Richard Dijk: Hoe gaat Badminton Nederland met haar vrijwilligers om?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Dit schrijven bevat zaken en onderwerpen die tijdens mijn werkzaamheden voor Badminton Nederland aan de orde zijn geweest. Zaken waarvoor ik mij ingespannen heb en mijn maximale inzet voor zover dat op dat moment mogelijk was.

Reden van dit schrijven en uiteenzetting lijken mij voor u als bestuur erg duidelijk. U heeft bestuurslid Ger Tabeling met een missie op pad gestuurd. De missie bestond uit het aan mij meedelen dat Badminton Nederland de samenwerking met mij als vrijwilliger wil beëindigen.

Als reden voor de beëindiging van de samenwerking en dus van mijn diensten als vrijwilliger van Badminton Nederland (hierna: BNL) werd door bestuurslid Ger Tabeling letterlijk aangegeven dat het bestuur en met name Barbara Mura, algemeen manager van BNL, graag verder wil samenwerken met mijn ex-partner en haar nieuwe vriend. Beiden zullen zich gaan bezighouden met de organisatie van het NK en de Dutch Open, waardoor er voor mij geen plaats meer is volgens Ger.

Een voor mij zeer pijnlijke situatie, temeer omdat ik mijn toenmalige partner en haar nieuwe vriend tijdens een badmintonevenement aan elkaar heb voorgesteld en er tijdens badmintonevenementen verdere avances naar en met elkaar hebben plaatsgevonden. Na de breuk die daardoor is ontstaan heb ik zeer veel steun ondervonden van diverse bestuursleden, medewerkers en vrijwilligers van onze bond. Dit heeft mij destijds erg goed gedaan.

Direct werd kenbaar gemaakt dat BNL te allen tijde onpartijdig zou optreden en beide partijen zou respecteren. In een later stadium werd mij door Hendrik Boosman, medewerker bondsbureau, medegedeeld dat de nieuwe partner van mijn inmiddels ex, aan hem te kennen had gegeven geen diensten meer te willen en zullen uitvoeren voor Badminton Nederland bij zaken waar ik ook direct bij betrokken of aanwezig zou zijn.

Even terug naar de missie van bestuurslid Ger Tabeling. Aan het einde van het gesprek gaf hij ook nog kort aan dat het bestuur niet erg tevreden is over mijn functioneren als toernooidirecteur van de fantastische European Para-Badminton Championships 2016 die vorig jaar in Beek plaatsvonden. Inmiddels door het bestuur omschreven als het 'Beek-debacle'. Een evenement wat in de ogen van het bestuur van BNL alleen geld gekost heeft en niets opgeleverd. Dit zal volgens Ger eventueel ook als reden aangevoerd kunnen worden door het bestuur voor het beëindigen van de samenwerking tussen BNL en mij.

De eerste reden is natuurlijk op zich al erg vreemd te noemen aangezien het bestuur en bondsbureau van Badminton Nederland nu toch erg duidelijk wel partij kiezen. Terwijl er door zowel bestuursleden als ook bondsbureau mij verzekerd is dat hier geen sprake van zou zijn.

Ineens nog een uitleg...

Enige dagen nadat Ger Tabeling mij de mededeling heeft gedaan inzake het beëindigen van de samenwerking werd ik gebeld door Barbara Mura, de algemeen manager van Badminton Nederland. Veel mensen verwarren dit met de functie 'manager bondsbureau', maar hierover ben ik al eens op de vingers getikt door haar, dat het moet zijn 'algemeen manager' van Badminton Nederland.

Barbara wilde mij de diverse redenen nog eens vertellen dat het bestuur het besluit heeft genomen en niet zijzelf. Ook zegt zij niet betrokken geweest te zijn bij een keuze in samenwerking met bepaalde personen. De voornaamste reden was het 'Beek-debacle' en niet zoals Ger Tabeling mij meedeelde de samenwerking met mijn ex en haar nieuwe partner. Daar is namelijk geen enkele sprake van volgens Barbara. Beiden zullen niet verbonden worden aan de Dutch Open en het NK voor zover bij haar bekend. Ik kan dan slechts concluderen dat óf Ger Tabeling een grote duim heeft, wat op mij onwaarschijnlijk over komt, óf Barbara Mura vertelt mij niet de volledige waarheid.

