Paul Kleijn is bezig met formatie van nieuw bestuur Badminton Nederland

Maak kennis met Sara Staats!

Nieuwe website

Een van de eerste projecten waar ik mee te maken kreeg was het opstellen van een nieuw platform. En ja, dat kun je ook een nieuwe website noemen. Echter was de wens om er meer een platform van te maken waarbij meer interactie mogelijk zou worden. Het project is zeer professioneel aangepakt en daarvoor is uiteindelijk de samenwerking gezocht met Webs. Een prima bedrijf welke ervaring heeft met andere sportorganisaties en het plan stond als een huis. Bedoeling was om Webs het platform te laten bouwen zodat Badminton Nederland deze kon vullen met de content.

Er was een planning gemaakt hoe dit allemaal aan te pakken en daar had ik alle vertrouwen in. Dat stond als een huis en uiteindelijk is er ook een prachtig platform uit voort gekomen. Echter heb ik sterk de indruk dat er bij lange na niet het maximale uit gehaald wordt. Al wat nu gepubliceerd wordt, werd op de oude site ook gepubliceerd en was dus al bereikbaar. Natuurlijk is dat op het nieuwe platform vele malen beter te vinden en ziet het er vele malen beter uit. En ook de manier van plaatsen is vele malen beter en makkelijker. Maar ik mis de echte storytelling. Ik mis de succesverhalen van de verenigingen uit het land. Er zijn flagships en die kunnen zeker al het nodige aan input leveren. Maar we hebben ook de nationale selecties waar van alles over te vertellen valt. We hebben ontwikkelingen die gaande zijn waar wat over te vertellen valt. Allemaal in de lijn met wat mogelijk is op het nieuwe platform. Er is ook interactie mogelijk, maar dan moet je dat wel toestaan. Het platform staat als een huis, maar er wordt te weinig mee gedaan.

Waarom wordt de website www.top-badminton.nl nog in de lucht gehouden? Dat heeft een heel andere look en feel en trekt maar weinig bezoekers omdat er te weinig op gebeurd. Integreer dat in je huidige omgeving en koppel dat aan de URL. Dat is allemaal mogelijk, en ik ben er van overtuigd dat er nog wel meer technische snufjes gehanteerd kunnen worden. Dat gaat mijn pet te boven, maar is technisch allemaal mogelijk met het huidige platform.

Punt is natuurlijk dat het gevoed zal moeten worden en daar zal Badminton Nederland toch echt zelf aan de slag moeten, en natuurlijk wordt er momenteel al van alles gepubliceerd, maar ik mis de verhalen uit het land, ik mis de verhalen van de nationale selecties. En natuurlijk moet er wel input komen, en daar kun je op gaan zitten wachten maar je kunt er ook naar vragen. En ik weet zeker dat er verenigingen zijn die hun succesverhalen willen delen. Ook de nationale selecties kun je om input vragen, en ik geloof best dat het sleuren en trekken zal zijn, maar waar een wil is is een weg. Ik vind het te makkelijk om steeds maar te zeggen dat er geen input komt en dat het dus aan anderen ligt. Je zal hier zelf aan moeten blijven trekken en steeds maar weer moeten vragen naar input, misschien moet je er wel op uit trekken om te krijgen wat je wil.

Rondom de olympische spelen in Rio van afgelopen zomer lag er een prima communicatieplan rondom deelname van Selena, Eefje en Jacco. Dat was gewoon prima en natuurlijk zullen daar op- en aanmerkingen op zijn, maar dat plan stond prima met de mogelijkheden die er zijn vanuit het bondsbureau. Maar willen we die lijn doortrekken, dan hadden we op zoek moeten gaan naar vrijwilligers die mee willen helpen om content aan te leveren. Co-creatie noemen ze dat ook wel, en daarbij is samenwerken met derden ook een optie. Want als je zelf iets niet kunt realiseren omdat er de middelen niet voor zijn, dan moet je creatief zijn en ik geloof er heilig in dat er vele vrijwilligers te ronselen zijn die mee willen werken aan de verhalen op het platform. Het raamwerk staat als een huis, nu de invulling nog.

Ook de evenementen kunnen volledig geïntegreerd worden en hun eigen URL behouden. Maar dan is er één look en feel en creëer je herkenbaarheid. Kijk nou naar zo'n EK Parabadminton in Beek. Die hadden hun eigen website gebouwd. Allemaal een hoop gedoe en dat had prima in de omgeving van Badminton Nederland gebouwd kunnen worden. Nu zijn er kosten gemaakt, en die kosten waren nagenoeg hetzelfde geweest als het geïntegreerd was in de omgeving van Badminton Nederland, gewoon met z'n eigen URL.

Natuurlijk heb ik dat ook meermaals besproken en dan komen we terug op waar ik steeds tegenaan gelopen ben, 1001 redenen om het juist niet te doen en het ongeloof in hoe ik er tegenaan kijk.

