De nieuwe wereldtoppers hebben geen smartphone

Ken je BC Maasland al?

Na twee dagen blijkt dat niet waar te zijn. Ze zijn verslaafd aan hun telefoon. Ze zien het alleen niet als een verslaving. Voor mij is het iets om zeer bedenkelijk te zijn over de mogelijkheid om de top te halen voor zulke spelers. Je bent in gesprek en er komt een signaal binnen van een tekst... en de speler is niet alleen afgeleid maar MOET kijken. Ik stop daarop het gesprek en kom er ook niet meer op terug. Hetzelfde als wat ik zou doen als ik onderbroken word in iets wat ik aan het vertellen ben en een speler een eigen verhaal begint te vertellen, ook dan kom ik niet meer terug op mijn verhaal of uitleg.

Het zijn gewoontes die het actief luisteren in de weg staan. De spelers zitten in hun eigen vaak kleine bubbel en het zal je veel te veel moeite kosten om daar verandering in te brengen dus kies ik ervoor met spelers te werken die geen verslaving hebben.

Wanneer je net zoveel tijd aan je badminton zou besteden als dat je op je telefoon zit, dan kom je 100% zeker in de top 100 van de wereld. Ik heb al een aantal keer meegemaakt dat spelers me vertelden dat ze niet genoeg tijd hadden om hun trainingsprogramma goed uit te voeren. Ze wisten niet waar ze een gaatje konden vinden voor het uurtje extra training per dag in de zomerperiode.

En dat terwijl ze gemiddeld vijf uur per dag op hun telefoon zitten. Afgelopen maand hebben we nog een speler op bezoek gehad die als ambitie had profspeler te worden. Hij zat tijdens zijn verblijf hier meer dan zeven uur op zijn telefoon tegenover tussen drie en vier uur training per dag. Hij kreeg weinig nachtrust omdat hij de uren voor het slapen gaan ook online was. De kans dat hij ook echt prof gaat worden is zeer klein, ik schat het in op onder de 5%.

Sportbonden zouden een maximaal aantal uren per week moeten instellen voor spelers die in de nationale selectie zitten, zowel bij de jeugd als bij de senioren. Spelers die hun smartphone weg kunnen leggen zijn veel meer gemotiveerd om aan de top te komen dan spelers die dat niet doen. De bond zal ook nooit iemand in de nationale selectie toe laten die aan drugs of alcohol is verslaafd en verslaafd zijn aan gokken is ook al gestraft binnen de sport in Azië.

De telefoon hoort in hetzelfde rijtje als alcohol, drugs, roken en gokken. Het beïnvloedt de prestatie van spelers op een enorme manier. Hetzelfde geldt voor trainers: ik zie veel te vaak trainers achter de baan zitten die met hun telefoon bezig zijn. Meer respectloos kan je als trainer niet zijn tegenover je spelers.

Wanneer je echt het beste uit jezelf wil halen zowel in het gewone leven als in de sport, dan heb je de discipline om je telefoongebruik tot een minimum terug te brengen en vooral om hem weg te kunnen leggen.