Daarnaast zou ik veel te weinig inzet getoond hebben tijdens andere evenementen, commentaar gehad hebben op de toernooidirecteur en mijn werk niet goed hebben gedaan m.b.t. sponsoring. Enfin, dit waren totaal andere redenen dan die Ger Tabeling mij heeft genoemd tijdens ons gesprek bij de Witte Bergen onder het genot van een kop koffie.

Op mijn vraag aan Barbara waarom men niet al vóór de Dutch Open 2017 mij heeft laten weten de samenwerking te willen beëindigen, kreeg ik te horen dat dit sneu zou zijn en slecht voor de organisatie. Ze gaf toe dat het daarvoor al bekend was. Waarom dan toch mij en mijn huidige partner gewoon door laten gaan terwijl we privé ook erg druk waren vanwege het overlijden van mijn vader die ook nog eens tijdens de Dutch Open begraven is!? Dat getuigt werkelijk niet van enig respect Badminton Nederland! Walgelijk zelfs!

Daarbij komt nog dat ik te weinig inzet getoond zou hebben om de sponsoring rond te krijgen voor de Dutch Open 2017. Echter ik heb Barbara van de informatie voorzien dat dit niet mijn taak was: dat was duidelijk de taak van de toernooidirecteur. Ik was verantwoordelijk voor andere zaken (hospitality en arrangementen). Ze zou zich laten inlichten... Kortom, er wordt gekeken naar vele excuses om de beëindiging van de samenwerking te kunnen onderbouwen.

Het losse zand blijkt drijfzand... Jammer dat niet de rechte weg gekozen is in de vorm van persoonlijke gesprekken, van onderbouwing, van zekerheden, van vertrouwen in en met elkaar. Nee, nu gaat het op de wijze van inspringen op de huidige situatie, onvoorbereid en met onjuiste informatie. Telkens verzint men er ook iets bij. Het besluit was al genomen voor aanvang van de Dutch Open en toch word ik afgerekend op zaken die plaatsgevonden zouden hebben tijdens de Dutch Open?

Vreemd genoeg krijg ik dezelfde klachten niet wat betreft de medeorganisatie van de NK's van de afgelopen jaren. Misschien omdat dit transparanter verloopt, een andere toernooidirecteur en duidelijke draaiboeken.

Barbara merkte, tijdens het telefoongesprek, dat ik erg boos en nog steeds erg aangeslagen was over de gang van zaken en de respectloze behandeling. Ze heeft me daarna alsnog een gesprek aangeboden. Maar wat mij betreft is een gesprek of zijn gesprekken niet meer nodig. Er is een duidelijke muur gebouwd door BNL die bepaalt dat er een definitieve breuk is. Althans BNL in de huidige vorm...

De Dutch Open 2017, helaas privé een nare herinnering

Tijdens name de Dutch Open 2017 zou mijn inzet niet goed geweest zijn. Ik zou commentaar hebben gehad op het beleid van toernooidirecteur Hendrik Boosman en mijn inbreng zou minimaal geweest zijn.

Mja, helaas besloot mijn vader twee dagen voor de Dutch Open te overlijden en moest ik dus twee dagen tijdens het evenement verstek laten gaan i.v.m. een begrafenis en condoleance. Als ik dit alles tevoren had geweten had ik mijn ernstig zieke vader aan zijn sterfbed beter kunnen vragen om te overlijden na de Dutch Open.

Wat betreft mijn commentaar op de toernooidirecteur: dat klopt voor een deel zeer zeker. Als ik op maandagochtend de speelzaal betreed en zie dat het wedstrijdlicht brand en veel te weinig lichtopbrengst geeft, ga ik vragen stellen hoe dit kan. Als dan ook nog eens de volgende dagen de ene storing na de andere optreedt en lampen spontaan uitvallen, vraag ik weer hoe dit kan. Wie heeft de afspraken met het 'lichtbedrijf' gemaakt en welke afspraken zijn er exact gemaakt? Als na meting blijkt dat de lichtopbrengst amper 250 lux is en dit 1000 lux zou moeten zijn, dan trek ik de conclusie dat het licht niet goed genoeg is om te spelen. Ik eis een snelle oplossing. Op dat moment krijg ik te horen dat ik er geen verstand van heb en mijn mond moet houden. Ondanks mijn technische opleiding. En er is maanden tevoren vanuit de Dutch Open commissie duidelijk gevraagd e.e.a. te testen ruim voor aanvang van het evenement om problemen als deze te voorkomen. De toernooidirecteur vond dat maar onzin en daar bleef het bij.