Social Media

In de moderne tijd ontkomen we niet meer aan social media en ook dit is dus een kanaal waar je gebruik van moet maken. We ontkomen er gewoonweg niet meer aan en dus moet je inzien dat je feitelijk 24/7 van je moet laten horen. En eerlijk is eerlijk, ik vind dat hier wel stappen zijn gemaakt. Het is simpel en eenvoudig vanuit je luie stoel thuis te beheren ondanks dat je niet aan het werk bent. Maar dat is wel waar we in de huidige tijd mee te maken hebben. En zoals gezegd vind ik dat hier wel positieve stappen zijn gezet.

Wat me wel frustreert is het feit dat rond het NK in Almere van jongstleden februari dingen gebeuren die ik niet kan verklaren en bij mij de wenkbrauwen doen fronsen. Al een aantal jaar organiseert Bart-Jan den Hollander de Badmintonsportfoto van het jaar verkiezing en zo ook dus dit jaar weer. Tijdens het NK wordt deze Badmintonsportfoto van het jaar gekozen en daar hoeft Badminton Nederland bijna niets aan te doen. Bart-Jan trekt daar de kar heeft zijn eigen website en via Facebook is het land te bereiken en voor Facebook ligt een rol bij Badminton Nederland.

Afgesproken is Bart-Jan berichten op Facebook te laten plaatsen op zijn eigen Facebook-pagina voor de Badmintonsportfoto van het jaar, en dat hij daar Badminton Nederland in tagt. Dan kan Badminton Nederland dat met één druk op de knop doorplaatsen op de Facebook-pagina van Badminton Nederland. Maar waarom wordt dat dan niet gedaan? En dat terwijl het afgesproken is. En als ik daar dan naar vroeg kwam het omdat het vakantie was, het was immers tussen kerst en nieuw. Maar waarom worden er dan wel berichten van verenigingen doorgezet? Ik dacht er dus zo het mijne van en gek dan toch dat je zo argwanend wordt. Of zie ik dat nou zo verkeerd?

Communicatie algemeen

Als je voor een organisatie werkt als Badminton Nederland, dan dien je de belangen van een hele grote groep mensen. En dus vind ik dat je die mensen moet laten weten waar je mee bezig bent. Je doet het immers voor die mensen en die hebben er recht op. Daarom heb ik altijd gezegd dat ik een blog schrijf om die achterban te laten weten waar ik mee bezig ben. En ja, velen zal het ze niet interesseren, maar gelukkig waren er ook velen die er wel blij mee waren dat ik wekelijks een blog schreef. Ik heb op een gegeven moment die frequentie wat aangepast omdat ik veel in herhaling viel, maar bleef de achterban wel informeren.

Helaas waren er binnen het bestuur een aantal die hier erg veel moeite mee hadden. Ze vonden dat ik te veel mijn eigen mening verkondigde en zaken bespreekbaar maakte waarover we binnen het bestuur van mening verschilde. Men vond dat ik schreef namens Badminton Nederland, en ik vond dat ik mijn persoonlijke blog schreef in mijn rol voor Badminton Nederland. Als ik niet schrijf en deel wat ik ergens van vind, dan krijg ik nooit de juiste feedback vanuit het land. Nu kreeg ik die wel en kon ik dus mijn visie bijstellen als bleek dat ik er faliekant naast zat. En ja, wellicht had ik beter naar meningen kunnen vragen, in plaats van mijn mening te ventileren en daar op te laten reageren. Daarover kun je twisten en is best een mouw aan te passen. Maar men was gewoonweg niet gelukkig met mijn openheid en dus is mijn blog de nek omgedraaid.

Je ziet die non-communicatie ook overal terug. Veel ruis en onbegrip ontstaat juist omdat er niet gecommuniceerd wordt. Kijk nou naar het gedoe rondom de bestuurscrisis. Er is vrijwel niets gecommuniceerd en dus worden er allerhande verhalen de wereld in geslingerd en kan iedereen op basis van aannames zijn eigen waarheid creëren. Als er gewoon gecommuniceerd wordt over wat er aan de hand is en welke vervolgstappen er genomen zijn, dan is het voor iedereen die het weten wil duidelijk. Nu weet feitelijk niemand wat er aan de hand is en hoe men de crisis op wil lossen. En doordat er dus niet gecommuniceerd is, is er ook geen betrokkenheid, ook iets waar men steeds over moppert.

Ook de ruis die er ontstaan is rondom het masterplan Topsport is veel te doen. Technische directeur Claus Poulsen is met van alles bezig om het voor de jeugd mogelijk te maken door te groeien naar de absolute top. Daarvoor heeft hij plannen geschreven en ik heb steeds gezegd dat hij moet communiceren en moet laten weten waar hij mee bezig is. Want men wil gewoonweg weten wat er allemaal op stapel staat. Waarom doet Claus dat niet? Waarom antwoord hij vrijwel niet op vragen die gesteld worden. Waarom? Nu is er dus een hoop gedoe, zeker bij de direct betrokkenen en rept men over een angstcultuur.

