Robert Hoogland: het is de zwaarste tijd ooit voor badmintontoppers

Maak kennis met Vihaan Shah!

Een team met sponsors tot iets laten komen, is fantastisch, maar het is wel een beperkt succes en dient niet de ontwikkeling in het algemeen.

Een belangrijk nadeel van individuele teams is dat voor een kleine sport als badminton sparring ontzettend belangrijk is. Er zijn in een kleine sport namelijk weinig tegenstanders van formaat. Kleinere individuele teams hebben eigenlijk altijd onvoldoende sparringsmogelijkheden. Daarnaast is continuïteit vaak niet gewaarborgd. Als een of meerdere talenten stoppen, is het team en de opgedane kennis vaak verloren.

Vroeger - medio 1980-2000 - was (in verhouding) toch meer geld beschikbaar; er was zelfs een eigen badmintoncentrum (NBC). Toen waren we met een aanzienlijk grotere groep talenten (de generatie die trouwens nu nog behoorlijk actief is op veteranentoernooien). En die talenten hielpen elkaar beter worden. Deze sporters waren echt NIET gedreven door geld, maar door concurrentie. Als je spelers zomaar geld geeft, worden ze lui ja. Wie niet? Maar zomaar geld geven is niet wat ik hier bepleit!

Geld moet naar het fundament. Potentiële badmintontoppers zitten waarschijnlijk niet op badminton, maar zitten gewoon op scholen en doen een andere sport omdat hun ouders dat toevallig ook doen. Dat vraagt het betere 'opsporingswerk'. Er is een begin gemaakt met werken op scholen met combinatiefunctionarissen, maar met uitzondering van een lokaal succes is dat allemaal een beetje in de startfase blijven hangen. Naast 'opsporingswerk' heb je genoeg verenigingen nodig waar de eerste beginselen goed woorden aangeleerd en waar het ook nog eens leuk is. Veel verenigingen hebben het ontzettend zwaar.

Daarnaast hebben we fors imagoprobleem. Het is gewoon niet stoer om te zeggen dat je op badminton zit. Ook dat imagoprobleem is hardnekkig.

Combinatiefunctionarissen, verenigingsondersteuning, trainerssupport, talentenplan, en - mijn voorkeur - eigen trainingscentrum vraagt veel budget. Dat kun je actief gaan halen met een goed plan, maar dat krijg je niet alleen voor elkaar. Daar heb je ook gewoon ondersteuning voor nodig van grotere instanties.

Nogmaals ik heb ontzettend veel respect voor onze huidige talententen en toppers. Het is de zwaarste tijd ooit. Maar als je structureel vooruit wil met de sport, moet je beginnen bij de scholen en de wijken. Hockey is een mooi voorbeeld. Het heeft de afgelopen jaren ingezet op die lijn, koppelingen met naschoolse opvang en inmiddels puilen de verenigingen uit. Reken maar dat er dan altijd potentiële toppers tussen zitten.

Het is dus belangrijk te investeren in een plan van aanpak, maar - gezien recente ontwikkelingen - twijfel ik wel ernstig aan de daadkracht en expertise binnen Badminton Nederland. Zij lijken voorlopig onvoldoende geëquipeerd om te komen met dat plan!

Bovenstaande is oorspronkelijk geplaatst als reactie op dit artikel.