Tevens krijg ik dan te horen dat het niet aan het licht ligt, maar aan Eric Bakker van SBT die op zijn beurt wraak wil nemen omdat hij niet het licht heeft mogen verzorgen. Hij gaf zogenaamd niet de juist gemeten waarde door. Enfin, dit spelletje heeft zo ongeveer de hele week geduurd waarbij het steeds onzeker bleef of we de finales wel met goed licht zouden spelen. Omdat ik wegens het overlijden van mijn vader twee dagen afwezig ben geweest kwamen mensen daarna bij mij om te vertellen dat ze het gevoel hadden niet serieus te zijn genomen door de toernooidirecteur.

Na veel zeuren en aandringen van mij en andere vrijwilligers, van onder andere de wedstrijdleiding, besloot de toernooidirecteur om wederom het lichtbedrijf te bellen. Toen er eenmaal iemand van hen aanwezig was om opnieuw het probleem te bekijken, heb ik samen met Eric Bakker de verantwoordelijke kunnen overtuigen dat het licht te zwak was. Dit omdat de toernooidirecteur druk was met andere zaken. Om later weer van de toernooidirecteur te horen te krijgen dat het licht zo sterk was dat de vraag van de media op zondag zou komen om het licht te dimmen. Wat uiteraard niet gedaan is, want er was amper licht genoeg.

Wat mij tijdens deze evenementen zorgen baart, is dat er in problemen gedacht wordt en niet in oplossingen. Dat er een probleem is, dat geeft niet. Er is namelijk altijd een oplossing. Mits je die wil vinden. Je kan ook in het probleem blijven hangen. Sommige mensen kunnen problemen niet loslaten of erger nog, ze zien ze niet eens! Het licht brandt toch? Als er dan door een handjevol vrijwilligers zaken opgelost worden, lijkt me dat een juiste werkwijze, vooral ook omdat de toernooidirecteur besloten heeft zich niet op de vloer te laten zien maar op kantoor te blijven. Dit met als reden om eventuele calamiteiten de baas te kunnen. Volgens mij is de enige calamiteit die zich op kantoor voordoet dat het papier in de printer op is, of erger nog, blijft steken.

Vrijwilligers die ontevreden zijn, daar moet een reden voor zijn. Of het nu gaat om de dame die de broodjes en koffie verzorgt, de man die alle transport regelt of om de wedstrijdleiding: mensen willen zich gehoord voelen. Iedere ochtend maakte ik een rondje langs alle vrijwilligers en andere betrokkenen. Om zo te peilen wat de sfeer is, of er zich eventueel problemen zouden kunnen voordoen of om gewoon even te luisteren naar de mensen.

Mensen zijn blij dat ik weer even langskom en even naar ze luister. Want ik was er dinsdag en woensdag niet i.v.m. het overlijden van mijn vader, en dat krijg ik meteen te horen. Op die dagen is er niemand van de toernooiorganisatie geweest om even te peilen hoe het gaat. Net als de laatste jaren eigenlijk standaard het geval is dat ik even langskom, maar niet de toernooidirecteur ook even belangstelling toont voor 'zijn' vrijwilligers.

Als ik dit met de toernooidirecteur besprak, dan kreeg ik te horen dat er veel zeikerds rondlopen. Zeikerds die geen betrokkenheid voelen en die zo langzamerhand eens vervangen moeten worden. En de mensen van SBT, daar moeten we voor uitkijken. Die gaan onder leiding van Eric Bakker en die baalt dat hij het niet meer organiseert en dat hij steeds minder mag doen, onder andere het licht niet meer nu. Daarnaast stookt Eric Bakker weer samen met Rob Taconis die de media verzorgt, althans in de ogen van de toernooidirecteur.