Omdat ik de kreet angstcultuur steeds vaker hoorde, en binnen de bestuurskamer stelselmatig werd genegeerd ben ik begin januari op zoek gegaan naar betrokkenen die hun zorgen wilde delen. Die vraag leverde mij de nodige reacties op en dan met name dat men erg bang is zich uit te laten over hetgeen zich afspeelt, want dat zou dan wel eens ten koste kunnen gaan van hun kinderen. Dat is toch te zot voor woorden? Als je dus kritiek hebt, moet je gewoon je mond houden anders....... Dat kan er bij mij echt niet in. Ook al is men nog zo kritisch en blijft men vragen stellen, dan nog vind ik dat je daar serieus mee om moet gaan. Niemand, maar dan ook niemand heeft van mij geen antwoord gehad op vragen en opmerkingen die hij of zij aan mij gesteld heeft. Waarom worden mensen stelselmatig genegeerd? Dus door er maar niet mee in gesprek te gaan, heb je geen problemen? Ongehoord. Ik ben er in ieder geval super trots op dat menig betrokkene mij toch in vertrouwen heeft genomen en zijn zorgen met mij gedeeld heeft, en dat is geen kattenpis mensen, dat is serieus een groot punt van zorg.

Zo wordt ook de rol van de afgevaardigden in twijfel getrokken binnen het bestuur. Sommigen zeggen niets en ook ik vind dat die mensen meer van zich moeten laten horen. Maar ja, dan moet je ze ook wel serieus nemen. Ik meermaals aan de bestuurstafel geopperd om de afgevaardigden op de hoogte te brengen met waar wij mij bezig waren. Dat werd vrijwel niet gedaan. Er is wel een keer een sessie georganiseerd met de afgevaardigden en het bestuur met als thema vertrouwen, maar je moet dan niet denken dat met één zo'n sessie het vertrouwen in elkaar verbeterd is. Dat vertrouwen moet je verdienen en dat verdien je mijn inziens alleen als je laat weten waar je mee bezig bent. Doordat we dat niet deden, werden de afgevaardigden voorafgaand aan vergaderingen geconfronteerd met de plannen en daar kwamen dan vragen op. Niet vreemd natuurlijk want het gaat wel over het beleid. En ja, we organiseerde voorafgaand aan de bonds- en jaarvergaderingen wel informele bijeenkomsten ter voorbereiding maar mijn inziens moeten de afgevaardigden de tentakels zijn in het land. Ze vertegenwoordigen immers de verenigingen per regio. Zij kunnen de informatie opzuigen bij de verenigingen en doorspelen naar het bestuur.

Ik geloof in een rol voor de afgevaardigden maar dan moet je ze wel betrekken in het proces en input van ze vragen voor de plannen die er gesmeed moeten worden. Nu is het meer stemvee en is de grootste groep stil tijdens vergaderingen. Ik vind dat het bestuur daar het voortouw in moet nemen en de interactie op moet zoeken met de afgevaardigden, en niet alleen voor en tijdens de vergaderingen, maar gewoon het hele jaar door.

Kortom, door niet of te weinig te communiceren, is er geen duidelijkheid en ontstaan er de wildste verhalen. Men gaat hun eigen waarheid creëren en dan sta je als organisatie met 0-2 achter, of misschien wel met 0-3 of 0-4. Vertrouwen moet je verdienen en schijnbaar heeft men wel vertrouwen in mij, en wat ik dan ook steeds hoor is dat juist ik dat vertrouwen heb omdat ik luister naar wat er leeft in het land en dat ik vertel hoe ik tegen zaken aan kijk. Dat is duidelijk en helder en dus weet men waar ze aan toe zijn bij mij. Ik neem iedereen serieus.

Kandidatuur

Ik heb de afgelopen maanden vaak na zitten denken en met diverse personen gesproken en gemaild. Ook met sommige afgevaardigden heb ik contact onderhouden. En steeds weer ging dat ook over een eventuele terugkeer in een nieuw bestuur. Sommigen spreken zich hier openlijk over uit, anderen doen dat in een persoonlijk bericht naar mij. Schijnbaar is er draagvlak voldoende vanuit het land en ik heb steeds aangegeven best bereid te zijn om terug te keren in een nieuw bestuur. Heb dan uiteraard wel zo mijn vragen waaraan beantwoord zal moeten worden. Er is nu door de afgevaardigden een oproep gedaan om bestuursleden aan te dragen. Dat heeft mij doen besluiten om zelf actief de boer op te gaan en noem het maar campagne te gaan voeren. Via Facebook een oproep gedaan om mij te steunen en de reacties zijn veelbelovend. Ik ben bezig om zelf een bestuur te formeren welke ik in stemming wil brengen tijdens de jaarvergadering van 24 juni aanstaande. Ook ik zal daar deel van uitmaken en als jij het ziet zitten dat ik terug keer in het bestuur, klik dan hier om je steun in mij uit te spreken.