingesleten patronen in, die er lastig uit te halen zijn. Maar ook dit is weer van kind tot kind verschillend. Meiden hebben het ook vaak sneller te pakken dan jongens.

In eerste instantie lijkt het lastig te bepalen hoe je moet beginnen, maar in mijn opinie zijn er twee basiszaken die cruciaal zijn. Het voetenwerk is onlosmakelijk verbonden met techniek. Juist in Nederland ernstig verwaarloosd. In mijn visie is het ook direct: weg met de chassee. Gewoon direct goede looppatronen neerzetten. Zonder goed voetenwerk, geen techniek of gewoon een mindere uitvoering hiervan.

Basis is letterlijk en figuurlijk het loopwerk op de baan en dat kost wel de nodige tijd. Maar je ziet dat opeens het kwartje valt bij de kinderen. Het plaatje in mijn hoofd is duidelijk; maar om een ingesleten beweging bij een kind om te zetten naar effectief loopwerk, zijn er enkele uren intensieve training voor nodig. Het liefst twee keer per week, want zeker in het begin vervalt men weer snel in het oude loopwerk. Het is vrijwel onmogelijk om dit aan te passen in een groepstraining.

Het is letterlijk stapje voor stapje en shuttle voor shuttle de juiste situatie neerzetten en het kind daaraan laten wennen. Het plaatje voet volgt hand om te zetten naar een daadwerkelijk effectief patroon op de baan vergt de nodige tijd. Daarom breng ik in mijn trainingen altijd een stuk loopwerk en een stukje techniektraining in.

Mijn trainingen zijn altijd opgebouwd uit deeltjes. Je kunt in het begin niet alle onderdelen van het loopwerk en de techniek tegelijkertijd trainen, maar je dient iedere hoek afzonderlijk aan te pakken en steeds iets erbij te pakken, zoals bijvoorbeeld de aangepaste basis en wederom de bijbehorende (slag)techniek, ademhaling, houding en ritme en coördinatie. Bij een aanvallende slag zal je een geheel andere loopwerk/ritme krijgen dan bij een verdedigende slag.

Het tactische plaatje komt daar ook direct om de hoek kijken. Je moet door middel van verschillende tempo's het kind trachten te doordringen van dit soort badmintontechnieken en tactieken. Dat betekent dus ook heel veel praten. Iedere keer weer de situatie proberen neer te zetten en uit te leggen. Dit betekent ook dat twee uur weinig tijd is. Een beetje resultaat komt pas na 8-10 uur voordat je alle patronen aan elkaar kunt gaan schakelen.

Niet ieder kind reageert hetzelfde of heeft bepaalde zaken direct door. Tijdens een dergelijke training moet je dus als trainer steeds weer de zaak aanpassen, omgooien of een omweg zoeken om het probleem op te lossen. Soms best wel een lastige opgave en dat vind ik best heel uitdagend en je mag zeker niet denken dat je het allemaal zelf wel weet.

Heel vaak is het belangrijk goed te luisteren naar de input van het kind en soms komen ze zelf heel verrassend met de juiste oplossing. Dit heb ik al diverse keren meegemaakt. Zeker omdat de meeste kennis nu eenmaal niet uit een boek te halen is, is deze communicatie uitermate belangrijk. Het is dus eigenlijk training op maat want geen kind is gelijk.

Zoals gezegd is techniek een cruciaal onderdeel en geheel verbonden met alle looppatronen op de baan. U kunt zich voorstellen dat bij bepaalde slagen de racketvoering bepalend is voor het vervolg van het loopwerk. Heel lastig om dit op papier even te omschrijven, maar des te beter op de baan om daar wederom een dergelijke situatie te creëren en te laten zien en ervaren wat er gebeurt bij bepaalde (verkeerde) racketvoeringen of een verkeerde grip.

Zoals u inmiddels wel zult begrijpen is dat dit de nodige tijd vergt en heel wat shuttles en soms ook frustratie bij mij en bij mijn pupil, wanneer dingen niet gaan zoals verwacht. Tja, dat is nu eenmaal topsport, maar door het zoeken naar oplossingen worden wij beiden gedwongen meer te gaan nadenken over wat wij aan het doen zijn en daar worden we uiteindelijk toch weer beter van.

Uiteraard komen ook allerlei andere zaken om de hoek kijken zoals kracht, corestability training, beweeglijkheid etc. Ook allemaal een verhaal apart, maar ik neem ze uiteraard wel mee in mijn trainingen. Voor je het weet zijn er weer twee uren voorbij.

Dubbeltrainingen

Dubbeltrainingen vind ik ook geweldig om te doen. Techniek speelt hier eigenlijk nog een grotere rol dan in de single trainingen, omdat het soms gewoon veel sneller gaat. (Voor kinderen!)

En hier zie je bij onze Nederlandse kinderen dat we nog meer tekort schieten t.o.v. andere landen. Te lange slagen en te weinig beweeglijk en veel minder fysiek vermogen. Het gaat gewoon niet in groepstrainingen om de juiste technieken te trainen in een half uurtje. 1000en en 1000en shuttles feeden en aangooien en dan pas kom je een beetje in het ritme en krijg je de snelheid te pakken. Ook niet zomaar willekeurig shuttles aangooien, maar altijd letten op de correcte patronen.

Maar goed, in eerste instantie is het belangrijk om de kinderen te laten bewegen, het liefst nog voor de shuttle gelagen is. De meeste koppels hebben dit redelijk snel door, maar een beetje dubbeltrainingen vergt toch ook meerdere sessies om een beetje systeem erin te krijgen. Hier heb ik al eens een aantal artikelen over geschreven, dus laat ik het hier even bij voor nu.

Coaching

Geen trainingen zonder coaching tijdens wedstrijden. De technieken en patronen die we tijdens de trainingen oefenen moeten uiteraard getest worden en gecoacht. Winst of verlies, het maakt me niks uit, zolang de opdrachten maar worden uitgevoerd en ik de patronen terugzie op de baan. Tegelijkertijd neem ik ook het mentale deel maar mee. Hoe reageert het kind op tegenslagen en hoe past het zijn / haar tactiek aan? Dit is een uitermate belangrijk onderdeel van de trainingen, maar vaak ondergeschikt bij diverse coaches en trainers.

Last, but not least

Inmiddels ben ik tot de conclusie dat pamperen en nathouden niet werkt in de topsport. Positief coachen wordt ons geleerd in de SL2- en SL3-cursussen, maar niet zodanig dat je niet eerlijk mag zijn. Heeft een kind slecht gespeeld, dan vertel ik ze ook. Je moet ze uiteraard niet afkraken, maar wel zorgen dat je ze ook mentaal hard maakt, zonder dat ze gemeen worden. De scheidslijn is vaak heel dun! Ook dit verdient nog wel een nader artikel, want ik heb gezien dat de diverse coaches uit verschillende landen hier heel verschillend mee omgaan.

Voor mijn doen een best wel kort artikel, maar het geeft u misschien een indruk van wat er moet gebeuren om een basis neer te zetten op het liefst heel jonge leeftijd.

Wilt u met mij hierover van gedachten wisselen, interesse voor uw kinderen of heeft u een talentvol kind dat gewoon eens een 1 op 1 op training wil meemaken, neem dan gerust contact op. Nogmaals, de tijd heb ik straks, alleen voor de ruimte moeten we zorgen. Zoals gezegd, zaterdag a.s. ben ik bij het Junior Master-toernooi in Almere.