Ik hou mij liever bezig met de mensen op de vloer, met de mensen van SBT, Yonex, Bees-Sport en andere betrokkenen die voorzien moeten worden van de juiste informatie. Waar gevraagd moet worden of alles naar wens verloopt. Mensen die bij mij komen met vragen, omdat ik ze direct samen met hen oplos indien mogelijk. Mensen die aangeven dat ze de vraag al een paar maal gesteld hebben aan de toernooidirecteur en hij het zou oplossen maar dat nog steeds niet gedaan is.

Het is belangrijk om prioriteiten te stellen. Stel, er komt een belangrijke delegatie van een ambassade op bezoek bij je evenement. Kies je er dan als toernooidirecteur voor om die mensen zelf keurig te begeleiden en een rondleiding te geven? Of maak je de keuze om een vrijwilliger in spijkerbroek de opvang en rondleiding te laten verzorgen terwijl je zelf een borrel en etentje hebt in de VIP-lounge omdat een collega afscheid neemt? Als ik daar dan iets van zeg, is dat dan commentaar hebben op je toernooidirecteur of is dat een constatering van iets wat gewoonweg niet kan?

Geen draaiboeken hanteren maar tijdlijsten die niet compleet zijn of voorzien van onjuiste informatie. Zaken die vergeten worden omdat ze niet op de tijdlijsten staan. Tijden van vrijwilligers en personeel die niet kloppen of waar een tijd en aantal van voorgaande jaren is overgenomen. Hierover mag natuurlijk niets gezegd worden, want dan is het commentaar op de toernooidirecteur.

Veel, heel veel vragen van mensen. Veel, heel veel verschillende manieren om ze te beantwoorden. Het is de toon, de lach, de ernstige blik, een korte snauw, een vriendelijke uitleg. Het is de wijze waarop mensen te woord worden gestaan. We hebben het in de meeste gevallen over vrijwilligers. Vrijwilligers die tijd maken om voor BNL te werken in vrije of opgenomen tijd.

Ik heb zelf fijn samengewerkt met drie vrijwilligers waarvan er eentje voor het eerst betrokken was bij dit evenement. De andere twee kende ik al langer en we hebben samen al veel gedaan bij verschillende evenementen. Zo hebben we ook samen bepaalde ideeën over de gang van zaken bij evenementen, en zijn het ook niet altijd eens met de organisatie. Niet eens over de aanpak, wijze van omgang met mensen en inzicht dat vaak ontbreekt.

Goede ideeën en uitbesteden? Nooit meer iets vernomen...

Hierover hebben we in de eerste week van 2017 een gesprek gehad met twee bestuursleden, Paul Kleijn destijds nog en Clemens Wortel. Beide onderkenden de problematiek en waren enthousiast over onze ideeën om de organisatie van een aantal evenementen over te nemen. We zouden dit op de mail zetten naar het bestuur en dan zou het als een serieus onderwerp behandeld gaan worden. Echter wat er gebeurde was onvoorstelbaar. Al voor de bewuste bestuursvergadering kwam er vanuit het bondsbureau commentaar op ons ingediende stuk.

Daarna kwam er een uitnodiging, niet vanuit het bestuur maar vanuit het bondsbureau. We zouden een gesprek hebben met Barbara Mura en Hendrik Boosman. Ger Tabeling zou namens het bestuur aansluiten. Dit gesprek was gepland tijdens het NK in februari 2017.

Het gesprek heeft plaatsgevonden met Hendrik en Barbara. Ger Tabeling was helaas niet namens het bestuur bij het gesprek aanwezig. De eerste opmerking van Barbara was dat het haar tegenviel dat juist wij commentaar hadden op Hendrik Boosman en op de organisatie van de evenementen. Dit bleef de boventoon voeren tijdens het gesprek. We hebben nog kenbaar gemaakt niets tegen Hendrik persoonlijk te hebben, maar waar wij dachten dat de problematiek zou liggen. We hebben aangeboden om een aantal evenementen qua organisatie van BNL over te nemen. Barbara zou hierop snel terugkomen met een reactie naar ons... Daar is het bij gebleven, we hebben helaas nooit meer iets vernomen. Ja, nu... Richard, je hebt commentaar geuit op de toernooidirecteur en dat is ook een reden dat we afscheid van je gaan nemen.

