Welke toekomst heeft talentontwikkeling in het noorden van Nederland?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Ze trainen drie tot vier keer in de week en daar bovenop speelden ze de afgelopen jaren in de jeugdcompetitie, het Junior Master-circuit, NJK's en langzamerhand wat regionale seniorentoernooien (6 categorie).

Afgelopen jaren zijn ze actief geweest in de jeugdcompetitie en zijn daar alleen maar slechter van geworden. Zonder veel inspanning nagenoeg alles winnen, dat maakt lui en het demotiveert. Onze jongste was 12 jaar toen bleek dat hij in de U19 1e klasse niks meer te zoeken had. In onze omgeving zagen wij pubers die heel jong naar de seniorencompetitie zijn overgestapt en na een paar jaar stopten met badminton. Dat wilden wij voorkomen, plezier in deze sport moet op nummer 1 staan.

Wij (met nog een ouder) hebben daarom besloten om een jaar eens geen competitie te spelen, maar extra privé-training (drie uur) op de zaterdag te organiseren en te financieren. Deze beslissing heeft ons aardig wat kritiek opgeleverd. Bijvoorbeeld door de trainer van de nationale selectie: zeer onplezierig en zeer vooringenomen zonder ook maar een greintje interesse te hebben in onze oprechte overwegingen.

Een type training dat iets nieuws brengt, een nieuwe dynamiek, een andere manier van trainen, technisch, voetenwerk, snelheid. Met Rene Sehr hebben wij als ouders en ook onze kids hier de afgelopen maanden aan mogen ruiken en unaniem waren wij onder de indruk en ook blij met onze keuze om de competitie even links te laten liggen. De gretigheid om te leren en de bijbehorende inzet van kids en Rene was prachtig om te zien.

En denk nu niet dat wij van die ouders zijn die geloven in het ongelooflijke grote talent van onze kids. Waar wij wel in geloven is dat je ergens heel goed in kan worden als je maar wil. En waar we ook in geloven is dat winst, verlies, tegenslag, iets overwinnen, inzet en weerbaarheid kinderen heel veel kan bijbrengen waar ze in het leven veel aan hebben. En wees eerlijk, we kunnen toch ook hele goede divisie-spelers gebruiken?

Ons trainingsschema is nu als volgt: dinsdag badmintonschool, woensdag clubtraining, vrijdag badmintonschool en één in de twee weken in Vollenhove bij Roy Calbo (ook heel gaaf!), zaterdag privétraining door Rene Sehr. In totaal 9,5 uur per week badmintontraining. Mijn kinderen krijgen training van in totaal zes à zeven verschillende trainers, soms meer. Een lijn in die trainingen is er niet, niet zo gek met zo veel verschillende trainers. Maar hoe los ik dat als ouder op?

Rene moet door omstandigheden, die we heel goed snappen, afscheid van ons nemen en dat geeft een gapend gat in onze trainingskalender. Bovendien hebben we even mogen ruiken hoe training ook gegeven kan worden: we want more! Hoe vinden we in het noorden een dergelijke trainer? We weten het even niet meer...

Clubtraining is lastig, ze trainen nog bij de jeugd (één keer per week clubtraining) omdat we de trainingstijden van de senioren te laat vinden worden, maar hier moeten we waarschijnlijk op terugkomen. Ze trainen hoofdzakelijk met elkaar bij de club. Iedereen is van goede wil, maar op niveau trainen bij de club is er niet bij. De badmintonschool, ook van goede wil, bestaat uit ongeveer vier à vijf kinderen die op niveau meekunnen.

Het is allemaal heel erg schraal...

Het wrange is dat als je alle talentvolle jeugd in het noorden bij elkaar zou zetten je een fantastische competitie zou kunnen hebben en een meer dan volle sporthal waar je die kinderen in kan trainen. Maar ja, als elke club haar jeugd zeer snel naar de senioren laat opstromen, ondanks beloften dat niet te doen, maak je de jeugdcompetitie snel kapot. De jeugdcompetitie in het noorden is dan ook op sterven na dood. Dat had niet gehoeven. Daar komt verder bij dat academie en school niet door één deur kunnen om redenen die helemaal niks met badminton te maken hebben. Het gevolg is dat mijn kinderen in de afgelopen vier jaar nauwelijks tot nooit academie-kinderen tegenkwamen, behalve nota bene in het Junior Master circuit of het RJK.

Het is werkelijk ongelooflijk dat krachten (regio, clubs, school en academie) nooit zijn gebundeld t.a.v. jeugdbadminton. De som van alle kinderen was een prachtige groep. En ja, ik praat in de verleden tijd, het is water onder de brug. De academie in Heerenveen is niet meer, opgehouden, geen idee waarom. Nieuwe RTC's, geen idee, niemand heeft enig idee. Er zijn er nu twee in het zuiden van het land geloof ik, er komen er nog drie begrijp ik? Waar dan? Wanneer dan? In het noorden hebben we nu nog één badmintonschool en wat ik begrijp is dat deze scholen bij Badminton Nederland in het geheel niet in de strategie voor komen.

De badmintonbond heeft duidelijk haar handen van het noorden afgehaald. Wij snappen er niks meer van. Als ouder zou ik zoveel meer willen, de kosten (niet alleen financieel, maar ook de uren en de kilometers) die we in totaal nu maken zijn fors, het rendement gering. Het enige wat wij nog zouden kunnen doen is verhuizen naar Almere.

Wat we zouden willen? Even dromen hoor: een mogelijkheid om drie à vier keer per week te trainen met gelijken, met een doorgaande (trainings)lijn, coaching op belangrijke toernooien, individuele feedback, dialoog, hard werken en bovenal fun (!). En ja, daar hebben wij als gezin best wat voor over.

't Blijft een prachtige sport.

Ronald Damhof