Zondag Denmark Open 2019: Aziatische spelers bewegen makkelijker over de baan

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Wandelen geeft ook mogelijkheid tot nadenken. Al bewegend en denkend aan het toernooi zie je de Aziatische spelers voor die over de baan bewegen en je gaat het vergelijken met hoe de Europese spelers over de baan bewegen. Iets wat mij al eerder opgevallen was bij het Dutch Junior toernooi in Haarlem.

De Aziatische spelers bewegen veel beter over de baan, ze zijn veel meer in balans, bewegen makkelijker, staan veel meer op de goede plek en in dubbels vullen ze elkaar veel beter aan.

Het kan volgens mij niet dat dat een aangeboren gegeven is. Als het een speler of een paar spelers van hetzelfde land zou(den) zijn, zou het misschien kunnen, hoe onwaarschijnlijk ook. Maar het geldt voor de meeste Aziaten. Dan kan het volgens mij alleen maar training zijn. Akane Yamaguchi en Nozomi Okhuhara zijn allebei 1 meter 56. Het is bij beide speelsters heel moeilijk om ze uit positie te spelen. Dit komt door het voetenwerk, positiekeuze en het lezen van het spel van de tegenstander.

Ook Tai Tzu Ying, de absolute nummer 1 van de wereld, had regelmatig moeite om Nozomi uit te spelen. Ze had goede schijnslagen en heel veel snelheid in het spel nodig om dat vandaag voor elkaar te krijgen. Maar het lukte haar. Wederom is de titel van de Denmark Open voor haar, ze was en is titelverdedigster.

Ik vind het de hele week al niet echt warm in de hal, ik heb meegemaakt dat het warmer was in de zaal. De Denen hebben vanaf het begin van het toernooi consequent met ijszakken gewerkt. In het begin van het toernooi waren ze de enige. Vandaag in de damesenkel hadden beide coaches een zak ijs bij zich. Tijdens de wedstrijd zat die netjes in een thermozak die de coaches bij zich hadden, het ijs mag natuurlijk niet smelten tijdens de wedstrijd, en tijdens de intervallen lag de zak in de nek van een van de speelsters. Een coach houdt dan de zak vast en de andere doet de coaching. Als de speler bukt dan moet de coach mee bukken om de ijszak in de nek van de speler te houden. Een ander nieuwigheidje is het gebruik van gelletjes. Je ziet het vaker bij fietswedstrijden zoals bijvoorbeeld de Tour de France. Een gel waarin heel geconcentreerd energie zit. Het geeft de atleet snel een energieboost. Ik zag er een aantal spelers mee, bijvoorbeeld Anders Antonsen. En volgens mij zag ik Tai Tzu Ying er gisteren na de wedstrijd mee van de baan lopen.

Direct veel energie in je lichaam brengen, zodat het herstel razend snel kan beginnen. Het is niet alleen het publiek dat laat de hal verlaat en er weer vroeg moet of mag zijn, het geldt ook voor de spelers. Hoe sneller en beter de spelers herstellen des te beter het is voor de spelers en voor de prestaties is.

De tweede partij van de dag liet een wisselend beeld zien. Het Indonesische paar won de eerste game vrij makkelijk, de tweede game ging naar de Chinezen. In de derde game kwamen de Indonesische spelers op een ruime voorsprong, maar verspeelden deze op een rare manier.

De Chinezen maakten veel punten door een goede service te spelen. Aan het einde van de derde game had het Indonesische paar de Chinezen uitgespeeld, de dame lag zelfs op de grond. De Indonesische heer smasht hard op deze dame en die speelt de shuttle nog terug, vervolgens winnen de Chinezen de rally. Twee rally's later bij hetzelfde scenario, alleen nu ligt de Chinese heer op de grond, weer smasht de Indonesische heer op de liggende speler en die kan de shuttle ook weer terug spelen over het net.

Uiteindelijk wint het Indonesische paar na een grote voorsprong en daarna een achterstand alsnog de wedstrijd. De Indonesische heer gooit na het match-point van blijdschap zijn racket op de grond dat daarbij kapot gaat. Eigenlijk hoort hier natuurlijk een waarschuwing voor gegeven te worden. Maar de scheidsrechter zag het voor deze keer door de vingers. We zijn niet voor niets in de stad van Hans Christian Andersen. Daar bestaan sprookjes nog en de sprookjes van H.C. Andersen lopen altijd goed af.

Dat we in de stad van H.C. Andersen zijn, wordt bij de prijsuitreiking ook weer duidelijk. De onvermijdelijke prinsjes zijn er weer, maar ze wegen niet op tegen de afwezigheid van mijn favoriete prinsje Ma Jin. Goh uit Maleisië deed een poging om mij haar te doen vergeten, het is haar niet gelukt.

De eerste game van de damesdubbel was een eenzijdig aangelegenheid. De Chinese dames waren duidelijk te sterk voor de dames uit Korea. De tweede game was een stuk gelijkwaardig en ging, voor ons verrassend, naar de Koreaanse dames. De Koreaanse coach had de tactiek goed aangepast. De voorzitter van de VBO en ik hebben de derde game niet meer live meegemaakt.

Update: in die derde game schijnt er een alarm te zijn afgegaan en is de gehele zaal ontruimd.

Thuis heb ik nog gekeken naar de uitslagen van de wedstrijden die we gemist hebben. In mijn vorige bijdrage had ik geschreven dat de herendubbel twee kanten op kon gaan, het zou spektakel kunnen zijn of een flauwe wedstrijd. Aan de uitslag te zien is het een flauwe wedstrijd geworden. Mocht ik komende week afkick verschijnselen van badminton gaan vertonen, ga ik de wedstrijd nog terug kijken via internet. Maar met al het live badminton dat de komende weken nog in mijn omgeving te zien zal zijn, is die kans niet echt groot.

Terugkijkend op vijf dagen met top badminton kan ik alleen maar zeggen dat ik er weer van genoten heb. Van het water en de broodjes in de perskamer, van het badminton en het Deense weer. Ze hebben hier in ieder geval geen neerslag tekort meer volgens mij.

Ik ga mij alvast voorbereiden op volgend jaar. Misschien leest u nog van mij in de tussenliggende periode.