Sponsoring, eerst zaaien of direct oogsten?

Door het bestuur werd ik begin 2016 benaderd of ik iets zag om sponsors te gaan werven voor Badminton Nederland. Dit op basis van een provisie over het sponsorbedrag, dus geen vorm van salaris. Het zou gaan om alle vormen van sponsoring van bestaande en nieuwe sponsoren. Sponsoring is een vorm van inkomsten die belangrijk is voor een bond maar waar een begroting niet op vastgepind mag worden.

Helaas is direct bij aanvang van de overeenkomst mijn moeder in het ziekenhuis beland en hadden mijn toenmalige partner en ik onze handen vol aan zorg op dat moment. Mijn moeder overleed en ik heb even weinig kunnen doen op het gebied van sponsoring. Kort daarna besloot mijn partner het groenere gras te betreden van een getrouwde collega binnen het badminton en stopte onze relatie. Weer een tegenslag, want niet alleen rouw en verdriet voerden de boventoon maar ook verhuizingen.

Er stond een Dutch Open 2016 in Almere voor de deur en een week daarna de European Para-Badminton Championships 2016 in Beek (Limburg). Genoeg te doen dus, eigenlijk een monsterklus want inmiddels begonnen ook de voorbereidingen van de finale eredivisie en het NK.

Naast alle sponsorgesprekken was ik ook bezig met de Dutch Open 2017 t/m 2021. Ook een vorm van sponsoring, want de gesprekken met gemeenten gingen gepaard met het pogen een zo groot mogelijke financiële injectie mee te krijgen bij organisatie van het evenement binnen de gemeente. En in totaal gaat het dan al niet meer over bedragen met 3 of 4 nullen. Deze gesprekken met gemeenten voerde ik samen met Hendrik Boosman van het bondsbureau, verantwoordelijk voor evenementen en sponsoring.

Voor de diverse evenementen sprak ik, al dan niet samen met de manager evenementen en sponsoring, met diverse bedrijven. Eerst moest er gezaaid worden, daarna pas kan er geoogst worden. Echter dit ging voor BNL niet snel genoeg... In november 2016 kreeg ik te horen dat men de sponsoring zelf ging doen en werd ik bedankt voor mijn inzet.

Er was op dat moment al veel gezaaid... het oogsten kon toen pas beginnen... Namen als Yonex, FZ Forza, Jaap van de Kolk, gemeente Almere en Met en CoWe zien ze nu terug op evenementen als sponsor. Driemaal raden met wie ze om de tafel hebben gezeten. Zelfs nadat BNL de samenwerking inzake sponsoring met mij heeft opgezegd heb ik nog gesprekken gevoerd met bovengenoemde sponsoren of samenwerkingspartners, zoals ik ze liever noem.

En nee, ik laat niets los over sponsorbedragen, maar ik heb er nooit een cent aan verdiend. Wel kan ik met trots naar die namen kijken, omdat ik weet wat het mij aan inzet en energie heeft gekost om ze uiteindelijk te overtuigen van een nieuwe of voortzetting van een sponsorvorm, of in mijn bewoordingen een samenwerkingsvorm.

De European Para-Badminton Championships 2016 in Beek: zonder inzet Badminton Nederland!

Tijdens de finale van de eredivisie 2016 in Den Bosch is het bestuur van Badminton Nederland bij mij gekomen of ik er wat voor voelde om toernooidirecteur te worden van de European Para-Badminton Championships 2016 in Beek (Limburg) in oktober dat jaar. Deze vraag werd mij gesteld door voorzitter Clemens Wortel, nadat het bestuur vergaderd had en het evenement en mijn naam besproken zijn in die vergadering.

Op de vraag waarom men bij mij uitgekomen was, kreeg ik als reactie mijn onvermoeibare inzet bij alle BNL-evenementen, mijn keurige wijze van communiceren en mijn inzicht in evenementen. In eerste instantie werd geopperd Ger Tabeling als toernooidirecteur aan te stellen, maar het bestuur wilde eigenlijk voorkomen dat het een evenement zou worden dat door directe leden van het bestuur of bondsbureau georganiseerd zou worden. Er mochten geen verantwoordelijkheden bij het bestuur liggen. Ik heb na enige dagen te kennen gegeven dat ik de functie wil aanvaarden.

