Wordt technisch directeur Victor Anfiloff een succesvol tuinman?

Ken je BC DINO al?

Voorzitter Michel Bezuijen interviewde ik in het gemeentehuis van Rijswijk, maar met Victor sprak ik af in een van mijn kantoren: de sporthal. Het grootste voordeel daarvan was dat ik zeker wist dat er chocomel zou zijn.

Hoewel Victor Anfiloff al geruime tijd in de buurt van de sporthal woont, leek hij zich vergist te hebben in de reistijd en was hij ruim voor de afgesproken tijd in de hal. Daar was mijn training nog bezig, maar gelukkig voor hem was in de andere helft van de hal volleybaltraining bezig. Victor heeft namelijk een verleden als volleyballer, beachvolleyballer, trainer van volleyballers, beachvolleyballers en als technisch directeur van Beach Volleybal Nederland. Wat echter niet veel mensen weten is dat hij in zijn vroege jeugd ooit nog tegen een shuttle aan geslagen heeft.

Om onbegrijpelijke reden heeft hij toen gekozen voor het volleybal.

Maar nu is hij weer terug bij onze mooie en fantastische sport. Iets wat hij nu ook weer inziet: hoe mooi en fantastisch onze sport eigenlijk is en dat die in Nederland erg onder gewaardeerd wordt. Nadat mijn training dan eindelijk afgelopen is, verplaatsen we ons naar de kantine om daar een stevige boom over badminton op te zetten. Het toeval wil dat Victor op zijn tablet een presentatie heeft staan met daarin als uitgangspunt hoe je het badminton in Nederland kan zien als een boom. Een boom die verzorgd moet worden, een boom die een goede ondergrond moet hebben. Pas dán kan de boom tot volle wasdom komen en zijn maximale potentie bereiken.

Achterstallig onderhoud

Aan de hand van deze vergelijking zijn we het al snel eens dat er veel achterstallig onderhoud is aan de boom en zijn ondergrond. Er is sprake van veel negativiteit bij zowel Badminton Nederland als bij de verenigingen en de leden van de bond. Je zou de negativiteit kunnen zien als onkruid en als takken aan de boom die verdere groei verhinderen. Er zal flink gewied en gesnoeid moet worden. Met een beetje verbeelding zou je taak van de technisch directeur op dit moment kunnen zien als die van een tuinman die de optimale omstandigheden moet creëren voor de boom om verder te groeien.

Over hoe dit te bereiken is verschillen we wel iets van mening.

Mijn idee is dat Badminton Nederland heel veel zal moeten geven om het vertrouwen van de badmintonners in Nederland terug te winnen. Teveel mensen hebben negatieve ervaringen met de bond en wantrouwen de bond om die reden. Badminton Nederland zal moeten laten zien dat ze een goede, betrouwbare en inspirerende partner is.

Victor is het daar voor het grootste gedeelte mee eens, maar vindt ook dat het van twee kanten moet komen. Badminton Nederland kan het niet alleen. Daar ben ik het met hem eens, maar de vraag van mijn kant is wie de eerste en de grootste stappen moet zetten. Het lijkt er op dat hij van plan is om de eerste stappen te zetten. Hij vertelt hoe hij al diverse stappen gezet heeft binnen de organisatie dat hij op zoek is naar een manier om de rest van badmintonnend Nederland te bereiken. Hij denkt dat er veel kennis moet zijn binnen badmintonnend Nederland en dat we die kennis met zijn allen moeten delen.

Over de technische kant van badminton komt de technisch directeur kennis te kort, zo erkent hij. Daarom moet en kan hij op zoek gaan naar de technische kennis in Nederland en het wordt een taak van Badminton Nederland om die kennis te verzamelen en te verspreiden. Zo vertelt hij dat het ontwikkelingsprogramma dat zijn voorganger geschreven heeft weer gevonden is en dat het een goede basis is om op verder te bouwen. Hij heeft daar al een aantal plannen voor, plannen die mij logisch in de oren klinken.

Een frisse blik op het badminton

Zoals eerder geschreven heeft Victor Anfiloff geen (grote) achtergrond in badminton, maar wel een grote achtergrond in topsport. Dat heeft een aantal nadelen, maar zoals een groot voetballer ooit zei: ieder nadeel heeft zijn voordeel. In dit geval denk ik dat er meer voordelen dan nadelen zijn. Een groot voordeel is zijn topsportachtergrond, Victor is in staat de essentie van sport snel te zien. Topsporters zijn gericht op het oplossen van problemen (anders komen ze immers niet verder in hun sport, als het probleem niet opgelost wordt), hij heeft een groot netwerk buiten het badminton, een netwerk waar kennis te halen valt die we mogelijk kunnen inzetten bij het verbeteren van onze sport, hij heeft een frisse blik op het badminton, een blik die mogelijk verrassende invalshoeken en mogelijkheden biedt.

Dat hij nog geen groot netwerk heeft binnen het badmintonwereldje in Nederland kan volgens mij zowel voor hem werken als tegen hem werken. Hij zit niet gevangen in allerlei 'old boys' netwerken en kan iedereen onbevooroordeeld tegemoet treden. Aan de andere kant is het misschien makkelijker als je weet wie wie is en hoe allerlei (onderlinge) verbanden liggen. De toekomst zal moeten uitwijzen welke kant het kwartje opgevallen is.

Ik weet dat we eerder geluiden gehoord hebben vanuit Badminton Nederland dat het anders moest en dat dingen zouden gaan veranderen en dat het allemaal beter zou worden. En ik weet ook dat daar niets van terecht gekomen is.

Het verschil nu is dat deze uitgesproken ambitie van iemand komt die op een plek zit vanwaar hij daadwerkelijk iets kan afdwingen. Een plek die hij heeft tot en met de Olympische Spelen van 2020 in Tokio.

Laten we hopen dat hij in die tijd iets kan achterlaten waar we als badmintonnend Nederland positief over zijn, dat de boom er beter bij staat dan voordat Victor aantrad. Ik heb oprecht de indruk dat Victor graag wil én dat hij zijn hand nadrukkelijk uitsteekt naar badmintonnend Nederland.

Het zal dan aan die mensen zijn om zijn hand aan te pakken.