Tijdens de eerste overleggen werd meer en meer duidelijk dat er geen enkele naam van medewerkers van het bondsbureau of bestuur verbonden mocht zijn aan het evenement. Iedere zaak die door het bondsbureau geregeld werd onder normale omstandigheden mocht nu alleen met toestemming van de algemeen manager van Badminton Nederland, Barbara Mura, uitgevoerd worden. In feite mocht er geen enkel uur van werkzaamheden door het bondsbureau worden opgenomen in de begroting. Het moest een 'budgetneutraal' evenement worden. Let wel, we hebben het nog steeds over een evenement van Badminton Nederland, echter zonder personele en financiële ondersteuning van Badminton Nederland.

Na heel veel heen en weer gemail met de Badminton World Federation (hierna: BWF) en Badminton Europe konden de contracten worden getekend. Echter de BWF begon erg zenuwachtig te worden aangezien het bestuur van BNL maanden op zich heeft laten wachten of er nu wel of geen European Para-Badminton Championships 2016 mochten komen. De gemeente Beek en de provincie Limburg waren erg voorzichtig in het toezeggen van subsidies, mede omdat eerder het bestuur van Badminton Nederland in het verleden op het laatste moment de stekker eruit heeft getrokken om een WK te organiseren. Het vertrouwen in Badminton Nederland was bij de gemeente en provincie dan ook niet erg groot, want er bestond een kans dat de bond weer zou zeggen van: nee, we doen het toch maar niet op het laatste moment. Dit is zelfs een aantal malen duidelijk gevraagd door de gemeente en burgemeester. In feite stonden we dus al met 3-0 achter en hadden we wat goed te maken van eerdere capriolen van onze bond.

Helaas is tussen de aanvaarding van mijn functie als toernooidirecteur en het uiteindelijke EK mijn moeder overleden en is zeer kort daarna mijn relatie beëindigd. Dit, samen met verplichte verhuizingen, waren voor mij persoonlijk zware tegenslagen, maar ik heb besloten met de organisatie van het EK door te gaan om niemand teleur te stellen en er alsnog een mega internationaal evenement van te maken.

De begroting was erg sober, het zou een internationaal toernooi worden onder de vlag van Badminton Nederland zonder elektronische telling, zonder lunch en diner voor vrijwilligers, deelnemers en andere betrokkenen. Zonder ervaren tellers, lijnrechters en zonder speciaal aangelegde banen.

Het zou een eenvoudig 'sporthal toernooitje' gaan worden zonder enige professionaliteit. Althans dat was hoe de eerste begroting eruit zag. In die periode heb ik mezelf regelmatig achter m'n oren gekrabd over hoe we hier een evenement van konden maken welke indruk zou achterlaten bij deelnemers en betrokkenen op internationaal vlak.

Deze sobere begroting was er overigens eentje van de twee begrotingen die bestonden, één voor intern en de andere voor extern gebruik. In veel gevallen noemen ze zoiets ook wel creatief boekhouden. Aan de ene partij laat je zien hoeveel je er als bond zogenaamd zelf in stopt en wellicht is de partij daar dan gevoelig voor en stopt er net zoveel in. Natuurlijk zijn we zelf niet van plan er zoveel in te stoppen. Telkens weer moest ik dan ook de begrotingen aangepast doorsturen naar de penningmeester van Badminton Nederland. Want ja het mocht dan geen uren kosten of onder directe leiding gaan van het bestuur of bondsbureau, Badminton Nederland hield natuurlijk wel de vinger aan de pols.

Ik mocht dan veel inzet hebben en ideeën, mijn rechterhand Albert Valentijn uit het Limburgse had net zoveel energie en toonde maximale inzet. Albert kent de weg in Limburg en de juiste personen die voor ons van belang zouden kunnen zijn binnen de organisatie van het evenement.

Duidelijk was de boodschap van het BNL-bestuur: er mocht geen enkele bemoeienis en verantwoordelijkheid komen vanuit BNL. Niet van bestuur en niet van het bondsbureau. Dat zou wel handiger geweest zijn, want binnen het bestuur zat de juiste man in de persoon van Ger Tabeling om de hotelboekingen bij te houden, maar helaas mochten we van hem geen gebruik maken. We vonden in Limburg iemand die dit voor evenementen eerder gedaan had en hij ging er vol in. Toch kwamen er wel wat problemen naar boven, want het aantal deelnemers was boven verwachting hoog en dus ook de begeleiders en uiteindelijk weer het grote aantal hotelkamers.

Omdat de begroting meer weg had van een cowboytoernooi, dan van een goed georganiseerd EK was er een missie weggelegd om sponsoren te zoeken. Dit lukte onder andere met grote vervoerssponsor Met en Co die ik eerder al als samenwerkingspartner aan BNL heb kunnen binden. Het bedrijf liet weten ons van voldoende materiaal te voorzien om alle spelers goed te kunnen vervoeren. Let wel, het gaat om veel spelers die geen gebruik kunnen maken van reguliere achtpersoonsbusjes maar waar echt een rolstoelbus voor ingezet moet worden. Een zeer grote kostenpost werd dankzij een enorme sponsoring weggestreept uit de begroting.

Dankzij deze sponsoring konden we nu SBT inhuren die in ieder geval de elektronische telsystemen verzorgde, een vijftal matten en verder veel techniek. Ook SBT besloot een groot bedrag te sponsoren, zodat we niet de volledige factuur van hen kregen. Een plaatselijke drukker volgde wat betreft samenwerking en verzorgde alle drukwerk totaal kosteloos.

Na enige onderhandelingen met de BWF besloot deze een speciale vloer voor rolstoelers te betalen en nog een aantal andere kosten. Meer en meer leek een eenvoudig sporthal of cowboytoernooi een echt EK te gaan worden. Nog steeds zonder inzet van Badminton Nederland.

Omdat het voor huidige sponsoren van Badminton Nederland niet echt aantrekkelijk leek om iets te doen met sponsoring heb ik zelf contact gelegd met FZ Forza. Na enige onderhandelingen besloot FZ Forza haar naam te willen verbinden aan het EK. In ieder geval een groot deel van de shuttles werd gesponsord. Weer een streep door een kostenpost op de begroting. En tevens is hier de basis door mij en de directie van FZ Forza gelegd voor de huidige samenwerking van Badminton Nederland met deze partij.

Stukje bij beetje werd het een steeds groter evenement. We hadden gerekend op een deelnemersveld van maximaal rond 80 spelers. Dat werden er maar liefst ruim 150! Zoveel deelnemers vragen ook om zoveel slaapplaatsen, zoveel lunches en net zoveel diners. Hier werden ook afspraken over gemaakt met een plaatselijke cateraar, want het sportcomplex zelf kon dit in de te kleine keuken niet aan. Inclusief deelnemers, coaches, begeleiding, organisatie, officials en vrijwilligers kwam het aantal al snel op zo'n 350 personen per dag.

Bij zo'n groot internationaal evenement kan je de keuze maken om geen lijnrechters neer te zetten, of een bepaald aantal. Bijvoorbeeld scholiere of vrijwilligers die hier nog weinig ervaring mee hebben. Besloten werd om gekwalificeerde lijnrechters en scheidsrechters in te zetten, het zou toch te zot zijn om niet fatsoenlijk voor de dag te komen als organisatie van een EK! De Nederlandse vrijwilligers hebben van mij de vraag gekregen of men tevreden zou zijn met een goede maaltijd en koffie / thee / frisdrank in plaats van een dagvergoeding zoals men bij BNL gewend is. Uiteindelijk is er gekozen voor de versie van de goede maaltijd. Weer een kostenbesparing op de begroting.

Al met al stond er een goed toernooi en hebben we te horen gekregen op internationaal niveau dat we de lat hoger hebben gelegd dan wat men gewend was. Een échte European Para-Badminton Championships 2016. Met een heuse landenopkomst zoals het hoort, wedstrijden op topniveau onder leiding van topofficials, finales die gepaard gingen met de van het gezicht af te lezen spanningen! En uiteindelijk een gezamenlijke EK-afsluiting met alle deelnemende landen.

Gemeentebestuurders en burgemeester waren razend enthousiast en kwamen meermalen naar het sportcomplex om de wedstrijden te volgen en zelfs hand en spandiensten te verrichten. Mensen van de provincie kwamen poolshoogte nemen en zegden toe om een dergelijk evenement zeer zeker weer financieel te willen en zullen ondersteunen. Kortom, we hebben als organisatie ons hoofd ruim boven het maaiveld uitgestoken.

Badminton Nederland wilde niet investeren. Meerdere begrotingen waren er, met en zonder financiële input van Badminton Nederland. Badminton Nederland wilde geen personele inzet van het bondsbureau. Bestuurders mochten geen taken officieel uitvoeren, want daarop zou men afgerekend kunnen worden. Het was dus eigenlijk een geweldig EK met als grote afwezige Badminton Nederland. Natuurlijk was Clemens Wortel aanwezig op officiële momenten om het woord te voeren en om te vertellen hoe goed Badminton Nederland dit evenement neer had gezet. Let wel, ik was erg blij met deze input van Clemens hoor! Gelukkig konden we als organisatie rekenen op Clemens als het ging om bijwonen van de officiële elementen.

Dan komen de afrekeningen. Onder andere door wisselingen in het hotel die op het laatste moment zijn doorgevoerd en daardoor een niet geheel juiste administratie zit er een flink gat. Partijen hebben nog niet allemaal betaald en ook daar miste enig overzicht. Pfff... meevaller voor BNL is dat er geen inzet van eigen poppetjes is gedaan, dus we hebben een schuldige! We zeggen gewoon dat de toernooidirecteur niet betrokken genoeg was, zich niets aantrekt van een verlies en dat hij niet genoeg inzet heeft getoond. Aldus Barbara Mura, die mij dit telefonisch meedeelde omdat Ger Tabeling de boodschap om de samenwerking te beëindigen niet goed genoeg gebracht zou hebben tijdens ons gesprek bij de Witte Bergen.

Het zal mij benieuwen wanneer ze met uitspraken gaat komen over het feit dat ik niet goed genoeg mijn vrijwillige werkzaamheden uitvoerde tijdens de finale eredivisie, de nationale bekerfinale, het bezoeken van verenigingen die in de eredivisie uitkomen om eventuele problemen binnen de competitie te inventariseren. De Olympic Experience 2016 in Den Haag en daarnaast nog vele andere zaken die eigenlijk meer leken op een betaalde baan dan op mijn werk als vrijwilliger voor Badminton Nederland. Inmiddels ex-vrijwilliger...

Tenslotte

Ik zal mij altijd willen inzetten voor evenementen binnen de badmintonsport. Ik stel mij ter beschikking met mijn kennis, kunde en inzicht. Echter BNL heeft bepaald dat vrijwilliger zijn niet meer mogelijk is voor mij. Als dat het nieuwe beleid is binnen BNL maak ik mij nog veel meer zorgen over het voortbestaan van BNL in de huidige vorm.

Met iedereen heb ik altijd goed door één deur gekund, niemand uitgezonderd. Als dat in mijn schrijven hier voorgaand niet zo gevoeld is, dan is dat nimmer zo bedoeld. Je kan het soms niet eens zijn met elkaar, dat neemt niet weg dat er geen respect meer kan zijn.

En nu we het woord respect toch aanhalen... Het toont van zeer weinig of geen respect wanneer je als organisatie zo respectloos met je vrijwilligers omgaat als Badminton Nederland nu doet. Verdien je dan als bond inzet van vrijwilligers? Nee, in mijn ogen niet...

Ik wil iedereen waarmee ik samengewerkt heb binnen en buiten evenementen van Badminton Nederland enorm bedanken voor die samenwerking. We hebben veel neergezet, soms tegenslagen gehad maar daar hebben we samen van geleerd. Evenals veel mensen om mij heen vind ik het erg jammer dat die samenwerking nu onder dwang van Badminton Nederland beëindigd is. Het zegt veel over de positie waarin Badminton Nederland terecht gekomen is. Ik hoop op betere tijden en zal zeer zeker vooraan staan voor weer een toekomstige samenwerking binnen een nieuw of alternatief voor Badminton Nederland.

Met sportieve groet,

Richard Dijk